Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62011CA0375

    Υπόθεση C-375/11: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 21ης Μαρτίου 2013 [αίτηση του Cour constitutionnelle (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA κατά État belge (Τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες — Οδηγία 2002/20/ΕΚ — Άρθρα 3 και 12 έως 14 — Δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων — Τέλη για τα δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων — Κατ’ αποκοπήν τέλη για την παραχώρηση και την ανανέωση των δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων — Μέθοδος υπολογισμού — Τροποποιήσεις υφιστάμενων δικαιωμάτων)

    ΕΕ C 156 της 1.6.2013, p. 7–7 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    1.6.2013   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 156/7


    Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 21ης Μαρτίου 2013 [αίτηση του Cour constitutionnelle (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA κατά État belge

    (Υπόθεση C-375/11) (1)

    (Τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες - Οδηγία 2002/20/ΕΚ - Άρθρα 3 και 12 έως 14 - Δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων - Τέλη για τα δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων - Κατ’ αποκοπήν τέλη για την παραχώρηση και την ανανέωση των δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων - Μέθοδος υπολογισμού - Τροποποιήσεις υφιστάμενων δικαιωμάτων)

    2013/C 156/09

    Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

    Αιτούν δικαστήριο

    Cour constitutionnelle

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA

    κατά

    État belge

    Αντικείμενο

    Αίτηση προδικαστικής απoφάσεως — Cour constitutionnelle (Βέλγιο) — Ερμηνεία των άρθρων 3, 12, 13 και 14, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση) (ΕΕ L 108, σ. 21) — Εθνική ρύθμιση που επιβάλλει στους φορείς εκμεταλλεύσεως, κατόχους ατομικών δικαιωμάτων χρήσεως συχνοτήτων κινητής τηλεφωνίας, την καταβολή κατ’ αποκοπή τέλους στο πλαίσιο της χορηγήσεως αδειών εγκαταστάσεως και εκμεταλλεύσεως δικτύου κινητής τηλεφωνίας στο έδαφός τους για διάστημα δεκαπέντε ετών — Ανανέωση της ισχύος των ατομικών δικαιωμάτων των φορέων εκμεταλλεύσεως — Υποχρέωση των επιχειρηματικών φορέων που είναι υποψήφιοι για την απόκτηση νέων δικαιωμάτων να καταβάλλουν κατ’ αποκοπή τέλος, το οποίο καθορίζεται κατόπιν δημοπρασίας, πέρα από τα ετήσια τέλη — Ζήτημα αν επιτρέπεται

    Διατακτικό

    1)

    Τα άρθρα 12 και 13 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση), έχουν την έννοια ότι επιτρέπουν στα κράτη μέλη να επιβάλλουν στους φορείς κινητής τηλεφωνίας, που κατέχουν δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων, ένα κατ’ αποκοπήν τέλος τόσο για την κτήση νέων δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων όσο και για την ανανέωση των εν λόγω δικαιωμάτων, το οποίο συμπληρώνει το ετήσιο τέλος διαθέσεως των συχνοτήτων με σκοπό την προαγωγή της βέλτιστης χρήσεως των πόρων, αλλά και το τέλος που καλύπτει τα έξοδα διαχειρίσεως της άδειας, υπό την επιφύλαξη ότι τα εν λόγω τέλη σκοπούν όντως στη διασφάλιση της βέλτιστης χρήσεως των ραδιοσυχνοτήτων που αποτελούν τον πόρο αυτό, ότι είναι αντικειμενικά, διαφανή, αμερόληπτα και αναλογικά λαμβανομένης υπόψη της χρήσεως για την οποία προορίζονται και ότι λαμβάνουν υπόψη τους σκοπούς του άρθρου 8 της οδηγίας 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο), γεγονός το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διακριβώσει.

    Υπό την ίδια επιφύλαξη, ο καθορισμός του ύψους ενός κατ’ αποκοπήν τέλους για τα δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων, είτε βάσει του ύψους του προγενέστερου κατ’ αποκοπήν τέλους παραχωρήσεως, το οποίο υπολογιζόταν αναλόγως του αριθμού των συχνοτήτων και των μηνών τους οποίους αφορούσαν τα δικαιώματα χρήσεως των συχνοτήτων, είτε βάσει των ποσών που προκύπτουν από δημοπρασία, μπορεί να αποτελεί ενδεδειγμένη μέθοδο για τον προσδιορισμό της αξίας των ραδιοσυχνοτήτων.

    2)

    Το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/20 έχει την έννοια ότι επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν σε φορείς κινητής τηλεφωνίας τέλη, όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης, υπό την επιφύλαξη ότι η τροποποίηση αυτή δικαιολογείται αντικειμενικώς, δεν εκφεύγει των ορίων της αναλογικότητας και έχει γνωστοποιηθεί προηγουμένως σε όλους τους ενδιαφερομένους παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να διατυπώσουν τις απόψεις τους, γεγονός το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να διακριβώσει, υπό το πρίσμα των περιστάσεων της υποθέσεως της κύριας δίκης.

    3)

    Το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2002/20 έχει την έννοια ότι επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν σε φορείς κινητής τηλεφωνίας τέλη, όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης.


    (1)  ΕΕ C 282 της 24.9.2011.


    Top