12.2.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 52/31

—

να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις, και ειδικότερα:

—

Για τους ίδιους λόγους, ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο να αποφανθεί κατά τρόπο ώστε:

—

Στην περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει βάσιμα τα αιτήματα των προσφευγόντων, σύμφωνα με τα άρθρα 268 ΣΛΕΕ και 340 ΣΛΕΕ, να καταδικάσει την ΕΚΤ σε καταβολή του ποσού των 4 582 825,80 ευρώ, πλέον τόκων υπερημερίας, υπολογιζόμενων με το νόμιμο επιτόκιο, έως την ημερομηνία πραγματικής καταβολής, καθώς και τα λοιπά δικαστικά έξοδα και αποζημιώσεις που θα οφείλονται μετά την άσκηση παρεμβάσεων.

—

Ωστόσο, λαμβανομένων υπόψη των διατάξεων του άρθρου 280 ΣΛΕΕ και του ότι οι πράξεις «της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που επιβάλλουν χρηματική υποχρέωση εις βάρος προσώπων, εκτός των κρατών, είναι τίτλοι εκτελεστοί», όπως ορίζεται στο άρθρο 299 ΣΛΕΕ, το Γενικό Δικαστήριο πρέπει να υποχρεώσει την καθής να αξιώσει την απόδοση των ποσών αυτών από την BCP [Banco Comercial Português].

—

Δεδομένου ότι η εθνική κεντρική τράπεζα είναι το «[αρμόδιο διοικητικό όργανο] είτε να αποφασίσει σχετικά με τις προσφυγές είτε να κινήσει τις κατάλληλες νόμιμες διαδικασίες», σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, και λαμβανομένων υπόψη των άρθρων 81, παράγραφος 1, και 83, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/64/ΕΚ, και του άρθρου 96, παράγραφος 1, στοιχείο β', –Συνοδευτικές κυρώσεις– του νομοθετικού διατάγματος 317/2009, ο αντιπρόσωπος της καθής πρέπει να απαιτήσει από την BCP να καταβάλει «αμέσως» τα προαναφερθέντα ποσά στους λογαριασμούς των προσφευγόντων.

—

Η καθής:

—

μολονότι, σύμφωνα με το άρθρο 256 ΣΛΕΕ, παράγραφος 1, δεν συνιστά αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου, εφόσον η εθνική κεντρική τράπεζα δεν αναγνωρίσει ότι «έχει παραβεί υποχρέωσή της εκ των Συνθηκών, η τράπεζα αυτή οφείλει να λάβει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της απόφασης του Δικαστηρίου», σύμφωνα με το άρθρο 271 ΣΛΕΕ, στοιχείο δ', το ζήτημα θα πρέπει να παραπεμφθεί στο Δικαστήριο·

—

μολονότι επίσης δεν συνιστά αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου, εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσφυγή των προσφευγόντων είναι βάσιμη, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 264 ΣΛΕΕ, το Γενικό Δικαστήριο πρέπει να προτείνει στο Δικαστήριο να ακυρώσει τη θέση της εθνικής κεντρικής τράπεζας, την οποία υιοθέτησε η καθής και, λαμβανομένου υπόψη του άρθρου 41, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του Χάρτη, του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, δεύτερο εδάφιο, και του άρθρου 11, παράγραφος 3, στοιχείο γ', της οδηγίας 2005/29/ΕΚ, θα πρέπει να υποβληθεί αιτιολογημένη γνώμη·

—

οι προσφεύγοντες ζητούν από την καθής και το Δικαστήριο να επιδώσουν κλήση και να καλέσουν το Πορτογαλικό Δημόσιο/την εισαγγελική αρχή/τη FGR να αναλάβουν ενέργειες ώστε να αποφανθούν επί των πράξεων της BCP·

—

να διαβιβάσει την παρούσα υπόθεση στην OLAF·

—

σύμφωνα με το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, οι προσφεύγοντες ζητούν την καταβολή των δικαστικών εξόδων, τα οποία θα πρέπει να υπολογισθούν δεόντως.

1.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αφορά παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως την οποία προβλέπει το άρθρο 41, παράγραφος 2, [στοιχείο γ'], του Χάρτη, το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, δεύτερο εδάφιο, και το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1).

2.

Ανεξαρτήτως της «διακεκριμένης» κλοπής του «χρηματοκιβωτίου», η BCP γνώριζε, ή όφειλε να γνωρίζει, ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρησιμοποιείτο με σκοπό τη νομιμοποίηση προσόδων από παράνομες δραστηριότητες και, ως εκ τούτου, το πιστωτικό ίδρυμα γνώριζε ότι υπήρχε φοροδιαφυγή ή φορολογική απάτη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια δημοσιονομικών εσόδων της Ένωσης. Οι πράξεις αυτές είναι «παράνομες και ζημιογόνες για τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης» και εμπίπτουν στους «επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος» οι οποίοι «συνιστούν θεμιτό σκοπό ικανό να δικαιολογήσει περιορισμό στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών».

3.

Ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο ποσό άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ εκλάπη από το «χρηματοκιβώτιο», προκλήθηκε ζημία στα «οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης», ιδίως στα έσοδα επί των οποίων στηρίζεται ο «προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στα έσοδα που καλύπτονται από τους προϋπολογισμούς των θεσμικών και λοιπών οργάνων και οργανισμών και από τους προϋπολογισμούς που διαχειρίζονται και ελέγχουν τα εν λόγω όργανα και οργανισμοί»· επομένως, πρόκειται και για πράξεις οι οποίες αποτελούν «παρατυπία» λόγω «[παραβάσεως] διατάξεως του κοινοτικού δικαίου που προκύπτει από πράξη ή παράλειψη ενός οικονομικού φορέα, με πραγματικό ή ενδεχόμενο αποτέλεσμα να ζημιωθεί ο γενικός προϋπολογισμός των Κοινοτήτων ή προϋπολογισμός διαχειριζόμενος από τις Κοινότητες, είτε με τη μείωση ή ματαίωση εσόδων που προέρχονται από ίδιους πόρους που εισπράττονται απευθείας για λογαριασμό της Κοινότητας, είτε με αδικαιολόγητη δαπάνη».

4.

Όταν ένα πιστωτικό ίδρυμα, ένα κράτος μέλος/εθνική κεντρική τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή ένα κράτος μέλος/η εισαγγελική αρχή/η FGR λαμβάνουν γνώση τέτοιων παρατυπιών και πρακτικών και τις επιτρέπουν χωρίς να τις καταδικάζουν, ενθαρρύνουν την παράβαση του άρθρου 310 ΣΛΕΕ, παράγραφοι 5 και 6, και του άρθρου 325 ΣΛΕΕ, παράγραφοι 1, 2 και 3, ενώ παράλληλα δέχονται το επίμαχο πιστωτικό ίδρυμα να προβαίνει σε πράξεις οι οποίες συνιστούν «παρατυπία» λόγω παραβάσεως του άρθρου 1, παράγραφος 2, του κανονισμού 2988/95 (2).

5.

Η έκδοση της πράξεως με την οποία η καθής αρνήθηκε το αίτημα να αναλάβει ενέργειες, μεταξύ άλλων, είχε ως αποτέλεσμα:

6.

Παραβίαση της υποχρεώσεως αμεροληψίας, κατάχρηση εξουσίας και παράβαση ουσιώδους τύπου εκ μέρους του αντιπροσώπου της καθής, ήτοι της Τράπεζας της Πορτογαλίας.