Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2008 r. — Centre de coordination Carrefour przeciwko Komisji

(Sprawa T-94/08)

(2008/C 92/86)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Centre de coordination Carrefour SNC (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: X. Clarebout i K. Platteau, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

W decyzji 2003/755/WE z dnia 17 lutego 2003 r. Komisja uznała za niezgodny z rynkiem wewnętrznym system pomocy ustanowiony przez Belgię na rzecz centrów koordynacyjnych mających siedzibę w Belgii (2). Trybunał stwierdził nieważność tej decyzji w wyroku z dnia 22 czerwca 2006 r. (3) (zwanym dalej „wyrokiem w sprawie Belgia i Forum 187 przeciwko Komisji”), jako że nie przewidywała ona środków przejściowych w stosunku do niektórych centrów koordynacyjnych, których wniosek o objęcie omawianym systemem nie został rozpatrzony w dniu notyfikacji tej decyzji lub których zezwolenie wygasało wraz z notyfikacją tej decyzji lub tuż po niej. Skarżąca w niniejszym postępowaniu była jednym z centrów koordynacyjnych, których dotyczy sentencja wspomnianego wyroku.

W dniu 13 listopada 2007 r. Komisja wydała nową decyzję C(2007) 5416 wersja ostateczna, na podstawie której zmieniła decyzję 2003/757/WE, uznając za niezgodną z rynkiem wewnętrznym belgijską ustawę przyjętą po wydaniu wyroku w sprawie Belgia i Forum 187 przeciwko Komisji, mającą na celu umożliwienie przedłużenia do 2010 r. okresu przejściowego, w ciągu którego centra wskazane w tym wyroku mogą korzystać z tego systemu. Decyzja C(2007) 5416 wersja ostateczna stanowiła też, że ten okres przejściowy kończy się w dniu 31 grudnia 2005 r. Decyzja ta została zaskarżona w ramach niniejszego postępowania.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Skarżąca podnosi przede wszystkim, że zaskarżona decyzja narusza zasadę równego traktowania oraz spoczywający na Komisji obowiązek realizacji środków przewidzianych w wyroku w sprawie Belgia i Forum 187 przeciwko Komisji, jako że Komisja nie położyła kresu nierównemu traktowaniu wskazanemu w tym wyroku, polegającemu na tym, że okres przejściowy przyznany skarżącej jest znacznie krótszy niż okres przejściowy przyznany centrom znajdującym się w podobnej sytuacji określonej przez Trybunał. Skarżąca podnosi, że powinna być objęta okresem przejściowym kończącym się w dniu 31 grudnia 2010 r.

Posiłkowo skarżąca podnosi zarzut oparty na naruszeniu zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, jako że zaskarżona decyzja ustanawia okres przejściowy kończący się w dniu 31 grudnia 2005 r., co wywołuje skutki wsteczne i powoduje, że skarżąca nie mogła w odpowiednim czasie podjąć niezbędnych działań, by dostosować się do zmiany systemu przed tą datą. W związku z tym, posiłkowo, skarżąca twierdzi, że może być objęta okresem przejściowym kończącym się najwcześniej w dniu 31 grudnia 2009 r.

W dalszej kolejności posiłkowo skarżąca podnosi zarzut oparty na naruszeniu zasady równego traktowania, jako że zaskarżona decyzja traktuje ją inaczej, niż cztery centra koordynacyjne, które w chwili wydania pierwszej decyzji 2003/757/WE znajdowały się w identycznej sytuacji, ale otrzymały przedłużenie zezwolenia na czas nieokreślony. W ramach tego zarzutu, w dalszej kolejności posiłkowo, skarżąca podnosi, że powinna być objęta okresem przejściowym kończącym się najwcześniej w dniu 31 grudnia 2006 r.

(1)  Wyrok Trybunału z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych C-182/03 i C-217/03 Belgia i Forum 187 przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. 5479.

(2)  Dz.U. L 282, str. 25, wersja ze sprostowaniami Dz.U. 2003 L 285, str. 52.

(3)  Zob. przypis nr 1.