This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CN0668
Case C-668/17 P: Appeal brought on 28 November 2017 by Viridis Pharmaceutical Ltd against the judgment of the General Court (Second Chamber) delivered on 15 September 2017 in Case T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd v European Union Intellectual Property Office (EUIPO)
Sprawa C-668/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 września 2017 r. w sprawie T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd. / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Viridis Pharmaceutical Ltd.
Sprawa C-668/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 września 2017 r. w sprawie T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd. / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Viridis Pharmaceutical Ltd.
Dz.U. C 83 z 5.3.2018, p. 10–11
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
5.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 83/10 |
Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 września 2017 r. w sprawie T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd. / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Viridis Pharmaceutical Ltd.
(Sprawa C-668/17 P)
(2018/C 083/16)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Wnosząca odwołanie: Viridis Pharmaceutical Ltd. (przedstawiciele: C. Spintig, Rechtsanwalt, S. Pietzcker, Rechtsanwalt, M. Prasse, Rechtsanwältin)
Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Hecht-Pharma GmbH
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
— |
uchylenie zaskarżonego wyroku wydanego przez drugą izbę Sądu; |
— |
przekazanie sprawy Sądowi; |
— |
obciążenie EUIPO kosztami postępowania. Posiłkowo: rozstrzygnięcie o kosztach w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. |
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszym odwołaniu skarżąca zarzuca Sądowi szereg naruszeń rozporządzenia w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (1) w zaskarżonej decyzji.
Przede wszystkim skarżąca podnosi naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) zdanie pierwsze hipoteza pierwsza rozporządzenia 2017/1001. Zdaniem skarżącej Sąd błędnie stwierdził, że unijny znak towarowy zarejestrowany dla lekarstwa może być używany w sposób pozwalający na zachowanie praw, jedynie gdy wymagane pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zostało wydane. Sąd naruszył również tę normę, kwalifikując używanie unijnego znaku towarowego w ramach badania klinicznego zrealizowanego zgodnie z art. 8 ust. 3 lit. i) dyrektywy 2001/83/WE (2) jako konieczne używanie wewnętrzne i, w konsekwencji, niestanowiące rzeczywistego używania.
Ponadto skarżąca podnosi naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) zdanie pierwsze hipoteza druga rozporządzenia 2017/1001. Zdaniem skarżącej Sąd błędnie stwierdził, że badanie kliniczne zrealizowane dla celów przygotowania wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nie może być powołane w celu uzasadnienia braku używania znaku towarowego, gdy badanie kliniczne zostało zlecone po rejestracji znaku towarowego lub gdy środki finansowe niezbędne dla możliwie najszybszego zakończenia badania klinicznego nie zostały użyte.
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, Dz.U. 2017, L 154, s. 1.
(2) Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, Dz.U. 2001, L 311, s. 67.