10.9.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/3

1)

Όταν προϊόντα ευρισκόμενα εντός τρίτου κράτους και φέροντα σήμα καταχωρισμένο σε κράτος μέλος της Ενώσεως ή κοινοτικό σήμα, προϊόντα τα οποία δεν είχαν διατεθεί προηγουμένως στο εμπόριο εντός του ΕΟΧ ή, σε περίπτωση κοινοτικού σήματος, δεν είχαν προηγουμένως διατεθεί στο εμπόριο εντός της Ενώσεως, πωλούνται από επιχειρηματία μέσω διαδικτυακής αγοράς και χωρίς τη συγκατάθεση του δικαιούχου του εν λόγω εμπορικού σήματος σε καταναλωτή ευρισκόμενο σε καλυπτόμενο από το εν λόγω σήμα έδαφος ή αποτελούν αντικείμενο προσφοράς προς πώληση ή διαφημίσεως μέσω της διαδικτυακής αυτής αγοράς με αποδέκτη καταναλωτή εντός του οικείου εδάφους, ο ενδιαφερόμενος δικαιούχος μπορεί να αντιταχθεί στη συγκεκριμένη πώληση, προσφορά προς πώληση ή διαφήμιση δυνάμει των κανόνων του άρθρου 5 της οδηγίας 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, όπως τροποποιήθηκε με τη Συμφωνία της 2ας Μαΐου 1992 για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, ή του άρθρου 9 του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα. Εναπόκειται στα εθνικά δικαστήρια να εκτιμούν κατά περίπτωση αν υφίστανται κατάλληλες ενδείξεις ώστε να συνάγεται ότι προσφορά προς πώληση αναρτώμενη σε διαδικτυακή αγορά προσβάσιμη στο καλυπτόμενο από το σήμα έδαφος έχει ως αποδέκτες καταναλωτές ευρισκόμενους στο έδαφος αυτό.

2)

Η εκ μέρους δικαιούχου εμπορικού σήματος διάθεση στους εγκεκριμένους διανομείς του αντικειμένων φερόντων το σήμα αυτό και προοριζομένων προς επίδειξη στους καταναλωτές εντός των εγκεκριμένων σημείων πωλήσεως, καθώς και φερόντων το σήμα αυτό φιαλιδίων, μικρές ποσότητες των οποίων δύνανται να δοθούν στους καταναλωτές ως δωρεάν δείγματα, δεν σημαίνει, ελλείψει περί του αντιθέτου αποδεικτικών στοιχείων, διάθεση στο εμπόριο κατά την έννοια της οδηγίας 89/104 ή του κανονισμού 40/94.

3)

Τα άρθρα 5 της οδηγίας 89/104 και 9 του κανονισμού 40/94 έχουν την έννοια ότι ο δικαιούχος εμπορικού σήματος δύναται, δυνάμει του αποκλειστικού δικαιώματος που του παρέχει το σήμα, να αντιτίθεται στη μεταπώληση προϊόντων, όπως αυτά της υποθέσεως της κύριας δίκης, με το αιτιολογικό ότι ο μεταπωλητής αφαίρεσε την εξωτερική συσκευασία τους, όταν η αποσυσκευασία αυτή έχει ως συνέπεια να μη παρατίθενται ουσιώδεις πληροφορίες, όπως οι αφορώσες την ταυτότητα του κατασκευαστή ή του υπευθύνου της διαθέσεως του καλλυντικού προϊόντος στην αγορά. Εφόσον η αφαίρεση της εξωτερικής συσκευασίας δεν είχε ως αποτέλεσμα τη μη αναγραφή πληροφοριών, ο δικαιούχος του σήματος μπορεί και στην περίπτωση αυτή να αντιταχθεί στη μεταπώληση υπό αποσυσκευασμένη μορφή ενός αρώματος ή καλλυντικού προϊόντος φέροντος το σήμα του οποίου είναι δικαιούχος, αν αποδεικνύει ότι η αφαίρεση της συσκευασίας έθιξε την εικόνα του προϊόντος και υπό την έννοια αυτή τη φήμη του σήματος.

4)

Τα άρθρα 5, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 89/104 και 9, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού 40/94 έχουν την έννοια ότι ο δικαιούχος εμπορικού σήματος νομιμοποιείται να απαγορεύει στον ασκούντα εμπόριο μέσω διαδικτυακής αγοράς να διαφημίζει, μέσω λέξεως κλειδιού πανομοιότυπης προς το εν λόγω σήμα την οποία επέλεξε ο ίδιος στο πλαίσιο υπηρεσίας αντιστοιχίσεως στο Διαδίκτυο, προϊόντα φέροντα το σήμα αυτό και διατιθέμενα προς πώληση στην ως άνω διαδικτυακή αγορά, οσάκις η σχετική διαφήμιση δεν επιτρέπει ή επιτρέπει αλλά δυσχερώς στον χρήστη του διαδικτύου, ο οποίος έχει κανονική πληροφόρηση και επιδεικνύει εύλογη προσοχή, να γνωρίζει αν τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες στα οποία αναφέρεται η διαφήμιση προέρχονται από τον δικαιούχο του σήματος ή από συνδεόμενη οικονομικώς με αυτόν επιχείρηση ή αν, αντιθέτως, προέρχονται από τρίτον.

5)

Ο ασκών εμπόριο μέσω διαδικτυακής αγοράς δεν κάνει «χρήση», κατά την έννοια των άρθρων 5 της οδηγίας 89/104 και 9 του κανονισμού 40/94, των πανομοιότυπων ή παρεμφερών προς σήματα σημείων τα οποία εμφανίζονται με αναρτώμενες στον ιστότοπό του προσφορές προς πώληση.

6)

Το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»), έχει την έννοια ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση του ασκούντος εμπόριο μέσω διαδικτυακής αγοράς όταν ο τελευταίος δεν έχει διαδραματίσει ενεργό ρόλο που να του επιτρέπει να λάβει γνώση ή να έχει έλεγχο των αποθηκευμένων δεδομένων.

Ο περί ου ο λόγος ασκών εμπόριο διαδραματίζει τέτοιον ρόλο όταν παρέχει συνδρομή, συνιστάμενη ιδίως στη βελτιστοποίηση της παρουσιάσεως των επιδίκων προσφορών προς πώληση ή στην προώθησή τους.

Αν ο ασκών εμπόριο μέσω της διαδικτυακής αγοράς δεν διαδραμάτισε ενεργό ρόλο, κατά τα περιγραφόμενα στο προηγούμενο εδάφιο, οπότε η εκ μέρους του παρεχόμενη υπηρεσία εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/31, δεν δύναται, επί διαφοράς της οποίας η έκβαση θα μπορούσε να οδηγήσει στην αναγνώριση της υποχρεώσεως καταβολής αποζημιώσεως, να επικαλεστεί την προβλεπόμενη από την ως άνω διάταξη απαλλαγή από την ευθύνη αν είχε λάβει γνώση γεγονότων ή περιστάσεων βάσει των οποίων ένας συνετός επιχειρηματίας θα όφειλε να διαπιστώσει τον παράνομο χαρακτήρα των επιδίκων προσφορών προς πώληση και, σε περίπτωση λήψεως γνώσεως, αν δεν ενήργησε ταχέως σύμφωνα με την παράγραφο 1, στοιχείο β', του οικείου άρθρου 14.

7)

Το άρθρο 11, τρίτη περίοδος, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, έχει την έννοια ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να διασφαλίζουν ότι τα αρμόδια σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας εθνικά δικαιοδοτικά όργανα έχουν την ευχέρεια να διατάσσουν τον ασκούντα εμπόριο μέσω διαδικτυακής αγοράς να λαμβάνει μέτρα προκειμένου όχι μόνο να τίθεται τέρμα στις προσβολές των δικαιωμάτων αυτών εκ μέρους χρηστών της συγκεκριμένης διαδικτυακής αγοράς, αλλά και να προλαμβάνονται νέες προσβολές της ιδίας φύσεως. Οι συναφείς διαταγές πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές, αποτρεπτικές και δεν πρέπει να θέτουν εμπόδια στο νόμιμο εμπόριο.