1)

L-Artikolu 3(1) tar-Regolament (UE) Nru 604/2013 tal-Parlament Ewropew u tal-Kunsill, tas-26 ta’ Ġunju 2013, li jistabbilixxi l-kriterji u l-mekkaniżmi biex ikun iddeterminat liema hu l-Istat Membru responsabbli biex jeżamina applikazzjoni għall-protezzjoni internazzjonali ddepożitata għand wieħed mill-Istati Membri minn ċittadin ta’ pajjiż terz jew persuna apolida, għandu, f’sitwazzjoni bħal dik inkwistjoni fil-kawża prinċipali, jiġi interpretat fis-sens li ma jipprekludix li l-awtoritajiet ta’ Stat Membru jwettqu l-eżami fil-mertu ta’ applikazzjoni għal protezzjoni internazzjonali, fis-sens tal-Artikolu 2(d) ta’ dan ir-regolament, fin-nuqqas ta’ deċiżjoni espliċita ta’ dawn l-awtoritajiet li tistabbilixxi, fuq il-bażi tal-kriterji previsti mill-imsemmi regolament, li r-responsabbiltà għal dan l-eżami kienet taqa’ fuq dan l-Istat Membru.

2)

L-Artikolu 46(3) tad-Direttiva 2013/32/UE tal-Parlament Ewropew u tal-Kunsill, tas-26 ta’ Ġunju 2013, dwar proċeduri komuni għall-għoti u l-irtirar tal-protezzjoni internazzjonali, għandu, f’sitwazzjoni bħal dik inkwistjoni fil-kawża prinċipali, jiġi interpretat fis-sens li, fil-kuntest ta’ rikors ippreżentat minn applikant għal protezzjoni internazzjonali kontra deċiżjoni li tikkunsidra bħala infondata l-applikazzjoni għall-protezzjoni internazzjonali tiegħu, il-qorti ta’ Stat Membru li għandha l-ġurisdizzjoni ma hijiex marbuta li teżamina ex officio jekk il-kriterji u l-mekkaniżmi ta’ determinazzjoni tal-Istat Membru responsabbli mill-eżami tal-applikazzjoni msemmija, kif stabbiliti fir-Regolament Nru 604/2013, ġewx applikati b’mod korrett.

3)

L-Artikolu 10(1)(b) tad-Direttiva 2011/95/UE tal-Parlament Ewropew u tal-Kunsill, tat-13 ta’ Diċembru 2011, dwar standards għall-kwalifika ta’ ċittadini nazzjonali ta’ pajjiżi terzi jew persuni mingħajr stat bħala benefiċjarji ta’ protezzjoni internazzjonali, għal stat uniformi għar-refuġjati jew għal persuni eliġibbli għal protezzjoni sussidjarja, u għall-kontenut tal-protezzjoni mogħtija, għandu jiġi interpretat fis-sens li applikant għal protezzjoni internazzjonali li jinvoka, insostenn tal-applikazzjoni tiegħu, riskju ta’ persekuzzjoni għal raġunijiet ibbażati fuq ir-reliġjon ma għandux, sabiex isostni l-allegazzjonijiet tiegħu dwar it-twemmin reliġjuż tiegħu, jippreżenta dikjarazzjonijiet jew jipproduċi dokumenti dwar l-elementi kollha tal-kunċett ta’ “reliġjon”, imsemmi f’din id-dispożizzjoni. Madankollu, l-applikant għandu jsostni b’mod kredibbli l-allegazzjonijiet imsemmija, billi jippreżenta provi li jippermettu lill-awtorità kompetenti tivverifika l-veraċità tagħhom.

4)

L-Artikolu 9(1) u (2) tad-Direttiva 2011/95 għandu jiġi interpretat fis-sens li l-projbizzjoni, taħt piena ta’ eżekuzzjoni jew ta’ priġunerija, ta’ aġir li jmur kontra r-reliġjon tal-Istat tal-pajjiż ta’ oriġini tal-applikant għal protezzjoni internazzjonali tista’ tikkostitwixxi “att ta’ persekuzzjoni”, fis-sens ta’ dan l-artikolu, sakemm tali projbizzjoni tkun, fil-prattika, infurzata b’tali sanzjonijiet mill-awtoritajiet ta’ dan il-pajjiż, ħaġa li hija l-qorti tar-rinviju li għandha tivverifika.