—

Uchylenie wyroku Sądu z dnia 13 września 2013 r. w sprawie T-214/11;

—

obciążenie Europejskiego Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Żywności wszystkimi kosztami postępowania.

1)

Pierwszy z nich dotyczy błędnego zastosowania prawnego pojęcia „danych osobowych”, które zostało określone w art. 2 rozporządzenia nr 45/2001 (1).

Sąd miał dopuścić się błędu stwierdzając, że kombinacja nazw i opinii stanowi dane osobowe. Koncepcja „danych osobowych” nie obejmuje opinii wyrażonych w ramach uczestnictwa w publicznie działającej komisji, do której będący ekspertami członkowie — których nazwiska i inne dane osobowe są dostępne publicznie — zostali powołani ze względu na ich potwierdzone doświadczenie.

2)

Drugi zarzut dotyczy błędnego zastosowania art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 (2) oraz art. 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001 w zakresie dotyczącym zakresu, procedury i istoty tych przepisów, w szczególności ze względu na brak wzięcia pod uwagę i wyważenia interesów chronionych za pomocą tych środków.

Sąd nie uwzględnił w pełni wszystkich tych mających zastosowanie przepisów: art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 8 lit. b) rozporządzenia nr 45/2001. Nie wziął on pod uwagę i nie wyważył chronionych za pomocą tych dwóch środków odmiennych interesów.

3)

Trzeci zarzut odwołania dotyczy naruszenia art. 5 TUE ze względu na nałożenie na wnoszące odwołanie nieproporcjonalnego ciężaru dowodu poprzez wymaganie od nich wykazania konieczności przekazania informacji i zakresu podlegających ochronie uprawnionych interesów.