—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/1214 z dnia 9 marca 2022 r. zmieniającego rozporządzenie delegowane (UE) 2021/2139 w odniesieniu do działalności gospodarczej w niektórych sektorach energetycznych oraz rozporządzenie delegowane (UE) 2021/2178 w odniesieniu do publicznego ujawniania szczególnych informacji w odniesieniu do tych rodzajów działalności gospodarczej;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: Komisja przyjmując zaskarżone rozporządzenie naruszyła zasady i normy proceduralne wynikające z rozporządzenia (UE) 2020/852 (1) oraz porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa. Ocena skutków i konsultacje społeczne zostały błędnie pominięte. Grupa ekspertów z państw członkowskich i Platforma nie uczestniczyli w wystarczającym stopniu. Ponadto zabrakło wymaganej przez art. 6 ust. 4 Europejskiego prawa o klimacie oceny zgodności zaskarżonego rozporządzenia z celami tego aktu.

2.

Zarzut drugi: Zaskarżone rozporządzenie narusza art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852. Przepis ten ma zastosowanie od samego początku jedynie do działalności przejściowej o wysokiej emisji CO2 i z tego względu nie obejmuje energii jądrowej o niskiej emisji CO2. W każdym razie energia jądrowa nie spełnia szczególnych wymogów z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852. Zaskarżone rozporządzenie jest w tym zakresie co najmniej obarczone brakiem badania i brakiem uzasadnienia. W tym zakresie narusza również art. 19 ust. 1 lit. f) i g) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasadę ostrożności wynikającą z prawa pierwotnego.

3.

Zarzut trzeci: Klasyfikacja energii jądrowej jako zrównoważonej pod względem środowiskowym narusza kryterium DNSH wynikające z art. 17 i art. 19 ust. 1 lit. f) i g) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasadę ostrożności wynikającą z prawa pierwotnego. Komisja nie spełnia poziomu ochrony wymaganego przez rozporządzenie (UE) 2020/852 oraz wymogów dowodowych. Pomija ona ryzyko znacznego pogorszenia stanu kilku chronionych celów środowiskowych w wyniku poważnych awarii reaktorów i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych. Nie można również z wystarczającą pewnością wykluczyć znacznego pogorszenia celu środowiskowego, jakim jest dostosowanie do zmian klimatu. Ponadto naruszony jest wymóg analizy cyklu życia. Zaskarżone rozporządzenie jest co najmniej dotknięte brakami w zakresie badania i uzasadnienia w odniesieniu do wyżej wymienionych punktów

4.

Zarzut czwarty: Techniczne kryteria kwalifikacji ustanowione w zaskarżonym rozporządzeniu nie są w stanie wykluczyć poważnego naruszenia celów środowiskowych. Techniczne kryteria kwalifikacji stanowią naruszenie kryterium DNSH z art. 17 i art. 19 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz wynikającą z prawa pierwotnego zasadę ostrożności. Również w tym zakresie poziom ochrony i wymogi w zakresie weryfikacji są pominięte, nie tylko w odniesieniu do poważnych awarii reaktorów i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych, ale także w odniesieniu do normalnej eksploatacji. Nie można z wystarczającą pewnością wykluczyć znacznego uszczerbku dla celu środowiskowego, jakim jest adaptacja do zmian klimatu. Ponadto techniczne kryteria kwalifikacji przewidziane w załączniku II do zaskarżonego rozporządzenia są niższe od kryteriów zawartych w załączniku I, co nie jest w żaden sposób uzasadnione. W odniesieniu do technicznych kryteriów kwalifikacji, zaskarżone rozporządzenie jest co najmniej obarczone brakami w zakresie badania i uzasadnienia.

5.

Zarzut piąty: W zakresie, w jakim zaskarżone rozporządzenie kwalifikuje energię jądrową jako istotny wkład w dostosowanie do zmian klimatu, narusza ono art. 11 i art. 19 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasadę ostrożności.

6.

Zarzut szósty: Zaskarżone rozporządzenie narusza art. 19 ust. 1 lit. k) rozporządzenia (UE) 2020/852. Techniczne kryteria kwalifikacji nie spełniają wymogu zwykłej stosowalności i sprawdzalności.

7.

Zarzut siódmy: Zaskarżone rozporządzenie narusza cel rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz wymóg zachowania jego praktycznej skuteczności ze względu na fragmentację rynku nieodłącznie związaną z klasyfikacją energii jądrowej jako zrównoważonej środowiskowo.

8.

Zarzut ósmy: Wykładnia, na której oparte zostało zaskarżone rozporządzenie (UE) 2020/852, w myśl której prawodawca Unii pozostawił kwestię otwartą i pozostawił ją Komisji, narusza zastrzeżenie istotności wynikające z art. 290 TFUE. Wymaga ono podjęcia przez samego prawodawcę Unii decyzji o włączeniu energii jądrowej do taksonomii. Prawodawca unijny zastosował się do tego i wykluczył klasyfikację energii jądrowej jako zrównoważonej ekologicznie.

9.

Zarzut pierwszy: W odniesieniu do działalności gospodarczej dotyczącej gazu kopalnego skarżąca podnosi, że przyjmując zaskarżone rozporządzenie Komisja naruszyła zasady i reguły proceduralne wynikające z rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa. Wywody dotyczące energii jądrowej stosuje się odpowiednio.

10.

Zarzut drugi: Zaskarżone rozporządzenie narusza art. 10 ust. 2 i art. 19 ust. 1 lit. f) i g) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz wynikającą z prawa pierwotnego zasadę ostrożności, przynajmniej w zakresie, w jakim przewiduje wartości progowe 270 g CO2 eq na kWh i 550 kg CO2 eq na kW rocznie uśrednione w okresie 20 lat dla działań związanych z gazem kopalnym. Zaskarżone rozporządzenie opiera się na niedozwolonym złagodzeniu warunku, że nie powinna istnieć technologicznie i ekonomicznie wykonalna alternatywa dla działań przejściowych w rozumieniu art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852. Ponadto progi te są niezgodne z celem 1,5 oC określonym w paryskim porozumieniu klimatycznym oraz celami klimatycznymi Unii. Ponieważ wartości progowe są powiązane jedynie z bezpośrednimi emisjami gazów cieplarnianych, wymóg analizy cyklu życia jest również naruszony. Progi te nie odpowiadają również najlepszym wynikom sektora lub przemysłu, utrudniają rozwój alternatyw niskoemisyjnych CO2 i prowadzą do niedopuszczalnego efektu blokady. Zaskarżone rozporządzenie jest w tym zakresie co najmniej obarczone brakami w analizie i w uzasadnieniu.

11.

Zarzut trzeci: Włączenie limitów na poziomie 270 g i 550 kg do zaskarżonego rozporządzenia stanowi naruszenie wymogu neutralności technologicznej ustanowionego w art. 19 ust. 1 lit. a) i j) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasady niedyskryminacji.

12.

Zarzut czwarty: Zaskarżone rozporządzenie narusza kryterium DNSH ustanowione w art. 17 i art. 19 ust. 1 lit. f) i g) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasadę ostrożności wynikającą z prawa pierwotnego. Limity na poziomie 270 g i 550 kg nie tylko nie przyczyniają się w istotny sposób do ochrony klimatu, ale wręcz znacznie ją pogarszają.

13.

Zarzut piąty: W zakresie, w jakim zaskarżone rozporządzenie kwalifikuje gaz kopalny jako istotny wkład w dostosowanie do zmian klimatu, narusza ono art. 11 i art. 19 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz zasadę ostrożności.

14.

Zarzut szósty: Zaskarżone rozporządzenie narusza art. 19 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) 2020/852. Wobec rosnącej presji gospodarczej w odniesieniu do gazu kopalnego jako źródła energii, jego włączenie do taksonomii wiąże się z co najmniej znacznym ryzykiem stworzenia bezwartościowych aktywów.

15.

Zarzut siódmy: Zaskarżone rozporządzenie narusza art. 19 ust. 1 lit. k) rozporządzenia (UE) 2020/852. Techniczne kryteria kwalifikacji nie spełniają wymogu zwykłej stosowalności i sprawdzalności.

16.

Zarzut ósmy: Zaskarżone rozporządzenie narusza cel rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz wymóg zachowania jego praktycznej skuteczności ze względu na fragmentację rynku nieodłącznie związaną z klasyfikacją gazu kopalnego jako zrównoważonego środowiskowo.