13.2.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 46/16

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

gdyby Trybunał uznał, że stan postępowania na to pozwala, oddalenie skargi z pierwszej instancji jako bezzasadnej;

—

obciążenie Republiki Włoskiej kosztami niniejszego postępowania i kosztami postępowania w pierwszej instancji;

—

obciążenie Republiki Litewskiej jej własnymi kosztami.

1.

Zarzut pierwszy dzieli się na cztery części. W części pierwszej Komisja podnosi, że Sąd naruszył prawo przy wykładni charakteru prawnego „przepisów ogólnych” mających zastosowanie do konkursów otwartych (Dz.U. 2014 C 60 A/1), ponieważ zdaniem Komisji wspomniane przepisy ustanawiały nowe i szczególne obowiązki dotyczące przebiegu postępowania konkursowego, których to obowiązków zaskarżone ogłoszenia nie zmieniały. W części drugiej zarzutu pierwszego Komisja twierdzi, że Sąd naruszył prawo przy wykładni art. 7 ust. 1 załącznika III do statutu, zgodnie z którą EPSO nie ma uprawnień regulacyjnych, aby ustanawiać ogólne i abstrakcyjne normy dotyczące systemu językowego organizowanych przez siebie konkursów. Zdaniem Komisji EPSO ma takie uprawnienie. W tym względzie Komisja podnosi również naruszenie obowiązku uzasadnienia, ponieważ w końcowej części pkt 57 zaskarżonego wyroku Sąd zaprzecza sobie, stwierdzając, że EPSO jest jednak uprawnione do oceny potrzeb, również językowych, poszczególnych instytucji przy organizacji różnych konkursów. W części trzeciej zarzutu pierwszego Komisja podnosi, że Sąd niesłusznie stwierdził, iż „przepisy ogólne” są zwykłym instrumentem mającym informować o kryteriach wyboru drugiego języka w postępowaniach konkursowych organizowanych przez EPSO, gdy tymczasem owe przepisy ustanawiały, ze skutkiem wiążącym, kryteria uzasadniające taki wybór. Wreszcie w części czwartej zarzutu pierwszego Komisja podnosi, że Sąd błędnie interpretuje charakter i treść zaskarżonych ogłoszeń w ten sposób, że w kwestii systemu językowego ogłoszenia są źródłem nowych i szczególnych obowiązków, naruszając tym samym również obowiązek uzasadnienia przy oddaleniu podniesionego przez Komisję zarzutu niedopuszczalności; zdaniem Komisja zaskarżone ogłoszenia były aktami, których treść jedynie potwierdzała postanowienia zawarte w przepisach ogólnych.

2.

Zarzut drugi dzieli się na dwie części. W części pierwszej Komisja podnosi naruszenie prawa przy wykładni art. 1 d statutu, zgodnie z którym ograniczenie wyboru drugiego języka nie musi stanowić dyskryminacji, lecz może być uzasadnione w świetle interesu ogólnego, takiego jak interes służby w zakresie polityki personalnej. W części drugiej Komisja podnosi, że Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia, ponieważ poszukując uzasadnienia ograniczenia wyboru drugiego języka, poprzestał w zaskarżonym wyroku wyłącznie na wzięciu pod uwagę ogłoszeń o konkursach, gdy tymczasem powinien uwzględnić również przepisy ogólne i ich treść.

3.

Zarzut trzeci dzieli się na trzy części. W części pierwszej Komisja podnosi, że Sąd nie mógł stwierdzić w zaskarżonym wyroku, bez błędnej wykładni art. 28 f statutu, że wymogi dotyczące umiejętności językowych nie wchodzą w zakres kompetencji kandydatów, o których mowa w art. 27 statutu. W części drugiej Komisja podnosi, że Sąd błędnie określił parametry dokonywanej przez siebie kontroli sądowej, która powinna ograniczać się do oceny oczywistego błędu w ocenie lub arbitralnego traktowania. W części trzeciej Komisja argumentuje, że Sąd przekroczył granice swoich uprawnień, dokonując merytorycznej oceny wyboru, aby nie wprowadzać, oprócz trzech języków wskazanych w ogłoszeniach (angielskiego, francuskiego i niemieckiego) również innych języków, i zastępując w konsekwencji administrację.

4.

W zarzucie czwartym odwołania Komisja podnosi, że Sąd naruszył prawo przy wykładni art. 2 rozporządzenia nr 1/58, ponieważ stwierdził, że komunikacja pomiędzy EPSO i kandydatami wchodzi w zakres stosowania tego przepisu, jednak z wyłączeniem jakiejkolwiek możliwości ograniczenia wyboru drugiego języka. Tymczasem możliwość wprowadzenia takiego ograniczenia wynika zdaniem Komisji z art. 1 d ust. 5 i 6 statutu, któremu podlegają również kandydaci w postępowaniu konkursowym.