This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 22016D0385
Decision of the EU-Norway Joint Committee No 1/2016 of 8 February 2016 amending Protocol 3 to the Agreement between the European Economic Community and the Kingdom of Norway concerning the definition of the concept of ‘originating products’ and methods of administrative cooperation [2016/385]
Decyzja Wspólnego Komitetu UE–Norwegia nr 1/2016 z dnia 8 lutego 2016 r. w sprawie zmiany Protokołu 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej [2016/385]
Decyzja Wspólnego Komitetu UE–Norwegia nr 1/2016 z dnia 8 lutego 2016 r. w sprawie zmiany Protokołu 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej [2016/385]
Dz.U. L 72 z 17.3.2016, pp. 63–65
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force
|
17.3.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 72/63 |
DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU UE–NORWEGIA NR 1/2016
z dnia 8 lutego 2016 r.
w sprawie zmiany Protokołu 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej [2016/385]
WSPÓLNY KOMITET,
uwzględniając Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii podpisaną w Brukseli dnia 14 maja 1973 r. (1) („umowa”), w szczególności jej art. 11,
uwzględniając Protokół nr 3 do umowy dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej (2) („protokół 3”),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Artykuł 11 umowy odwołuje się do protokołu 3, który ustanawia reguły pochodzenia i przewiduje kumulację pochodzenia pomiędzy UE, Norwegią, Szwajcarią (w tym również Liechtensteinem), Islandią, Turcją, Wyspami Owczymi i uczestnikami procesu barcelońskiego, a mianowicie Algierią, Egiptem, Izraelem, Jordanią, Libanem, Marokiem, Palestyną (3), Syrią i Tunezją. |
|
(2) |
Artykuł 39 protokołu 3 stanowi, że Wspólny Komitet, o którym mowa w art. 29 umowy, może podjąć decyzję o wprowadzeniu zmian do postanowień tego protokołu. |
|
(3) |
Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (4) („konwencja”) ma na celu zastąpienie protokołów w sprawie reguł pochodzenia obowiązujących obecnie w państwach strefy paneurośródziemnomorskiej jednym aktem prawnym. |
|
(4) |
UE i Norwegia podpisały konwencję w dniu 15 czerwca 2011 r. |
|
(5) |
UE i Norwegia złożyły swoje instrumenty przyjęcia u depozytariusza konwencji odpowiednio dnia 26 marca 2012 r. i 9 listopada 2011 r. W związku z powyższym, zgodnie z art. 10 ust. 3 konwencji, weszła ona w życie w odniesieniu do UE i Norwegii odpowiednio w dniu 1 maja 2012 r. i 1 stycznia 2012 r. |
|
(6) |
Poprzez konwencję uczestnicy procesu stabilizacji i stowarzyszenia oraz Republika Mołdawii zostali włączeni do paneurośródziemnomorskiego systemu kumulacji pochodzenia. |
|
(7) |
Protokół 3 do umowy powinien zatem zostać zmieniony w celu wprowadzenia odniesienia do konwencji, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Protokół 3 do umowy dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 maja 2015 r.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 lutego 2016 r.
W imieniu Wspólnego Komitetu
Petros SOURMELIS
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 171 z 27.6.1973, s. 2.
(2) Dz.U. L 117 z 2.5.2006, s. 2.
(3) Użycie tej nazwy nie może być traktowane jako uznanie państwa Palestyna i pozostaje bez uszczerbku dla indywidualnych stanowisk państw członkowskich w tej kwestii.
ZAŁĄCZNIK
Protokół 3
dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej
Artykuł 1
Obowiązujące reguły pochodzenia
Do celów wykonania niniejszej umowy stosuje się dodatek I i odpowiednie postanowienia dodatku II do Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (1) („konwencja”).
Wszystkie odniesienia do „odpowiedniej umowy” zawarte w dodatku I i w odpowiednich postanowieniach dodatku II do Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia interpretowane są jako odniesienia do niniejszej umowy.
Artykuł 2
Rozstrzyganie sporów
Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji określonymi w art. 32 dodatku I do konwencji, których nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie weryfikacji, przekazuje się Wspólnemu Komitetowi.
We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega prawodawstwu tego kraju.
Artykuł 3
Zmiany w protokole
Wspólny Komitet może zdecydować o wprowadzeniu zmian do niniejszego protokołu.
Artykuł 4
Wystąpienie z konwencji
1. Jeżeli UE lub Norwegia zawiadomi na piśmie depozytariusza konwencji o zamiarze wystąpienia z konwencji zgodnie z jej art. 9, UE i Norwegia niezwłocznie rozpoczną negocjacje w sprawie reguł pochodzenia w celu wdrożenia niniejszej umowy.
2. Do czasu wejścia w życie takich nowo wynegocjowanych reguł pochodzenia do niniejszej umowy nadal mają zastosowanie reguły pochodzenia zawarte w dodatku I oraz, w stosownych przypadkach, w odpowiednich postanowieniach dodatku II do konwencji, mające zastosowanie w momencie wystąpienia. Jednakże począwszy od momentu wystąpienia, reguły pochodzenia zawarte w dodatku I oraz, w stosownych przypadkach, w odpowiednich postanowieniach dodatku II do konwencji należy interpretować w taki sposób, aby umożliwić dwustronną kumulację wyłącznie między UE a Norwegią.
Artykuł 5
Postanowienia przejściowe – kumulacja
Bez uszczerbku dla art. 16 ust. 5 i art. 21 ust. 3 dodatku I do konwencji, w przypadku gdy kumulacja obejmuje tylko państwa EFTA, Wyspy Owcze, UE, Turcję, uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia oraz Republikę Mołdawii, dowodem pochodzenia może być świadectwo przewozowe EUR1 lub deklaracja pochodzenia.