EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32004R1646
Commission Regulation (EC) No 1646/2004 of 20 September 2004 amending Annex I to Council Regulation (EEC) No 2377/90 laying down a Community procedure for the establishment of maximum residue limits of veterinary medicinal products in foodstuffs of animal origin(Text with EEA relevance)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1646/2004 z dnia 20 września 2004 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(Tekst mający znaczenie dla EOG)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1646/2004 z dnia 20 września 2004 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(Tekst mający znaczenie dla EOG)
Dz.U. L 296 z 21.9.2004, p. 5–9
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(BG, RO)
Dz.U. L 338M z 17.12.2008, p. 41–46
(MT)
No longer in force, Date of end of validity: 05/07/2009; Uchylona w sposób domniemany przez 32009R0470
21.9.2004 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 296/5 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1646/2004
z dnia 20 września 2004 r.
zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (1), w szczególności jego art. 6, 7 i 8,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90, konieczne jest stopniowe ustalanie maksymalnych limitów pozostałości dla wszystkich substancji farmakologicznie czynnych, stosowanych w weterynaryjnych produktach leczniczych we Wspólnocie, przeznaczonych do podania zwierzętom służącym do produkcji żywności. |
(2) |
Maksymalne limity pozostałości powinny zostać ustalone dopiero po zbadaniu w Komitecie ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych wszystkich istotnych informacji dotyczących bezpieczeństwa pozostałości danej substancji dla konsumenta środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i wpływu tych pozostałości na przetwórstwo przemysłowe środków spożywczych. |
(3) |
Ustalając maksymalne dopuszczalne limity pozostałości leczniczych produktów weterynaryjnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, konieczne jest określenie gatunków zwierząt, u których pozostałości mogą być obecne, limitów, jakie mogą być obecne w każdej istotnej tkance mięsnej uzyskanej od leczonych zwierząt (tkanka docelowa), oraz rodzaju pozostałości mającej istotne znaczenie dla monitorowania pozostałości (pozostałość znacznikowa). |
(4) |
Z uwagi na zmniejszoną dostępność weterynaryjnych produktów leczniczych dla niektórych gatunków zwierząt służących do produkcji żywności (2) maksymalne limity pozostałości można ustalić, stosując opartą na ściśle naukowych podstawach metodę ekstrapolacji na podstawie maksymalnych limitów pozostałości ustanowionych dla innych gatunków. |
(5) |
Zgodnie z przepisami odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego, maksymalny limit pozostałości do celów kontroli powinien być zazwyczaj ustanawiany dla tkanek docelowych wątroby czy nerek. Niemniej jednak, ponieważ wątroba i nerki są często usuwane z tusz będących przedmiotem handlu międzynarodowego, należy także ustanowić maksymalne limity pozostałości dla tkanki mięśniowej i tłuszczowej. |
(6) |
W przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych przeznaczonych dla niosek, zwierząt mlecznych lub pszczół miodnych należy również ustanowić maksymalne limity pozostałości w odniesieniu do jaj, mleka i miodu. |
(7) |
W załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 należy dopisać albendazol, febantel, fenbendazol, oksfendazol, tiabendazol, oksyklozanid, amitraz, cypermetrynę, deltametrin i deksametason. |
(8) |
Należy przyznać odpowiedni okres przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, aby umożliwić Państwom Członkowskim dokonanie niezbędnych dostosowań w zezwoleniach na wprowadzenie rozpatrywanych weterynaryjnych produktów leczniczych na rynek, przyznanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) celem uwzględnienia postanowień niniejszego rozporządzenia. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od szóstego dnia po jego opublikowaniu.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 września 2004 r.
W imieniu Komisji
Olli REHN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1101/2004 (Dz.U. L 211 z 12.6.2004, str. 3).
(2) Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego COM(2000) 806 dotyczący dostępności weterynaryjnych produktów leczniczych, wersja ostateczna.
