—

να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·

—

να ακυρώσει μερικώς τον κατ’εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2018/212 της Επιτροπής, της 13ης Δεκεμβρίου 2017, όσον αφορά την προσθήκη της Τυνησίας, κατόπιν δηλώσεως της Επιτροπής, στον κατάλογο των τρίτων χωρών που χαρακτηρίζονται από στρατηγικές ανεπάρκειες ως προς τα εθνικά τους συστήματα για την καταπολέμηση της νομιμοποιήσεως εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδοτήσεως της τρομοκρατίας (ΚΞΧ/ΧΤ)·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αναρμοδιότητα της Επιτροπής και παράβαση ουσιώδους τύπου, καθόσον η Επιτροπή υπερέβη τις αρμοδιότητές της σε σχέση με τη συμφωνία συνδέσεως μεταξύ της Τυνησίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει των οποίων αρμοδιοτήτων όφειλε να έχει υποβάλει το ζήτημα στο συμβούλιο συνδέσεως προκειμένου αυτό να επιτύχει την επίλυση της διαφοράς ή, επικουρικώς, να επιτρέψει στα μέρη να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία των συμφερόντων τους.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως όσον αφορά, αφενός, την προκριθείσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση αξιολόγηση της Τυνησίας και, αφετέρου, την προκριθείσα από την Ομάδα Διεθνούς Χρηματοπιστωτικής Δράσης αξιολόγησή της. Συναφώς, κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διαχειριστεί την επιδείνωση του κινδύνου που ενέχει ο προσβαλλόμενος κατ’εξουσιοδότηση κανονισμός για την οικονομική ανάπτυξη της Τυνησίας.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα του άρθρου 216, παράγραφος 2, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με το οποίο οι διεθνείς συμφωνίες δεσμεύουν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης.