30.6.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 202/12

1)

Μήπως το γεγονός ότι το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13.1(β) του Κανονισμού ΕΕ αριθ. 883/2004 (1) και του άρθρου 14.5(β) του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009 (2) καλύπτει το «πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη», ερμηνεύεται ως να καλύπτει και την περίπτωση όπου ένα πρόσωπο που απασχολείται δυνάμει μιας σύμβασης εργασίας σε ένα μόνο εργοδότη που είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος της ΕΕ για να εργάζεται σε δύο άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, ακόμα και όταν:

2)

Αν η απάντηση στα ερωτήματα υπό του σημείου 1 πιο πάνω είναι θετική, μπορεί το άρθρο 14.5 (β) του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009 να ερμηνευτεί με τρόπο που για σκοπούς εφαρμογής του 13.1(β) του Κανονισμού αριθ. 883/2004 «πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα σε δύο ή περισσότερα κράτη μέλη» αναφέρεται και στην περίπτωση όπου προκύπτουν περίοδοι αδράνειας μεταξύ των δύο ανειλημμένων εργασιών σε διαφορετικά κράτη μέλη, κατά τη διάρκεια των οποίων ο εργαζόμενος εξακολουθεί να καλύπτεται από την ίδια συμφωνία εργοδότησης;

3)

Αν η απάντηση στα ερωτήματα υπό του σημείου 1 πιο πάνω είναι θετική, μήπως το γεγονός ότι το αρμόδιο κράτος μέλος δεν εκδίδει το έντυπο Α1 αποκλείει την εφαρμογή του άρθρου 13.1(β) του Κανονισμού αριθ. 883/2004;

4)

Μήπως τα άρθρα 16.5 και/ή 20.1 ή οποιοδήποτε άλλο άρθρο του Κανονισμού Εφαρμογής αριθ. 987/2009, επιβάλλουν την υποχρέωση στο κράτος μέλος, βάσει προκαταρκτικής απόφασης σε σχέση με το εφαρμοστέο δίκαιο από το κράτος μέλος διαμονής, να εκδώσει το έντυπο Α1 με δική του πρωτοβουλία χωρίς την ανάγκη υποβολής πρόσθετης αίτησης στο αρμόδιο κράτος μέλος από τον ενδιαφερόμενο εργοδότη;