1.

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού 1896/2006 (1) την έννοια ότι διάταξη του εθνικού δικαίου όπως το άρθρο 371, παράγραφος 1, σημείο 4, του εσθονικού κώδικα πολιτικής δικονομίας (σύμφωνα με το οποίο το δικαστήριο απορρίπτει αγωγή ως απαράδεκτη, μεταξύ άλλων, εάν έχει καταστεί τελεσίδικη απόφαση εσθονικού δικαστηρίου η οποία περατώνει τη δίκη και η οποία εκδόθηκε επί διαφοράς μεταξύ των ίδιων διαδίκων για το ίδιο αντικείμενο και με την ίδια νομική βάση, και αποκλείει την εκ νέου έγερση αγωγής για τα ίδια πραγματικά περιστατικά) μπορεί να απαγορεύει την εκδίκαση αγωγής για απαίτηση σχετικά με την οποία εκδόθηκε και κηρύχθηκε εκτελεστή ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής από δικαστήριο κράτους μέλους;

2.

Σε περίπτωση καταφατικής, καταρχήν, απάντησης στο πρώτο ερώτημα, διαφοροποιείται η απάντηση όταν μετά την κήρυξη της εκτελεστότητας της ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής προκύπτει ότι η επίδοση ή κοινοποίηση της διαταγής πληρωμής δεν έλαβε χώρα σύμφωνα με τις ελάχιστες προδιαγραφές που θεσπίζονται με τα άρθρα 13 έως 15 του κανονισμού 1896/2006;

3.

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα: μπορεί το δικαστήριο που εξέδωσε την ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής και την κήρυξε εκτελεστή να αποφανθεί, αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως του αιτούντος, ότι η κήρυξη της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής είναι άκυρη όταν μετά την κήρυξη της εκτελεστότητας προκύπτει ότι η επίδοση ή κοινοποίηση της διαταγής πληρωμής δεν έλαβε χώρα σύμφωνα με τις ελάχιστες προδιαγραφές που θεσπίζονται με τα άρθρα 13 έως 15 του κανονισμού 1896/2006;

4.

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο τρίτο ερώτημα: μπορεί το δικαστήριο που εξέδωσε την ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής και την κήρυξε εκτελεστή να αποφανθεί περί της ακυρότητας της κήρυξης της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής, ανεξάρτητα από τη διεξαγωγή, την περάτωση ή την έκβαση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους μέλους της εκτέλεσης;