EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62014CN0535
Case C-535/14 P: Appeal brought on 24 November 2014 by Vadzim Ipatau against the judgment of the General Court (First Chamber) delivered on 23 September 2014 in Case T-646/11 Ipatau v Council
Υπόθεση C-535/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2014 ο Vadzim Ipatau κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-646/11, Ipatau κατά Συμβουλίου
Υπόθεση C-535/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2014 ο Vadzim Ipatau κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-646/11, Ipatau κατά Συμβουλίου
ΕΕ C 26 της 26.1.2015, p. 20–21
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
26.1.2015 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 26/20 |
Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2014 ο Vadzim Ipatau κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-646/11, Ipatau κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση C-535/14 P)
(2015/C 026/24)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Vadzim Ipatau (εκπρόσωπος: M. Michalauskas, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 (υπόθεση T-646/11), |
|
— |
να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς ή να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, |
|
— |
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους αναιρέσεως.
Καταρχάς, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, αρνούμενο να αναγνωρίσει ανασταλτικό αποτέλεσμα στην υποβολή αιτήσεως παροχής του ευεργετήματος πενίας επί της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής κατά της προσβαλλόμενης πράξεως.
Δεύτερον, υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας. Συγκεκριμένα, προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι το Συμβούλιο δεν όφειλε να κοινοποιήσει στον αναιρεσείοντα τα στοιχεία που διέθετε σε βάρος του ούτε να του παράσχει τη δυνατότητα ακροάσεως πριν από την έκδοση της αποφάσεως 2012/642/ΚΕΠΠΑ (1) και του εκτελεστικού κανονισμού 1017/2012 (2).
Τρίτον, υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η αιτιολογία που παρέθεταν οι επίδικες πράξεις ήταν επαρκής.
Τέλος, υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι οι επίδικες πράξεις ήταν σύμφωνες με την αρχή της αναλογικότητας.
(1) Απόφαση 2012/642/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Λευκορωσίας (ΕΕ L 285, σ. 1).
(2) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1017/2012 του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 8α παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) 765/2006 σχετικά με περιοριστικά μέτρα εις βάρος της Λευκορωσίας (ΕΕ L 307, σ. 7).