This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2007/223/07
Case C-334/07 P: Appeal brought on 18 July 2007 by the Commission of the European Communities against the judgment of the Court of First Instance (Fifth Chamber, Extended Composition) of 3 May 2007 in Case T-357/02 Freistaat Sachsen v Commission of the European Communities
Υπόθεση C-334/07 P: Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιουλίου 2007 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 3 Μαΐου 2007 στην υπόθεση T-357/02, Freistaat Sachsen κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Υπόθεση C-334/07 P: Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιουλίου 2007 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 3 Μαΐου 2007 στην υπόθεση T-357/02, Freistaat Sachsen κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
ΕΕ C 223 της 22.9.2007, p. 6–7
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
22.9.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 223/6 |
Αναίρεση που άσκησε στις 18 Ιουλίου 2007 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 3 Μαΐου 2007 στην υπόθεση T-357/02, Freistaat Sachsen κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση C-334/07 P)
(2007/C 223/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: Kilian Gross)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Freistaat Sachsen
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να αναιρέσει πλήρως την απόφαση που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 3 Μαΐου 2007 στην υπόθεση T-357/02, Freistaat Sachsen κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, |
— |
να αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως και να απορρίψει την προσφυγή ως αβάσιμη, |
— |
να καταδικάσει την προσφεύγουσα στην υπόθεση T-357/02 στα δικαστικά έξοδα τόσο της αναιρετικής, όσο και της πρωτοβάθμιας δίκης |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Κατά την Επιτροπή, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στα άρθρα 88, παράγραφοι 2 και 3, 249, παράγραφος 2, 254, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΚ, στα άρθρα 3 επ. του κανονισμού περί της διαδικασίας των κρατικών ενισχύσεων, καθώς και στο άρθρο 10, παράγραφος 1, του κανονισμού περί εξαιρέσεως των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (στο εξής: ΜΜΕ), διότι το Πρωτοδικείο όφειλε να εξετάσει τη νομιμότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως (2003/226ΕΚ) (1) αποκλειστικά υπό το πρίσμα των διατάξεων του κανονισμού περί εξαιρέσεως των ΜΜΕ [κανονισμός (ΕΚ) 70/2001] (2).
Ο κανονισμός περί εξαιρέσεως των ΜΜΕ είχε τεθεί σε ισχύ πριν τη έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως και, επομένως, ήταν άμεσα εφαρμοστέος. Αποτελούσε το μόνον ισχύον κανονιστικό πλαίσιο. Κατά την Επιτροπή, το Πρωτοδικείο έκρινε εσφαλμένως ότι ο κανονισμός περί εξαιρέσεως των ΜΜΕ δεν έχει εφαρμογή, διότι δέχθηκε ότι, στην περίπτωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, ο κανονισμός αυτός θα έπρεπε να εφαρμοστεί αναδρομικά.
Επικουρικώς, η Επιτροπή προβάλλει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει επίσης τα άρθρα 2, παράγραφος 2, και 4, παράγραφος 5, του κανονισμού περί της διαδικασίας των κρατικών ενισχύσεων [κανονισμός (ΕΚ) 659/1999] (3), διότι το Πρωτοδικείο δεν έλαβε υπόψη του το κριτήριο εκτιμήσεως και τους όρους βάσει των οποίων η κοινοποίηση θεωρείται πλήρης.
(1) ΕΕ L 91, σ. 13.
(2) ΕΕ L 10, σ. 33.
(3) ΕΕ L 83, σ. 1.