(1)

Zgodnie z art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Rada, biorąc pod uwagę strukturalną sytuację gospodarczą i społeczną regionów najbardziej oddalonych, w tym ich oddalenie, charakter wyspiarski, niewielkie rozmiary, trudną topografię oraz zależność gospodarczą od niewielkiej liczby produktów, ma przyjąć specyficzne środki mające na celu w szczególności określenie warunków stosowania traktatów do tych regionów, w tym wspólnej polityki w poszczególnych obszarach.

(2)

Należy zatem przyjąć szczególne środki w celu stworzenia warunków dla stosowania postanowień TFUE w odniesieniu do tych regionów. Takie środki mają uwzględniać szczególne cechy charakterystyczne i niedogodności tych regionów, nie podważając jednocześnie integralności i spójności unijnego porządku prawnego, w tym rynku wewnętrznego i wspólnych polityk.

(3)

Zależność gospodarcza Wysp Kanaryjskich od sektora usług, a w szczególności turystyki, wyrażona jako udział tego sektora w PKB regionu, stanowi znaczące ograniczenie. Sektor ten odgrywa znacznie większą rolę w gospodarce Wysp Kanaryjskich niż sektor przemysłu.

(4)

Połączenie odosobnienia i charakteru wyspiarskiego będących nieodłączną cechą archipelagu utrudnia swobodny przepływ osób, towarów oraz usług i jest drugim z największych ograniczeń, jakich doświadczają Wyspy Kanaryjskie. Lokalizacja wysp zwiększa ich zależność od transportu lotniczego i morskiego. Transport do tych oddalonych regionów wyspiarskich oraz transport z tych regionów i w tych regionach dodatkowo zwiększają koszty produkcji ponoszone przez lokalny przemysł. Koszty produkcji są wyższe, ponieważ te rodzaje transportu są mniej efektywne i bardziej kosztowne niż transport drogowy lub kolejowy.

(5)

Dalszym skutkiem tego odosobnienia są wyższe koszty produkcji wynikające z zależności wysp od przywozu surowców i importu energii, z konieczności tworzenia zapasów i trudności dotyczących dostaw urządzeń produkcyjnych.

(6)

Mały rozmiar rynku i słabo rozwinięta działalność eksportowa, rozproszenie geograficzne archipelagu oraz konieczność utrzymywania zróżnicowanych, niewielkich linii produkcyjnych w celu zaspokojenia potrzeb małego rynku ograniczają możliwości uzyskania korzyści skali.

(7)

W wielu przypadkach trudniejsze lub bardziej kosztowne na Wyspach Kanaryjskich jest też korzystanie z usług specjalistycznych i usług konserwacji, szkoleń dla kadry kierowniczej i technicznej, udzielanie zleceń podwykonawcom czy promowanie rozszerzenia działalności poza rynek regionalny. Ograniczony wachlarz metod dystrybucji skutkuje również koniecznością tworzenia zbyt dużych zapasów.

(8)

Jeśli chodzi o środowisko, usuwanie odpadów przemysłowych i unieszkodliwianie odpadów toksycznych generują wyższe koszty ochrony środowiska. Koszty te są wyższe, gdyż nie ma zakładów recyklingu, z wyjątkiem dla niektórych produktów, w związku z czym odpady muszą być przewożone do unieszkodliwienia poza terytorium Wysp Kanaryjskich.

(9)

Podatek znany jako „Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las Islas Canarias” (zwany podatkiem „AIEM”) służy celowi autonomicznego rozwoju sektorów produkcji przemysłowej Wysp Kanaryjskich oraz dywersyfikacji gospodarki Wysp Kanaryjskich.

(10)

Decyzją Rady 2002/546/WE (2) przyjętą zgodnie z art. 299 Traktatu WE, Hiszpania została wstępnie upoważniona do stosowania do dnia 31 grudnia 2011 r. zwolnień z podatku AIEM lub obniżek tego podatku w odniesieniu do niektórych produktów wytwarzanych lokalnie na Wyspach Kanaryjskich. Załącznik do wyżej wymienionej decyzji zawierał wykaz produktów, których mogły dotyczyć zwolnienia lub obniżki podatku. W zależności od produktu różnica w opodatkowaniu między produktami wytwarzanymi lokalnie a innymi produktami nie może przekraczać 5, 15 lub 25 punktów procentowych.

(11)

Decyzją Rady 895/2011/UE (3) zmieniono decyzję 2002/546/WE, przedłużając okres jej stosowania do dnia 31 grudnia 2013 r.

(12)

Decyzją Rady 1413/2013/UE (4) ponownie zmieniono decyzję 2002/546/WE, przedłużając okres jej stosowania do dnia 30 czerwca 2014 r.

(13)

Decyzją Rady nr 377/2014/UE (5) upoważniono Hiszpanię do stosowania zwolnień z podatku AIEM do dnia 31 grudnia 2020 r. lub obniżek tego podatku w odniesieniu do niektórych produktów wytwarzanych lokalnie na Wyspach Kanaryjskich. Załącznik do tej decyzji zawiera wykaz produktów, których mogą dotyczyć zwolnienia z podatku lub obniżki podatku.

(14)

W wyniku dokładnego zbadania sytuacji potwierdzono, że konieczne jest uznanie wniosku Hiszpanii o przedłużenie zezwolenia.

(15)

Maksymalna stawka zróżnicowana, jaką można zastosować w odniesieniu do przedmiotowych produktów przemysłowych, nie powinna przekraczać 15 %. Zgodnie z zasadą pomocniczości władze hiszpańskie powinny mieć możliwość zdecydowania o odpowiednich stawkach procentowych dla każdego produktu. Dopuszczalne zróżnicowanie stawek opodatkowania nie powinno przekraczać udowodnionych wyższych kosztów. Tę korzyść podatkową należy stosować, nie przekraczając jednak limitu wynoszącego 150 mln EUR rocznie, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

(16)

Zgodnie z zasadą pomocniczości oraz aby zapewnić elastyczność, władze hiszpańskie powinny mieć możliwość zmiany listy produktów oraz dopuszczalnego dla nich zróżnicowania stawek podatkowych, aby odzwierciedlały one faktyczny poziom kosztów dodatkowych poniesionych w związku z ich produkcją na Wyspach Kanaryjskich. W tym kontekście władze hiszpańskie powinny mieć możliwość stosowania niższych zróżnicowanych stawek oraz ustanowienia w stosownych przypadkach minimalnego podatku dla określonych produktów, pod warunkiem że wszelkie zmiany są zgodne z celami określonymi w art. 349 TFUE. Wszelkie zmiany wykazu produktów powinny opierać się na następujących kryteriach kwalifikowalności: prowadzona jest produkcja lokalna, a jej udział w rynku lokalnym wynosi co najmniej 5 %; odbywa się znaczący przywóz towarów (w tym z Hiszpanii kontynentalnej i innych państw członkowskich), który mógłby zagrozić kontynuacji produkcji lokalnej, a jego udział w rynku lokalnym wynosi co najmniej 10 %; oraz istnieją koszty dodatkowe, które podnoszą cenę zakupu produkcji lokalnej w porównaniu z produktami wytwarzanymi gdzie indziej, zagrażając konkurencyjności produktów wytwarzanych lokalnie.

(17)

Władze hiszpańskie powinny mieć możliwość odstąpienia od zastosowania progów udziału w rynku w należycie uzasadnionych okolicznościach, które obejmują: produkcję pracochłonną; produkcję o innym strategicznym znaczeniu dla rozwoju lokalnego; produkcję podlegającą okresowym wahaniom; produkcję zlokalizowaną na obszarach znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji; oraz produkcję produktów medycznych i środków ochrony indywidualnej niezbędnych do przeciwdziałania kryzysom zdrowotnym. Władze hiszpańskie powinny mieć możliwość zmiany wykazu produktów i dopuszczalnego dla nich zróżnicowania stawek, pod warunkiem że wszelkie zmiany są zgodne z celami określonymi w art. 349 TFUE.

(18)

Wspieranie gospodarczego i społecznego rozwoju Wysp Kanaryjskich znajduje swoje odzwierciedlenie na szczeblu krajowym w celu podatku AIEM i dystrybucji pochodzących z niego dochodów. Włączenie dochodów z podatku AIEM do zasobów systemu gospodarczego i podatkowego Wysp Kanaryjskich oraz wykorzystanie tych docodów na rzecz strategii rozwoju gospodarczego i społecznego, w tym promocji lokalnej działalności gospodarczej, jest obowiązkiem prawnym.

(19)

Zwolnienia z podatku AIEM lub obniżki tego podatku powinny być stosowane przez siedem lat. Aby umożliwić Komisji ocenę, czy warunki uzasadniające zezwolenie są nadal spełniane, do dnia 30 września 2025 r. władze hiszpańskie powinny przedłożyć Komisji sprawozdanie z monitorowania.

(20)

Niniejsza decyzja nie narusza ewentualnego stosowania art. 107 i 108 TFUE,