—

gezien de artikelen 2 en 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en de artikelen 4, 9 en 151 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (Sustainable Development Goals — SDG’s) van de Verenigde Naties, die in september 2015 door de wereldleiders zijn aangenomen en die door de Raad zijn bekrachtigd, en met name de SDG’s 1, 3, 8 en 11,

—

gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en met name artikel 21 inzake non-discriminatie, artikel 26 inzake de integratie van personen met een handicap en artikel 34, lid 3, inzake de erkenning en eerbiediging door de Unie van het recht op sociale bijstand en op bijstand voor huisvesting,

—

gezien het Europees Sociaal Handvest, dat op 18 oktober 1961 in Turijn werd ondertekend,

—

gezien de Europese pijler van sociale rechten, en met name beginsel 19 betreffende huisvesting en ondersteuning voor daklozen,

—

gezien het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden van 1989,

—

gezien de landspecifieke aanbevelingen van de EU van 25 mei 2018 betreffende huisvesting in de 28 lidstaten,

—

gezien het Handvest van Genève van de VN inzake duurzame huisvesting, en de doelstelling daarvan: “het waarborgen van toegang tot behoorlijke, passende, betaalbare en gezonde huisvesting voor iedereen”,

—

gezien zijn wetgevingsresolutie van 10 juli 2020 over het voorstel voor een besluit van de Raad betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten (1),

—

gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden (2),

—

gezien zijn resolutie van 10 oktober 2019 over het werkgelegenheids- en sociaal beleid van de eurozone (3),

—

gezien zijn wetgevingsresolutie van 4 april 2019 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het Europees Sociaal Fonds+ (ESF+) (4),

—

gezien artikel 227, lid 2, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de Commissie verzoekschriften diverse verzoekschriften heeft ontvangen, waaronder verzoekschrift nr. 0546/2020, waarin bezorgdheid wordt geuit over de situatie van ruim vier miljoen dakloze Europeanen en waarin wordt gesteld dat het aantal daklozen in de EU de afgelopen tien jaar met meer dan 70 % is toegenomen;

B.

overwegende dat dakloosheid vaak gepaard gaat met problemen bij de uitoefening van andere grondrechten, zoals toegang tot gezondheidszorg, en dat daklozen vaak het slachtoffer zijn van haatmisdrijven en geweld en van sociale stigmatisering;

C.

overwegende dat in deze verzoekschriften wordt gepleit voor een Europese Unie die niemand aan zijn lot overlaat en die met spoed gezamenlijk optreedt en preventieve maatregelen neemt die erop gericht zijn dakloosheid te voorkomen en de aantallen daklozen blijvend te verminderen;

D.

overwegende dat het hebben van huisvesting een belangrijke basisbehoefte van mensen is, omdat mensen leefruimte nodig hebben en omdat alleen dan andere basis- en hogere behoeften kunnen worden vervuld;

E.

overwegende dat de Europese Unie sociale uitsluiting en discriminatie moet bestrijden, sociale rechtvaardigheid en bescherming moet bevorderen en zich tevens moet inzetten voor de gelijkheid van vrouwen en mannen, solidariteit tussen generaties en de bescherming van de rechten van het kind;

F.

overwegende dat de Unie bij de ontwikkeling en uitvoering van haar beleidsmaatregelen en activiteiten een hoog niveau van werkgelegenheid moet bevorderen, passende sociale bescherming moet waarborgen en sociale uitsluiting moet bestrijden, en moet streven naar een deugdelijk socialehuisvestingsbeleid, een hoog niveau van onderwijs en opleiding en een goede bescherming van de volksgezondheid;

G.

overwegende dat het feit dat het ontbreekt aan een uniforme, algemeen aanvaarde definitie van dakloosheid en uitsluiting van huisvesting in de EU ervoor zorgt dat het moeilijk is om de omvang van het probleem van dakloosheid in de verschillende lidstaten van de EU in kaart te brengen;

H.

