1)

Mid-dritt tal-Unjoni, u b’mod partikolari mill-Artikolu 4(3) [TUE], mit-tielet paragrafu tal-Artikolu 288 TFUE u mill-Artikolu 260(1) TFUE jirriżulta li l-Artikolu 15(1), (2)(g) u (3) tad-Direttiva 2006/123/KE (1) tal-Parlament Ewropew u tal-Kunsill tat-12 ta’ Diċembru 2006 dwar is-servizzi fis-suq intern (iktar ’il quddiem id-“Direttiva ‘servizzi’”) għandu effett dirett fi proċedura ġudizzjarja fis-seħħ bejn individwi, fis-sens li d-dispożizzjonijiet nazzjonali kuntrarji għal din id-direttiva, li jinsabu fl-Artikolu 4 tal-Verordnung über die Honorare für Architekten – und Ingenieurleistungen (ir-Regolament dwar l-Onorarji Dovuti għas-Servizzi ta’ Periti u ta’ Inġiniera) tal-1996, fil-verżjoni tiegħu tal-2002 (iktar ’il quddiem l-“HOAI 2002”) li skont dawn l-ammonti ta’ onorarji minimi stabbiliti f’din l-iskala għas-servizzi ta’ ppjanar u ta’ sorveljanza tal-periti u tal-inġiniera huma vinkolanti – minbarra fil-każ ta’ ċerti eċċezzjonijiet – u fejn ftehim dwar l-onorarji inferjuri għall-ammonti minimi fil-kuntratti ma’ periti jew inġiniera huwa invalidu, ma għandhomx jiġu iktar applikati, anki meta d-drittijiet inkwistjoni jirriżultaw minn kuntratt ta’ perit li kien ġie konkluż fl-2004, jiġifieri qabel l-adozzjoni tad-Direttiva “servizzi”?

2)