«Η διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 περ. β της οδηγίας 2001/43/ΕΚ “σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων” (ΕΕ L 197, 30/21.7.2001), ορίζοντας ότι πραγματοποιείται εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων για όλα τα σχέδια και προγράμματα “για τα οποία, λόγω των συνεπειών που ενδέχεται να έχουν σε ορισμένους τόπους, απαιτείται εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σύμφωνα με τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ”, έχει την έννοια ότι εξαρτά την υποχρέωση υπαγωγής συγκεκριμένου σχεδίου σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη συνδρομή, για το σχέδιο αυτό, των προϋποθέσεων υπαγωγής σε περιβαλλοντική εκτίμηση κατά την οδηγία 92/43/ΕΟΚ, και ότι, επομένως, η εν λόγω διάταξη της οδηγίας 2001/42/ΕΚ προϋποθέτει και ι ίδια, όπως και ο ι πιο πάνω διατάξεις της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, την κατάφαση του ενδεχομένου σημαντικής επιρροής του σχεδίου σε ορισμένη ειδική ζώνη διατήρησης, καταλείποντας τη σχετική ουσιαστική κρίση στα κράτη μέλη; 'Η μήπως, κατά την έννοια της πιο πάνω διάταξης του άρθρου 3 παρ. 2 περ. β της οδηγίας 2001/42, η απαίτηση πραγματοποίησης, κατά τη διάταξη αυτή, εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν εξαρτάται από τη συνδρομή των προϋποθέσεων διενέργειας περιβαλλοντικής εκτίμησης κατά την οδηγία 92/43, από την κρίση δηλαδή περί του ενδεχομένου σημαντικών επιπτώσεων σε ειδική ζώνη διατήρησης, αλλά αρκεί η διάγνωση ότι ορισμένο σχέδιο συνδέεται οπωσδήποτε με τόπο προβλεπόμενο στην οδηγία 92/43, και μάλιστα όχι κατ' ανάγκην με ζώνη ειδικής διατήρησης, για να ενεργοποιηθεί η υποχρέωση διενέργειας τέτοιας εκτίμησης;».