(3) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/28/WE (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 58).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 dodaje się następujące substancje:
2. |
Leki przeciwpasożytnicze |
2.1. |
Leki przeciw endopasożytom |
2.1.3. |
Benzoimidazole i pro-benzoimidazole |
Substancje farmakologicznie czynne |
Pozostałość znacznikowa |
Gatunki zwierzęce |
Maksymalny limit pozostałości |
Tkanki docelowe |
„Albendazol |
Suma sulfotlenku albendazolu, sulfonu albendazolu i 2-amino sulfonu albendazolu, wyrażona jako albendazol |
Wszystkie przeżuwacze |
100 μg/kg |
Mięśnie |
100 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
1 000 μg/kg |
Wątroba |
|||
500 μg/kg |
Nerki |
|||
100 μg/kg |
Mleko |
|||
Febantel |
Suma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazolu |
Wszystkie przeżuwacze |
50 μg/kg |
Mięśnie |
50 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
500 μg/kg |
Wątroba |
|||
50 μg/kg |
Nerki |
|||
10 μg/kg |
Mleko |
|||
Fenbendazol |
Suma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazolu |
Wszystkie przeżuwacze |
50 μg/kg |
Mięśnie |
50 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
500 μg/kg |
Wątroba |
|||
50 μg/kg |
Nerki |
|||
10 μg/kg |
Mleko |
|||
Oksfendazol |
Suma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazolu |
Wszystkie przeżuwacze |
50 μg/kg |
Mięśnie |
50 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
500 μg/kg |
Wątroba |
|||
50 μg/kg |
Nerki |
|||
10 μg/kg |
Mleko |
|||
Tiabendazol |
Suma tiabendazolu i 5-hydroksytiabendazolu |
Kozy |
100 μg/kg |
Mięśnie |
100 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
100 μg/kg |
Wątroba |
|||
100 μg/kg |
Nerki |
|||
100 μg/kg |
Mleko” |
2.1.4. |
Pochodne fenolu włącznie z salicylanidami |
Substancje farmakologicznie czynne |
Pozostałość znacznikowa |
Gatunki zwierzęce |
Maksymalny limit pozostałości |
Tkanki docelowe |
„Oksyklozanid |
Oksyklozanid |
Wszystkie przeżuwacze |
20 μg/kg |
Mięśnie |
20 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
500 μg/kg |
Wątroba |
|||
100 μg/kg |
Nerki |
|||
10 μg/kg |
Mleko” |
2.2. |
Leki przeciw ektopasożytom |
2.2.2. |
Formamidyny |
Substancje farmakologicznie czynne |
Pozostałość znacznikowa |
Gatunki zwierzęce |
Maksymalny limit pozostałości |
Tkanki docelowe |
„Amitraz |
Suma amitrazu i wszystkich metabolitów zawierających cząsteczkę 2,4-dimetyloaniliny, wyrażona jako amitraz |
Kozy |
200 μg/kg |
Tłuszcz |
100 μg/kg |
Wątroba |
|||
200 μg/kg |
Nerki |
|||
10 μg/kg |
Mleko” |
2.2.3. |
Pyretroidy |
Substancje farmakologicznie czynne |
Pozostałość znacznikowa |
Gatunki zwierzęce |
Maksymalny limit pozostałości |
Tkanki docelowe |
„Cypermetryna |
Cypermetryna (suma izomerów) |
Wszystkie przeżuwacze |
20 μg/kg |
Mięśnie |
200 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
20 μg/kg |
Wątroba |
|||
20 μg/kg |
Nerki |
|||
20 μg/kg |
Mleko (1) |
|||
Deltametryna |
Deltametryna |
Wszystkie przeżuwacze |
10 μg/kg |
Mięśnie |
50 μg/kg |
Tłuszcz |
|||
10 μg/kg |
Wątroba |
|||
10 μg/kg |
Nerki |
|||
20 μg/kg |
Mleko |
5. |
Kortykoidy |
5.1. |
Glukokortykoidy |
Substancje farmakologicznie czynne |
Pozostałość znacznikowa |
Gatunki zwierzęce |
Maksymalny limit pozostałości |
Tkanki docelowe |
„Deksametason |
Deksametason |
Kozy |
0,75 μg/kg |
Mięśnie |
2 μg/kg |
Wątroba |
|||
0,75 μg/kg |
Nerki |
|||
0,3 μg/kg |
Mleko” |
(1) Należy zachować zgodność z dalszymi postanowieniami dyrektywy Komisji 98/82/WE (Dz.U. L 290 z 29.10.1998, str. 25).”