overwegende dat het percentage daklozen in de afgelopen tien jaar in diverse EU-lidstaten is toegenomen; overwegende dat deze toename in veel lidstaten te wijten is aan een combinatie van oorzaken, te weten stijgende huisvestingskosten, de gevolgen van de economische crisis, minder sociale bescherming en een ontoereikend beleid ter voorkoming van dakloosheid; overwegende dat de huizenprijzen in het tweede kwartaal van 2020 in de eurozone (de “EZ-19”) met 5 % en in de EU-27 met 5,2 % zijn gestegen ten opzichte van het tweede kwartaal van het jaar daarvoor;

I.

overwegende dat de EU geen rechtstreekse bevoegdheid heeft op het gebied van huisvestingsbeleid, maar door middel van regelgeving wel indirect invloed kan uitoefenen op de huisvestingsomstandigheden in de lidstaten, bijvoorbeeld via wetgeving op het gebied van staatssteun, belastingen en mededinging en via maatregelen zoals aanbevelingen en richtsnoeren;

J.

overwegende dat het Europees Sociaal Fonds is opgericht om de arbeidskansen voor werknemers op de interne markt te verbeteren en daarmee bij te dragen aan de verhoging van de levensstandaard en verbetering van de toegang van daklozen tot sociale huisvesting;

K.

overwegende dat middelen uit andere Europese structuur- en investeringsfondsen, zoals het EFRO, zijn gebruikt voor huisvestingsprojecten en om tegemoet te komen aan de behoeften van achtergestelde gemeenschappen;

L.

overwegende dat het Fonds voor Europese hulp aan de meest behoeftigen (FEAD) ondersteuning biedt voor de maatregelen die de lidstaten nemen om de meest behoeftigen van voedselhulp en/of materiële basishulp te voorzien;

M.

overwegende dat in de meest recente verslagen van het Europees Semester dakloosheid steeds vaker aan de orde komt;

N.

overwegende dat de maatschappelijke kosten van het niet aanpakken van dakloosheid met name hoog zijn op het gebied van justitie en gezondheid;

O.

overwegende dat welzijnsbeleid dat niet alleen brede, universele maatregelen omvat, maar tevens passende, gerichte maatregelen, een zeer belangrijke rol speelt bij de voorkoming van dakloosheid;

P.

overwegende dat uit verzamelde gegevens met betrekking tot de gevolgen van de COVID-19-pandemie voor de betaalbaarheid van huisvesting in de EU blijkt dat de economische recessie en het verlies van banen en inkomsten op de middellange termijn kunnen leiden tot een verdere stijging van de reeds buitensporige huisvestingskosten en het aantal daklozen in Europa;

Q.

overwegende dat het profiel van daklozen aan het veranderen is en dat momenteel steeds meer jongeren, kinderen, ouderen, migranten, Roma en andere achtergestelde minderheden, vrouwen en gezinnen risico lopen om dakloos te raken;

R.

overwegende dat het om mensen in staat te stellen hun potentieel ten volle te benutten en een bijdrage te leveren aan de samenleving essentieel is dat zij toegang hebben tot fatsoenlijke huisvesting en deel uitmaken van de samenleving;

S.

overwegende dat dakloosheid vaak het gevolg is van een ingewikkelde wisselwerking van structurele, institutionele en persoonlijke factoren;

T.

overwegende dat dakloosheid en uitsluiting van huisvesting een maatschappelijk probleem vormen waarvoor een blijvende oplossing moet worden gevonden;

U.

overwegende dat dakloosheid en daarmee verband houdend gedrag in bepaalde lidstaten strafbaar is gesteld;

V.

overwegende dat in sommige lidstaten daklozen alleen maar in de winter gebruik kunnen maken van permanente opvangmogelijkheden en niet het hele jaar door;

W.

overwegende dat in sommige lidstaten lokale socialezekerheidsdiensten slechts een passieve rol spelen bij het helpen van daklozen bij hun terugkeer in de maatschappij;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.