10.4.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 112/26

1)

Συνάγεται από το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού (EΕ) 604/2013 (1), ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με τη δωδέκατη αιτιολογική σκέψη και το άρθρο 17 του κανονισμού αυτού, ότι κράτος μέλος μπορεί να εκδώσει απόφαση η οποία συνιστά μέτρο εξετάσεως υποβληθείσας σε αυτό αιτήσεως παροχής διεθνούς προστασίας υπό την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο δ', του κανονισμού χωρίς να έχει κριθεί ρητώς το ζήτημα της αρμοδιότητας του εν λόγω κράτους μέλους σύμφωνα με τα κριτήρια του κανονισμού, εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι χωρεί παρέκκλιση κατά το άρθρο 17 του κανονισμού;

2)

Συνάγεται από το άρθρο 3, παράγραφος 1, εδάφιο 2, του κανονισμού (EΕ) 604/2013, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με την αιτιολογική σκέψη 54 της οδηγίας 2013/32/EΕ (2), ότι, υπό τις συνθήκες της διαφοράς της κύριας δίκης, πρέπει να εκδοθεί απόφαση επί αιτήσεως παροχής διεθνούς προστασίας υπό την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο β', του κανονισμού, εάν δεν υφίσταται λόγος παρεκκλίσεως σύμφωνα με το άρθρο 17, παράγραφος 1, του κανονισμού, απόφαση με την οποία το κράτος μέλος οφείλει να εξετάσει την αίτηση σύμφωνα με τα κριτήρια του κανονισμού και η οποία στηρίζεται στο γεγονός ότι οι διατάξεις του κανονισμού ισχύουν για τον αιτούντα;

3)

Έχει το άρθρο 46, παράγραφος 3, της οδηγίας 2013/32/EΕ την έννοια ότι το αρμόδιο δικαστήριο πρέπει να εκτιμήσει, στο πλαίσιο διαδικασίας προσφυγής κατά αποφάσεως περί μη χορηγήσεως της διεθνούς προστασίας, σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη 54 της οδηγίας, αν οι διατάξεις του κανονισμού (EΕ) 604/2013 ισχύουν για τον αιτούντα, όταν το κράτος μέλος δεν έχει λάβει ρητώς θέση ως προς την αρμοδιότητά του για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας σύμφωνα με τα κριτήρια του κανονισμού; Πρέπει να θεωρηθεί βάσει της αιτιολογικής σκέψεως 54 της οδηγίας 2013/32 ότι, εάν δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι χωρεί εφαρμογή του άρθρου 17 του κανονισμού 604/2013 και η αίτηση παροχής διεθνούς προστασίας εξετάζεται βάσει της οδηγίας 2011/95 (3) από το κράτος μέλος στο οποίο κατατέθηκε, η νομική κατάσταση του ενδιαφερομένου εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού ακόμη και όταν το κράτος μέλος δεν έχει λάβει ρητώς θέση περί της αρμοδιότητάς του σύμφωνα με τα κριτήρια του κανονισμού;

4)

Συνάγεται από το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 2011/95/EΕ, ότι, υπό τις συνθήκες της διαφοράς της κύριας δίκης, συντρέχει ο λόγος διώξεως που ανάγεται στη «θρησκεία» όταν ο αιτών δεν έχει παράσχει εξηγήσεις και δεν έχει προσκομίσει έγγραφα σε σχέση με όλα τα στοιχεία που καλύπτει ο όρος θρησκεία κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, τα οποία έχουν θεμελιώδη σημασία για την ένταξη του ενδιαφερομένου σε ορισμένη θρησκεία;

5)

Συνάγεται από το άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/95/EΕ ότι συντρέχουν οι λόγοι διώξεως που ανάγονται στη θρησκεία, υπό την έννοια του άρθρου 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας, όταν ο αιτών, υπό τις συνθήκες της διαφοράς της κύριας δίκης, διατείνεται ότι διώκεται λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, πλην όμως δεν παρέσχε εξηγήσεις και δεν προσκόμισε αποδείξεις σε σχέση με τις συνθήκες από τις οποίες προκύπτει ότι ένα άτομο ανήκει σε ορισμένη θρησκεία και οι οποίες συνιστούν για τον διώκτη λόγο να θεωρήσει ότι ο ενδιαφερόμενος ανήκει στη θρησκεία αυτή –μεταξύ αυτών συνθήκες που συνδέονται με την άσκηση ή τη μη άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων ή με την έκφραση απόψεων– σε σχέση με μορφές ατομικής ή συλλογικής συμπεριφοράς που στηρίζονται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις ή υπαγορεύονται από αυτές;

6)

Συνάγεται από το άρθρο 9, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με τα άρθρα 18 και 10 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την έννοια της θρησκείας σύμφωνα με το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας, ότι, υπό τις συνθήκες της διαφοράς της κύριας δίκης:

7)

Συνάγεται από το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/95/EΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με την παράγραφο 5, στοιχείο β', της διατάξεως αυτής, το άρθρο 10 του Χάρτη των Θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 46, παράγραφος 3, της οδηγίας 2013/32/EΕ ότι, υπό τις συνθήκες της διαφοράς της κύριας δίκης, η εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των συνθηκών μπορεί να γίνεται μόνο βάσει των εξηγήσεων που παρέσχε και των αποδείξεων που προσκόμισε ο αιτών, πλην όμως είναι θεμιτό να απαιτείται απόδειξη των καλυπτομένων από τον όρο της θρησκείας υπό την έννοια του άρθρου 10, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας στοιχείων που ελλείπουν, εάν: