This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62009TN0401
Case T-401/09: Action brought on 5 October 2009 — Marcuccio v Court of Justice of the European Communities
Υπόθεση T-401/09: Προσφυγή-αγωγή της 5ης Οκτωβρίου 2009 — Marcuccio κατά Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Υπόθεση T-401/09: Προσφυγή-αγωγή της 5ης Οκτωβρίου 2009 — Marcuccio κατά Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
ΕΕ C 297 της 5.12.2009, p. 30–30
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
5.12.2009 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 297/30 |
Προσφυγή-αγωγή της 5ης Οκτωβρίου 2009 — Marcuccio κατά Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση T-401/09)
2009/C 297/44
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγων-ενάγων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)
Καθού-εναγόμενο: Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος
Ο προσφεύγων-ενάγων (στο εξής: προσφεύγων) ζητεί από το Πρωτοδικείο:
— |
να ακυρώσει την απόφαση, όποια μορφή και αν έχει αυτή, με την οποία το καθού-εναγόμενο (στο εξής: καθού) απέρριψε το αίτημα που υπέβαλε ο προσφεύγων στο καθού στις 24 Μαΐου 2009, |
— |
να ακυρώσει το υπηρεσιακό σημείωμα της Γραμματείας του Δικαστηρίου της 15ης Ιουνίου 2009, |
— |
να υποχρεώσει το καθού να του καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 10 000 ευρώ (δέκα χιλιάδων ευρώ) ή το ενδεχομένως μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσό που το Πρωτοδικείο θα κρίνει δίκαιο και εύλογο, |
— |
να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της παρούσας διαδικασίας. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Αντικείμενο της δίκης είναι η άρνηση του καθού να δεχτεί το αίτημα αποκατάστασης της ζημίας την οποία ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι υπέστη επειδή επιδόθηκε σε δικηγόρο μη εξουσιοδοτημένο πλέον να παραλαμβάνει έγγραφα το δικόγραφο της αναίρεσης που άσκησε η Επιτροπή κατά απόφασης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης με την οποία είχαν γίνει εν μέρει δεκτά τα αιτήματα του προσφεύγοντος.
Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι δεν έχει παρατεθεί καμία αιτιολογία, ότι έχει παραβιαστεί το καθήκον χρηστής διοίκησης και ότι συντρέχουν εν προκειμένω παράβαση νόμου και πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης.