1.1.1.

Οι ΕΤΑ και οι ΚΣΑ υπολογίζονται με βάση τα στοιχεία για τα σιδηροδρομικά ατυχήματα και τις σχετκές συνέπειες, που υποβάλλονται σύμφωνα με το παράρτημα H του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 91/2003 και σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5, 18 και το παράρτημα I της οδηγίας 2004/49/ΕΚ.

1.1.2.

Στο πλαίσιο του καθορισμού της πρώτης σειράς ΚΣΑ, σε περίπτωση ασυνέπειας μεταξύ των στοιχείων που προέρχονται από τις δύο πηγές που αναφέρονται στο σημείο 1.1.1, υπερισχύουν τα στοιχεία τα οποία υποβάλλονται σύμφωνα με το παράρτημα H του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 91/2003.

1.1.3.

Η χρονολογική σειρά των στοιχείων που θα χρησιμοποιηθούν για να δοθούν τιμές στις ΕΤΑ και στους ΚΣΑ περιλαμβάνει τα τέσσερα τελευταία έτη υποβολής στοιχείων. Το αργότερο έως τις 31 Ιανουαρίου 2011 ο οργανισμός προτείνει στην Επιτροπή την έγκριση των επικαιροποιημένων τιμών για τις ΕΤΑ και τους ΚΣΑ, που υπολογίζονται με βάση στοιχεία για τα έξι τελευταία έτη υποβολής.

1.2.1.

Οι μονάδες μέτρησης για τις ΕΤΑ εκφράζονται σύμφωνα με τον μαθηματικό ορισμό του κινδύνου. Οι συνέπειες των ατυχημάτων που λαμβάνονται υπόψη για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου είναι οι ΘΣΣΤ (FWSIs).

1.2.2.

Οι μονάδες μέτρησης που χρησιμοποιούνται για την ποσοτικοποίηση των ΕΤΑ για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου παρατίθενται στο προσάρτημα 1 και προκύπτουν από την εφαρμογή των αρχών και των ορισμών που αναφέρονται στο σημείο 1.2.1 και, όπου κρίνεται σκόπιμο, στο σημείο 1.2.3. Οι μονάδες μέτρησης περιλαμβάνουν τις βάσεις βαθμονόμησης που παρατίθενται στο προσάρτημα 1, για την τυποποίηση των ΕΤΑ.

1.2.3.

Για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου «επιβάτες» και «χρήστες ισόπεδων διαβάσεων» ορίζονται δύο διαφορετικές ΕΤΑ, εκφραζόμενες με τις δύο διαφορετικές μονάδες μέτρησης που αναφέρονται στο προσάρτημα 1. Για τους σκοπούς της εκτίμησης της επίτευξης που αναφέρεται στο κεφάλαιο 3, θεωρείται ότι αρκεί η συμμόρφωση με μία τουλάχιστον από τις εν λόγω ΕΤΑ.

1.3.1.

Οι μονάδες μέτρησης που πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ποσοτικοποίηση των ΚΣΑ για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου είναι οι ίδιες με αυτές που περιγράφονται για τις ΕΤΑ στο τμήμα 1.2.

2.1.1.

Για κάθε κράτος μέλος και για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου οι ΕΤΑ υπολογίζονται εφαρμόζοντας με διαδοχική σειρά την ακόλουθη διαδικασία:

2.2.1.

Για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου, μετά τον υπολογισμό της ΕΤΑ για κάθε κράτος μέλος σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο τμήμα 2.1, αποδίδεται στον αντίστοιχο ΚΣΑ μια τιμή η οποία είναι ίση με τη χαμηλότερη από τις ακόλουθες:

2.2.2.

Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος που αναφέρεται στο σημείο 2.2.1 στοιχείο β) υπολογίζεται συγκεντρώνοντας τα σχετικά στοιχεία για όλα τα κράτη μέλη και χρησιμοποιώντας τις αντίστοιχες μονάδες μέτρησης που παρατίθενται στο προσάρτημα 1, καθώς και τον σταθμισμένο μέσο όρο που περιγράφεται στο τμήμα 2.3.

2.3.1.

Για κάθε κράτος μέλος και για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου στις οποίες μπορεί να εφαρμοστεί η διαδικασία προσδιορισμού του σταθμισμένου μέσου όρου, σύμφωνα με το σημείο 2.1.1 στοιχείο γ), εφαρμόζεται η ακόλουθη μέθοδος για τον υπολογισμό της NRVY κατά το έτος Y (όπου Y = 2009 και 2011):

3.1.1.

Για την εκτίμηση της επίτευξης των ΕΤΑ και των ΚΣΑ εφαρμόζονται οι ακόλουθες αρχές:

3.1.2.

Για κάθε κράτος μέλος και για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου, η εκτίμηση της επίτευξης της ΕΤΑ και του ΚΣΑ διεξάγεται ετησίως από τον οργανισμό, λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία τέσσερα προηγούμενα έτη υποβολής στοιχείων.

3.1.3.

Το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου κάθε έτους, ο οργανισμός υποβάλλει στην Επιτροπή τα συνολικά αποτελέσματα της εκτίμησης της επίτευξης των ΕΤΑ και των ΚΣΑ.

3.1.4.

Λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του σημείου 1.1.3, από το 2012 και μετέπειτα, η εκτίμηση της επίτευξης των ΕΤΑ και του ΚΣΑ διεξάγεται ετησίως από τον οργανισμό λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία πέντε προηγούμενα έτη υποβολής στοιχείων.

3.1.5.

Το αποτέλεσμα της εκτίμησης της επίτευξης που αναφέρεται στο σημείο 3.1.1 ταξινομείται ως εξής:

3.2.1.

Η διαδικασία εκτίμησης της επίτευξης των ΕΤΑ συνίσταται σε τέσσερις διαφορετικές φάσεις, όπως περιγράφονται στα παρακάτω σημεία. Το γενικό διάγραμμα λήψης αποφάσεων για τη διαδικασία παρατίθεται στο προσάρτημα 2, όπου τα βέλη απόφασης «ναι» και «όχι» παραπέμπουν αντιστοίχως σε ένα «αρνητικό» και σε ένα «θετικό» αποτέλεσμα των διαφορετικών φάσεων εκτίμησης.

3.2.2.

Κατά την πρώτη φάση της εκτίμησης εξακριβώνεται κατά πόσον οι παρατηρηθείσες επιδόσεις ασφάλειας συμμορφώνονται ή όχι με την ΕΤΑ. Οι παρατηρηθείσες επιδόσεις ασφάλειας μετρώνται χρησιμοποιώντας τις μονάδες μέτρησης που παρατίθενται στο προσάρτημα 1 και τα στοιχεία που αναφέρονται στο τμήμα 1.1, με χρονολογική σειρά η οποία περιλαμβάνει τα τελευταία έτη παρατηρήσεων, όπως διευκρινίζεται στο τμήμα 3.1. Οι παρατηρηθείσες επιδόσεις ασφάλειας εκφράζονται ως:

Οι τιμές που εκφράζονται εφαρμόζοντας τα στοιχεία α) και β) συγκρίνονται κατόπιν με την ΕΤΑ, και εάν μία από τις εν λόγω τιμές δεν υπερβαίνει την ΕΤΑ, οι επιδόσεις ασφάλειας θεωρούνται αποδεκτές. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, η διαδικασία συνεχίζεται με τη δεύτερη φάση εκτίμησης.

3.2.3.

Κατά τη δεύτερη φάση εκτίμησης οι επιδόσεις ασφάλειας θεωρούνται αποδεκτές εάν ο ΚΣΜΟ (MWA) δεν υπερβαίνει την ΕΤΑ, συν περιθώριο ανοχής 20 %. Εάν αυτός ο όρος δεν πληρούται, ο οργανισμός ζητεί από την αρχή ασφάλειας του σχετικού κράτους μέλους να υποβάλει λεπτομερή στοιχεία για το μεμονωμένο ατύχημα με τις σοβαρότερες συνέπειες (όσον αφορά τους ΘΣΣΤ) κατά τα τελευταία έτη παρατήρησης όπως προβλέπεται στο τμήμα 3.1, εκτός των ετών που χρησιμοποιήθηκαν για τον καθορισμό της ΕΤΑ.

Εάν το εν λόγω μεμονωμένο ατύχημα είναι σοβαρότερο, από πλευράς συνεπειών, από το πλέον σοβαρό μεμονωμένο ατύχημα που περιλαμβάνεται στα στοιχεία τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την καθορισμό της ΕΤΑ, αποκλείεται από τις στατιστικές. Η ΕΤΑ υπολογίζεται κατόπιν εκ νέου προκειμένου να ελεγχθεί κατά πόσο βρίσκεται εντός του προαναφερθέντος περιθωρίου ανοχής. Εάν αυτό συμβαίνει, οι επιδόσεις ασφάλειας θεωρούνται αποδεκτές. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, η διαδικασία συνεχίζεται με την τρίτη φάση εκτίμησης.

3.2.4.

Κατά την τρίτη φάση εκτίμησης εξακριβώνεται εάν είναι η πρώτη φορά κατά τα τελευταία τρία έτη που από τη δεύτερη φάση εκτίμησης δεν προέκυψαν αποδείξεις για αποδεκτές επιδόσεις ασφάλειας. Εάν αυτό συμβαίνει, το αποτέλεσμα της τρίτης φάσης εκτίμησης χαρακτηρίζεται «θετικό». Η διαδικασία συνεχίζεται με την τέταρτη φάση, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της τρίτης φάσης.

3.2.5.

Κατά την τέταρτη φάση εκτίμησης εξακριβώνεται εάν ο αριθμός των σοβαρών ατυχημάτων ανά συρμοχιλιόμετρο, σε σχέση με τα προηγούμενα έτη, παρέμεινε σταθερός (ή μειώθηκε). Τα κριτήρια για αυτή την αξιολόγηση είναι κατά πόσο υπήρξε στατιστικώς σημαντική αύξηση του αριθμού των σχετικών σοβαρών ατυχημάτων ανά συρμοχιλιόμετρο. Η εν λόγω αύξηση αξιολογείται χρησιμοποιώντας ένα ανώτατο όριο ανοχής σύμφωνα με το νόμο Poisson που καθορίζει την αποδεκτή μεταβλητότητα με βάση τον αριθμό των ατυχημάτων που συνέβησαν στα διάφορα κράτη μέλη.

Εάν ο αριθμός των σοβαρών ατυχημάτων ανά συρμοχιλιόμετρο δεν υπερβαίνει το προαναφερθέν όριο ανοχής, μπορεί να υποτεθεί ότι δεν σημειώθηκε καμία στατιστικώς σημαντική αύξηση και το αποτέλεσμα της εν λόγω φάσης εκτίμησης χαρακτηρίζεται «θετικό».

Ανάλογα με την κατηγορία κινδύνου στην οποία αναφέρονται οι διαφορετικές ΕΤΑ οι οποίες υποβάλλονται σε εκτίμηση ως προς την επίτευξη τους, τα σοβαρά ατυχήματα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη διεξαγωγή της εν λόγω φάσης εκτίμησης είναι τα ακόλουθα:

3.3.1.

Για κάθε κράτος μέλος και για καθεμία από τις κατηγορίες κινδύνου στις οποίες εφαρμόζεται η διαδικασία καθορισμού του κινητού σταθμισμένου μέσου όρου (MWA) για τη διεξαγωγή, σε κάθε έτος Y (αρχής γενομένης από το Y = 2010 και μετέπειτα), των φάσεων εκτίμησης που περιγράφονται στο τμήμα 3.2, ακολουθούνται οι παρακάτω φάσεις για τον υπολογισμό του MWAY: