(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 371/2011 (2) dopuszczono stosowanie soli sodowej dimetyloglicyny jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych na okres dziesięciu lat.

(3)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 posiadacz zezwolenia zaproponował zmianę warunków zezwolenia poprzez zmianę procesu wytwarzania. Do wniosku dołączono odnośne dane na jego poparcie. Komisja skierowała ten wniosek do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”).

(4)

W opinii z dnia 17 kwietnia 2018 r. (3) Urząd stwierdził, że dodatek wyprodukowany w ramach nowego procesu wytwarzania nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko. Ponadto Urząd stwierdził również, że obecność dimetyloaminoetanolu (DMAE) na poziomie równym lub mniejszym niż 0,1 % nie wpływa na skuteczność dodatku. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena soli sodowej dimetyloglicyny wyprodukowanej w ramach nowego procesu wytwarzania wykazała, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tej substancji, jak określono w niniejszym rozporządzeniu.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 371/2011.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,