20.5.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 131/41

(1)

Η αναβολή των έκτακτων εκ των υστέρων εισφορών, που αναφέρεται στο άρθρο 104 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, θα πρέπει να παραχωρείται από την αρχή εξυγίανσης κατόπιν αιτήματος του ιδρύματος, προκειμένου να διευκολύνεται η αξιολόγηση από την αρχή εξυγίανσης ότι το εν λόγω ίδρυμα πληροί τις προϋποθέσεις για την αναβολή που προβλέπεται στο άρθρο 104 παράγραφος 3 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ. Το ενδιαφερόμενο ίδρυμα θα πρέπει να παρέχει κάθε πληροφορία που κρίνεται αναγκαία από την αρχή εξυγίανσης, προκειμένου να διενεργήσει την εν λόγω αξιολόγηση. Η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλες τις πληροφορίες τις οποίες διαθέτουν οι αρμόδιες εθνικές αρχές, ώστε να αποφεύγεται η αλληλεπικάλυψη των απαιτήσεων κοινοποίησης.

(2)

Κατά την αξιολόγηση του αντικτύπου από την καταβολή έκτακτων εκ των υστέρων εισφορών στη φερεγγυότητα ή τη ρευστότητα του ιδρύματος, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να αναλύει τον αντίκτυπο της καταβολής στην κεφαλαιακή θέση και στη θέση ρευστότητας του ιδρύματος. Η ανάλυση θα πρέπει να βασίζεται στην παραδοχή ζημίας στον ισολογισμό του ιδρύματος ίσης με το καταβλητέο ποσό κατά τη χρονική στιγμή κατά την οποία οφείλεται η πληρωμή, και να προβαίνει σε πρόβλεψη όσον αφορά τους δείκτες κεφαλαίου του ιδρύματος μετά την εν λόγω ζημία, για κατάλληλο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, θα πρέπει να βασίζεται στην παραδοχή εκροής κεφαλαίων ίσης με το καταβλητέο ποσό κατά τη χρονική στιγμή κατά την οποία οφείλεται η πληρωμή, και να προβαίνει σε αξιολόγηση του κινδύνου ρευστότητας,

(3)

Σύμφωνα με τα σχέδια ανάκαμψης και εξυγίανσης, τα ιδρύματα και οι αρχές εξυγίανσης οφείλουν να είναι σε θέση να προσδιορίζουν και να διασφαλίζουν τη συνέχιση κρίσιμων λειτουργιών των ιδρυμάτων ή ομίλων.

(4)

Ένας από τους κύριους στόχους της διαδικασίας εξυγίανσης είναι η συνέχεια των κρίσιμων λειτουργιών του υπό εξυγίανση ιδρύματος. Σκοπός της είναι η διαφύλαξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της πραγματικής οικονομίας και, ως εκ τούτου, διαδραματίζει καίριο ρόλο στη διαδικασία σχεδιασμού της ανάκαμψης και της εξυγίανσης. Στις κρίσιμες λειτουργίες μπορεί να περιλαμβάνονται η αποδοχή καταθέσεων, η δανειοδότηση και υπηρεσίες δανείων, υπηρεσίες πληρωμών, εκκαθάρισης, φύλαξης και διακανονισμού, δραστηριότητες αγορών χονδρικής χρηματοδότησης, καθώς και δραστηριότητες κεφαλαιαγορών και επενδύσεων.

(5)

Οι κρίσιμες λειτουργίες ιδρύματος ή ομίλου καθορίζονται στο οικείο σχέδιο ανάκαμψης. Το σχέδιο ανάκαμψης θα πρέπει να αξιολογείται από την αρχή εξυγίανσης και να αποτελεί τη βάση του σχεδίου εξυγίανσης. Η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να προβαίνει σε δική της αξιολόγηση των κρίσιμων λειτουργιών, κατά την κατάρτιση του σχεδίου εξυγίανσης, και να τεκμηριώνει τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να διαχωριστούν νομικά και οικονομικά οι κρίσιμες λειτουργίες και οι βασικοί επιχειρηματικοί τομείς από άλλες λειτουργίες, ούτως ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια, σε περίπτωση πτώχευσης του ιδρύματος.

