12.4.2008   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 92/20

—

να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ το άρθρο 19 παράγραφος 1 του Κώδικα Συμβολαιογράφων (νόμος 2830/2000) παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ειδικότερα των άρθρων 43 και 45 της συνθήκης ΕΚ και της οδηγίας 89/48/ΕΟΚ (1) σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που πιστοποιούν επαγγελματική εκπαίδευση ελάχιστης διάρκειας τριών ετών.

—

να καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

1.

Οι ελληνικές αρχές ισχυρίζονται ότι οι δραστηριότητες του συμβολαιογράφου εξαιρούνται από την εφαρμογή του άρθρου 43 ΕΚ επειδή εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 45 ΕΚ. Επικαλούνται την ιδιότητα του συμβολαιογράφου ως δημόσιου λειτουργού, η οποία προσδίδει στο συμβολαιογραφικό έγγραφο αυξημένη αποδεικτική και εκτελεστική δύναμη, ανάλογες με αυτή μιας δικαστικής αποφάσεως, με τη χρησιμοποίηση της κρατικής σφραγίδας, την ιδιότητα του συμβολαιογράφου ως λειτουργού της δικαιοσύνης, το ρόλο του ως νομικού συμβούλου, και μια σειρά άλλων δραστηριοτήτων. Επικαλούνται επίσης την αρχή της εδαφικότητας, η οποία δεν επιτρέπει σε ένα έλληνα συμβολαιογράφο να εγκαθίσταται σε άλλη τοπική περιφέρεια.

2.

Η Επιτροπή φρονεί ότι το άρθρο 43 ΕΚ. αποτελεί μια από τις θεμελιακές διατάξεις της Κοινότητας και έχει άμεση εφαρμογή στα Κράτη μέλη από το τέλος της μεταβατικής περιόδου. Αποσκοπεί στο να διασφαλίσει το ευεργέτημα της εθνικής μεταχείρισης σε κάθε υπήκοο κράτους μέλους που εγκαθίσταται, ακόμη και για δευτερεύουσα κατοικία σ' ένα κράτος μέλος για την άσκηση μιας ελεύθερης δραστηριότητας και απαγορεύει κάθε διάκριση βάσει ιθαγένειας που δημιουργούν οι εθνικές νομοθεσίες.

3.

Ως εξαίρεση στην ελευθερία εγκατάστασης που προβλέπεται στο άρθρο 45, πρώτη παράγραφο, πρέπει να περιοριστεί στις δραστηριότητες οι οποίες από μόνες τους ενέχουν μία«άμεση και ειδική συμμετοχή στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας». Κατά τη γνώμη της Επιτροπής, καμία από τις ιδιότητες ή δραστηριότητες που επικαλούνται οι Ελληνικές αρχές δεν συνιστά άμεση και ειδική συμμετοχή στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας όπως προβλέπει η νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και, ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει την προϋπόθεση ιθαγένειας.

4.

Το Δικαστήριο θεωρεί ότι το κριτήριο της «άμεσης και εδικής συμμετοχής», δεν ισχύει για την άσκηση επικουρικών και προπαρασκευαστικών καθηκόντων σε σχέση με αυτά της δημόσιας αρχής, η οποία λαμβάνει την τελική απόφαση. Επίσης το Δικαστήριο εξετάζοντας το καθεστώς των επιχειρήσεων παροχής ιδιωτικής ασφάλειας έκρινε ότι, για να υπάρξει συμμετοχή άμεση και ειδική στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας, πρέπει να έχουν απονεμηθεί στους ενδιαφερομένους «εξουσίες εξαναγκασμού» (2) κάτι βεβαίως το οποίο δεν υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση.

5.

Όπως προκύπτει από την ανάλυση της νομολογίας του Δικαστηρίου η άσκηση της δημόσιας εξουσίας δεν θα πρέπει να συγχέεται με μια απλή δράση η οποία και πραγματοποιείται εν ονόματι του γενικού συμφέροντος. Το απλό γεγονός ότι ένας ιδιώτης ή μια επιχείρηση είναι υποχρεωμένη σε κάποιο βαθμό να δρα εν ονόματι του γενικού συμφέροντος δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει αυτή τη λειτουργία ως άσκηση δημόσιας εξουσίας.

6.

Σύμφωνα με την Επιτροπή, η οδηγία 89/48 εφαρμόζεται στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου καθόσον πρόκειται για επάγγελμα νομοθετικά κατοχυρωμένο ως προς τα απαιτούμενα προσόντα, και η εφαρμογή της δεν μπορεί να παρακαμφθεί με επίκληση της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων τα οποία διαθέτουν οι συμβολαιογράφοι, για τους εξής λόγους: