—

twierdzenie Komisji jest niezgodne z prawem, gdyż stosuje ona zupełnie nowe i nieprawidłowe kryterium prawne. W szczególności wymaga ono zapłaty „silnej zachęty”, co zdaniem skarżącej nie odzwierciedla istniejącego orzecznictwa oraz jest błędne z prawnego punktu widzenia;

—

podejście Komisji nie uwzględnia ani nie zapewnia skuteczności nie tylko celom prawa konkurencji, lecz również celom prawa patentowego oraz nowoczesnej procedury cywilnej. Zdaniem skarżącej Komisja powinna była ocenić kwestię ograniczenia ze względu na cel na podstawie doktryny dodatkowych ograniczeń i/lub odnosząc się do zasad uznanych w wyroku Wouters. Brak takiego działania stanowi naruszenie prawa.

—

zarzucane nieprawidłowe działanie było nowe i nie mogło być ukarane grzywną, ewentualnie wyłącznie symboliczną grzywną;

—

grzywna nie odzwierciedla wagi i czasu trwania zarzucanego naruszenia oraz jest nieuzasadniona;

—

Komisja nie uwzględniła wartości własności intelektualnej przeniesionej przez skarżącą na Servier;

—

Komisja naruszyła zasadę równego traktowania w związku z grzywną nałożoną na Krka.