EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62009TN0245
Case T-245/09: Action brought on 24 June 2009 — Shell Hellas v Commission
Υπόθεση T-245/09: Προσφυγή της 24ης Ιουνίου 2009 — Shell Hellas κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-245/09: Προσφυγή της 24ης Ιουνίου 2009 — Shell Hellas κατά Επιτροπής
ΕΕ C 193 της 15.8.2009, p. 29–30
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
15.8.2009 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 193/29 |
Προσφυγή της 24ης Ιουνίου 2009 — Shell Hellas κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-245/09)
2009/C 193/47
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Shell Hellas Oil and Chemical SA (Shell Hellas AE) (Αττική, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: P. Hubert, δικηγόρος)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
— |
να ακυρώσει, εν όλω ή εν μέρει, τη σιωπηρή αρνητική απάντηση της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2009, η οποία δόθηκε στην αίτηση προσβάσεως σε έγγραφα τα οποία κατέχει η Επιτροπή (στοιχεία αναφοράς GESTDEM 6159/2008), και να αντλήσει από την εν λόγω ακύρωση όλες τις συνέπειες που επιβάλλονται όσον αφορά την πρόσβαση της προσφεύγουσας στα ζητηθέντα έγγραφα· |
— |
επικουρικώς, αν το Πρωτοδικείο θεωρήσει ότι πρόκειται περί αποφάσεως, να ακυρώσει, εν όλω ή εν μέρει, το έγγραφο της 15ης Απριλίου της Γενικής Γραμματείας της Επιτροπής, σύμφωνα με το οποίο είναι αδύνατο να δοθεί απάντηση στην αίτησή της προσβάσεως στα έγγραφα της Επιτροπής, (στοιχεία αναφοράς GESTDEM 6159/2008), και να αντλήσει από την εν λόγω ακύρωση όλες τις συνέπειες που επιβάλλονται όσον αφορά την πρόσβαση της προσφεύγουσας στα ζητηθέντα έγγραφα· |
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως της Επιτροπής περί αρνήσεως παροχής στην προσφεύγουσα προσβάσεως σε ολόκληρη την αλληλογραφία που αφορά μια έρευνα στην αγορά καυσίμων την οποία αντάλλαξε η Επιτροπή με την ελληνική υπηρεσία ανταγωνισμού, δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003. Επικουρικώς, αν το Πρωτοδικείο το θεωρήσει ως ρητή απορριπτική απόφαση, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση του εγγράφου της Γενικής Γραμματείας, σύμφωνα με το οποίο η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να δώσει απάντηση στην αίτηση προσβάσεως στα έγγραφα την οποία υπέβαλε η προσφεύγουσα.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, αντλούμενο από παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, δεδομένου ότι η άρνηση ήταν σιωπηρή, η καθής, ως εκ της καθαυτό φύσεως της αποφάσεως, δε παρέσχε αιτιολογία η οποία να καθιστά γνωστούς τους λόγους αρνήσεως στην προσφεύγουσα.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, σε περίπτωση που το Πρωτοδικείο κρίνει είτε ότι το έγγραφο της Γενικής Γραμματείας της Επιτροπής είναι η προσβαλλομένη απόφαση είτε ότι το νέο έγγραφο της Γενικής Γραμματείας, με ημερομηνία 18 Ιουνίου 2009, παρέχει την πραγματική αιτιολογία της σιωπηρής αποφάσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η παρασχεθείσα αιτιολογία δεν ανταποκρίνεται στις περί αιτιολογήσεως επιταγές του άρθρου 253 ΕΚ και είναι αντίθετη προς το γράμμα και προς το πνεύμα του κανονισμού 1049/2001 (1).
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, αντλούμενο από παράβαση του άρθρου 255 ΕΚ και του κανονισμού 1049/2001, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα έγγραφα στα οποία ζήτησε να έχει πρόσβαση δεν εμπίπτουν στις εξαιρέσεις από την αρχή της διαφανείας τις οποίες προβλέπει ο κανονισμός 1049/2001. Συναφώς, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται τα εξής:
— |
η Επιτροπή δεν προέβη σε ανά έγγραφο ανάλυση, αλλά εκτίμησε κατά γενικό τρόπο τις εξαιρέσεις του κανονισμού σε σχέση με κατηγορίες εγγράφων· |
— |
η Επιτροπή δεν μπορούσε να συμβουλευθεί απευθείας την ελληνική αρχή ανταγωνισμού, βάσει του άρθρου 4, παράγραφος 5, του κανονισμού 1049/2001, προκειμένου να πληροφορηθεί την άποψή της ως προς τη γνωστοποίηση εγγράφων, δεδομένου ότι το κράτος μέλος είναι το μόνο που δικαιούται να αρνηθεί τη γνωστοποίηση εγγράφων επί της βάσεως αυτής· |
— |
κακώς η Επιτροπή επικαλέσθηκε την εξαίρεση που αφορά την προστασία των εμπορικών συμφερόντων (άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001) για να αρνηθεί τη γνωστοποίηση των εγγράφων στο σύνολό τους, καθόσον μπορούσε να εξαλείψει τα απόρρητα στοιχεία από τα έγγραφα· |
— |
η Επιτροπή δεν μπορούσε να επικαλεσθεί την εξαίρεση που αφορά την προστασία των δραστηριοτήτων έρευνας, δεδομένου ότι η ελληνική υπηρεσία ανταγωνισμού είχε ήδη λάβει την τελική της απόφαση επί της εν λόγω υποθέσεως· |
— |
ωσαύτως, δεν μπορούσε να επικαλεσθεί την εξαίρεση που αφορά την προστασία της διαδικασίας λήψεως αποφάσεων, είτε διότι τα έγγραφα στα οποία ζητήθηκε η πρόσβαση δεν εμπίπτουν στη διαδικασία λήψεως αποφάσεως είτε διότι η διαδικασία δεν είναι δυνατό να θιγεί σοβαρά. |
Τέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση των εν λόγω εγγράφων, δηλαδή το συμφέρον να καταστεί δυνατή κατά τρόπο αποτελεσματικό η ομοιόμορφη εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου.
(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).