(6)

Κατά την αξιολόγηση της δυνατότητας εξυγίανσης ιδρύματος, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη κατά πόσον η επιλεγείσα στρατηγική διασφαλίζει τη συνέχεια των κρίσιμων λειτουργιών, και κατά πόσον η εξουσία αντιμετώπισης ή εξάλειψης των εμποδίων στη δυνατότητα εξυγίανσης αφορά κρίσιμες λειτουργίες. Ομοίως, στο πλαίσιο διάσωσης με ίδια μέσα, οι υποχρεώσεις θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από το πεδίο της διάσωσης με ίδια μέσα, σε περίπτωση που η εξαίρεση είναι απολύτως αναγκαία και αναλογική για να επιτευχθεί η συνέχεια των κρίσιμων λειτουργιών. Οι κρίσιμες λειτουργίες είναι επίσης σημαντικές για την εφαρμογή του εργαλείου μεταβατικής τράπεζας, δεδομένου ότι το μεταβατικό τραπεζικό ίδρυμα θα πρέπει να διατηρεί τις κρίσιμες λειτουργίες.

(7)

Οι κρίσιμες λειτουργίες θα πρέπει να προσδιορίζονται σε δύο στάδια: πρώτον, τα ιδρύματα προβαίνουν σε αυτοαξιολόγηση, κατά την κατάρτιση των οικείων σχεδίων ανάκαμψης. Δεύτερον, οι αρχές εξυγίανσης εξετάζουν με κριτικό πνεύμα τα σχέδια ανάκαμψης των επιμέρους ιδρυμάτων, για να εξασφαλιστεί η συνέπεια και η συνοχή μεταξύ των προσεγγίσεων που χρησιμοποιούν οι τράπεζες. Δεδομένου ότι οι αρχές εξυγίανσης διαθέτουν ολοκληρωμένη εικόνα ως προς τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στο σύνολό της, θα πρέπει να λαμβάνουν την τελική απόφαση όσον αφορά τον προσδιορισμό των κρίσιμων λειτουργιών για τους σκοπούς του σχεδιασμού και της εκτέλεσης της εξυγίανσης.

(8)

Οι κρίσιμες υπηρεσίες θα πρέπει να αποτελούν τις υποκείμενες λειτουργίες, δραστηριότητες και υπηρεσίες, οι οποίες επιτελούνται για μία (ειδικές υπηρεσίες) ή περισσότερες επιχειρηματικές μονάδες ή νομικές οντότητες (κοινές υπηρεσίες) εντός του ομίλου, και είναι αναγκαίες για την παροχή μίας ή περισσότερων κρίσιμων λειτουργιών. Οι κρίσιμες υπηρεσίες μπορούν να επιτελούνται από μία ή περισσότερες οντότητες (όπως μια χωριστή νομική οντότητα ή μια εσωτερική μονάδα) εντός του ομίλου (εσωτερική υπηρεσία) ή να ανατίθενται σε εξωτερικό πάροχο (εξωτερική υπηρεσία). Μια υπηρεσία θα πρέπει να θεωρείται κρίσιμη, όταν η διατάραξή της μπορεί να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο στην επιτέλεση των κρίσιμων λειτουργιών ή να την αποτρέψει τελείως, δεδομένου ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις κρίσιμες λειτουργίες που επιτελεί το ίδρυμα για τρίτα μέρη. Ο προσδιορισμός τους ακολουθεί τον προσδιορισμό μιας κρίσιμης λειτουργίας.

(9)

Τα ιδρύματα και οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει επίσης να προσδιορίζουν τις κρίσιμες υπηρεσίες στα σχέδια ανάκαμψης και εξυγίανσης. Στον βαθμό που κρίσιμες υπηρεσίες ανατίθενται σε τρίτα μέρη, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να είναι σε θέση να περιορίζει την αξιολόγησή της στο αναγκαίο μέτρο για να εξακριβωθεί κατά πόσον το ίδρυμα εφαρμόζει κατάλληλο σχέδιο συνέχισης των δραστηριοτήτων.

(10)

Ο προσδιορισμός υπηρεσίας ως κρίσιμης θα πρέπει να επιτρέπει στα ιδρύματα να εξασφαλίζουν τη συνεχή διαθεσιμότητα των εν λόγω υπηρεσιών, με την παροχή τους μέσω οντοτήτων ή μονάδων ανθεκτικών σε πτώχευση, ή με την καθιέρωση κατάλληλων ρυθμίσεων για την παροχή τους από εξωτερικό πάροχο.

