—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 26 kwietnia 2018 r., sprawa T-190/16;

—

wydanie prawomocnego orzeczenia w sporze i stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (1) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (2) w zakresie, w jakim dotyczą one wnoszącego odwołanie, a także obciążenie Rady kosztami postępowania przed Sądem i przed Trybunałem;

—

posiłkowo, przekazanie sprawy do Sądu, aby wydał on orzeczenie zgodnie z oceną prawną przedstawioną w orzeczeniu Trybunału, i orzeczenie, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

1.

Sąd błędnie stwierdził, że Rada nie naruszyła praw podstawowych. Sąd przeprowadził nieprawidłową ocenę naruszenia prawa własności i prawa do wykonywania działalności gospodarczej. W szczególności Sąd błędnie orzekł, że środki są odpowiednie i proporcjonalne. Ponadto Sąd naruszył procedurę i uprawnienia proceduralne.

2.

Sąd błędnie stwierdził, że Rada nie dopuściła się nadużycia w ramach przeprowadzonej oceny. Po pierwsze, Sąd nie przeprowadził żadnej konkretnej kontroli dotyczącej wnoszącego odwołanie. Po drugie, Sąd przyjął błędne założenie, iż brak konkretnych dowodów nie jest istotny.

3.

Sąd błędnie stwierdził, że Rada nie naruszyła prawa do dobrej administracji. Po pierwsze, przedstawione przez Sąd rozważania dotyczące obowiązku bezstronności Rady są błędne. Po drugie, Sąd naruszył zakres obowiązku uzasadnienia.

4.

Sąd błędnie stwierdził, że Rada nie popełniła żadnego „oczywistego błędu w ocenie”.

5.

Przedstawiając wyłącznie politycznie uzasadnienie, Sąd naruszył prawo do rzetelnego procesu.