(11)

Η κύρια διαφορά μεταξύ κρίσιμης λειτουργίας και βασικού επιχειρηματικού τομέα έγκειται στον αντίκτυπο των σχετικών δραστηριοτήτων. Ενώ οι κρίσιμες λειτουργίες θα πρέπει να αξιολογούνται από τη σκοπιά της σημασίας τους για τη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας και των χρηματοπιστωτικών αγορών και, ως εκ τούτου, για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στο σύνολό της, οι βασικοί επιχειρηματικοί τομείς θα πρέπει να αξιολογούνται με γνώμονα τη σημασία τους για το ίδιο το ίδρυμα, όπως το επίπεδο των συνεισφορών τους στα έσοδα και τα κέρδη του ιδρύματος.

(12)

Στο μέτρο που το σχέδιο ανάκαμψης θα πρέπει να περιλαμβάνει λεπτομερή περιγραφή των διαδικασιών για τον προσδιορισμό της αξίας και της εμπορευσιμότητας των βασικών επιχειρηματικών τομέων, των εργασιών και των περιουσιακών στοιχείων του ιδρύματος, και το σχέδιο εξυγίανσης θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει καταγραφή των κρίσιμων λειτουργιών και των βασικών επιχειρηματικών τομέων και παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσαν να διαχωριστούν νομικά και οικονομικά οι κρίσιμες λειτουργίες και οι βασικοί επιχειρηματικοί τομείς από άλλες λειτουργίες, ούτως ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια σε περίπτωση πτώχευσης του ιδρύματος. Σε περίπτωση εξυγίανσης, η συνέχεια των κρίσιμων λειτουργιών και των βασικών επιχειρηματικών τομέων μπορεί να δικαιολογήσει την εξαίρεση ορισμένων υποχρεώσεων από την εφαρμογή του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα και μπορεί επίσης να δικαιολογήσει τη μεταφορά τους σε μεταβατική τράπεζα.

(13)

Ενώ οι βασικοί επιχειρηματικοί τομείς συνδέονται συχνά με το επίπεδο της συνεισφοράς τους στα οικονομικά αποτελέσματα του ιδρύματος, η προσέγγιση αυτή ενδέχεται να μην καλύπτει πλήρως όλους τους βασικούς επιχειρηματικούς τομείς, διότι το ίδρυμα μπορεί να παρέχει μια υπηρεσία η οποία δεν είναι άμεσα κερδοφόρα (ή ενδεχομένως και ζημιογόνα), αλλά δημιουργεί σημαντική αξία δικαιόχρησης και είναι, ως εκ τούτου, καίριας σημασίας για την επιχειρηματική δραστηριότητα στο σύνολό της,

α)

τις περιστάσεις και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η καταβολή έκτακτων εκ των υστέρων εισφορών ενδέχεται να αναβληθεί, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, κατ' εφαρμογή του άρθρου 104 παράγραφος 3 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ·

β)

τα κριτήρια για τον προσδιορισμό των δραστηριοτήτων, υπηρεσιών και λειτουργιών που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 σημείο 35) της οδηγίας 2014/59/ΕΕ·

γ)

τα κριτήρια για τον προσδιορισμό των επιχειρηματικών τομέων και συναφών υπηρεσιών που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 σημείο 36) της οδηγίας 2014/59/ΕΕ.

α)

πιθανή παράβαση, εντός των επόμενων έξι μηνών, των ελάχιστων απαιτήσεων ιδίων κεφαλαίων του ιδρύματος, που προβλέπονται στο άρθρο 92 του κανονισμού 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2)·

β)

πιθανή παράβαση, εντός των επόμενων έξι μηνών, της ελάχιστης απαίτησης κάλυψης ρευστότητας του ιδρύματος, που προβλέπεται στο άρθρο 412 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 και εξειδικεύεται στο άρθρο 4 του κατ' εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/61 της Επιτροπής (3)·

γ)

πιθανή παράβαση, εντός των επόμενων έξι μηνών, της συγκεκριμένης απαίτησης ρευστότητας του ιδρύματος, που προβλέπεται στο άρθρο 105 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4).

α)

η λειτουργία παρέχεται από ένα ίδρυμα σε τρίτα μέρη τα οποία δεν είναι συνδεδεμένα με το ίδρυμα ή τον όμιλο· και

β)

η αιφνίδια διατάραξη της λειτουργίας είναι πιθανό να έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στα τρίτα μέρη, να προκαλέσει μετάδοση ή να υπονομεύσει τη γενική εμπιστοσύνη των συμμετεχόντων στην αγορά, λόγω της συστημικής σπουδαιότητας της λειτουργίας για τα τρίτα μέρη και της συστημικής σπουδαιότητας του ιδρύματος ή του ομίλου που παρέχει τη λειτουργία.

α)

τη φύση και την εμβέλεια της δραστηριότητας, την παγκόσμια, εθνική ή περιφερειακή εμβέλεια, τον όγκο και τον αριθμό των συναλλαγών· τον αριθμό των πελατών και των αντισυμβαλλομένων· τον αριθμό των πελατών για τους οποίους το ίδρυμα είναι ο μόνος ή ο κυριότερος τραπεζικός εταίρος·

β)

τη σπουδαιότητα του ιδρύματος, σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο, ανάλογα με την οικεία αγορά. Η σπουδαιότητα του ιδρύματος μπορεί να αξιολογείται με βάση το μερίδιο αγοράς, τη διασύνδεση, την πολυπλοκότητα και τις διασυνοριακές δραστηριότητες·

γ)

τη φύση των πελατών και των ενδιαφερόμενων μερών που επηρεάζονται από τη λειτουργία, όπως —χωρίς όμως να περιορίζεται σε αυτούς— πελάτες λιανικής, εταιρικοί πελάτες, διατραπεζικοί πελάτες, κεντρικά γραφεία συμψηφισμού και δημόσιοι φορείς·

δ)

την πιθανή διατάραξη της λειτουργίας σε αγορές, υποδομές, πελάτες και δημόσιες υπηρεσίες. Ειδικότερα, η αξιολόγηση μπορεί να περιλαμβάνει την επίδραση στη ρευστότητα των αγορών, τον αντίκτυπο και την έκταση της διατάραξης στις συναλλαγές τους με τους πελάτες τους, και τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες ρευστότητας· το τι γίνεται αντιληπτό από τους αντισυμβαλλομένους, τους πελάτες τους και το κοινό· την ικανότητα και την ταχύτητα αντίδρασης των πελατών· τη συνάφεια με τη λειτουργία άλλων αγορών· την επίδραση στη ρευστότητα, τις λειτουργίες, τη διάρθρωση άλλης αγοράς· την επίδραση σε άλλους αντισυμβαλλομένους που σχετίζονται με τους κυριότερους πελάτες και την αλληλεπίδραση της λειτουργίας με άλλες υπηρεσίες.

α)

η διάρθρωση της αγοράς για την εν λόγω λειτουργία και η διαθεσιμότητα εναλλακτικών παρόχων·

β)

οι δυνατότητες των άλλων παρόχων όσον αφορά την παραγωγική ικανότητα, οι απαιτήσεις για την εκτέλεση της λειτουργίας, και οι πιθανοί φραγμοί στην είσοδο ή την επέκταση·

γ)

το κίνητρο για άλλους παρόχους να αναλάβουν τις δραστηριότητες αυτές·

δ)

ο απαιτούμενος χρόνος για να στραφούν οι χρήστες της υπηρεσίας προς τον νέο πάροχο της υπηρεσίας και το κόστος της κίνησης αυτής, ο απαιτούμενος χρόνος για να αναλάβουν τις λειτουργίες άλλοι ανταγωνιστές και το κατά πόσον επαρκεί το χρονικό αυτό διάστημα ώστε να αποτραπεί σημαντική διατάραξη, ανάλογα με το είδος υπηρεσίας.

α)

τα έσοδα από τον βασικό επιχειρηματικό τομέα ως ποσοστό των συνολικών εσόδων·

β)

τα κέρδη από τον βασικό επιχειρηματικό τομέα ως ποσοστό των συνολικών κερδών·

γ)

την απόδοση του κεφαλαίου ή των περιουσιακών στοιχείων·

δ)

το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων, εσόδων και κερδών·

ε)

την πελατειακή βάση, το γεωγραφικό αποτύπωμα, το εμπορικό σήμα και τις επιχειρησιακές συνέργειες της επιχείρησης με άλλες επιχειρήσεις του ομίλου·

στ)

τον αντίκτυπο της διακοπής του βασικού επιχειρηματικού τομέα στις δαπάνες και στα κέρδη, όταν αποτελεί πηγή χρηματοδότησης ή ρευστότητας·

ζ)

τις προοπτικές ανάπτυξης του βασικού επιχειρηματικού τομέα·

η)

την ελκυστικότητα της επιχείρησης για τους ανταγωνιστές ως δυνητική απόκτηση·

θ)

το δυναμικό της αγοράς και την αξία δικαιόχρησης.