—

uznanie odwołania za dopuszczalne, uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-495/19 w zakresie, w jakim dotyczy badania zarzutu naruszenia art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 211/2011, wydanie wyroku w sprawie T-495/19 poprzez uwzględnienie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji (UE) 2019/721;

lub

—

uznanie odwołania za dopuszczalne, uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-495/19 w zakresie, w jakim dotyczy badania zarzutu naruszenia art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 211/2011 i przekazanie sprawy T-495/19 Sądowi do ponownego rozpoznania w celu uwzględnienia skargi o stwierdzenie nieważności i stwierdzenia nieważności decyzji (UE) 2019/721;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

i)

Po pierwsze, poprzez przyjętą wykładnię przesłanek odmowy rejestracji europejskiej inicjatywy obywatelskiej przez Komisję, w szczególności w stwierdzenie Sądu, że taka odmowa może mieć miejsce tylko wtedy, gdy można całkowicie wykluczyć, że Komisja może przedłożyć wniosek dotyczący aktu prawnego Unii w celu wprowadzania w życie traktatów.

Taka inicjatywa wyraźnie wykracza poza zakres kompetencji Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego, jeżeli po zbadaniu in abstracto proponowanych środków istnieją poważne wątpliwości, czy środki te mogą zostać przyjęte na podstawie traktatów.

ii)

Po drugie, poprzez przyjętą wykładnię możliwości zarejestrowania przez Komisję proponowanej europejskiej inicjatywy obywatelskiej z zastrzeżeniem lub pod pewnymi warunkami.

W takiej sytuacji Komisja ma obowiązek odnieść się do wszystkich obowiązkowych i opcjonalnych informacji dostarczonych przez organizatorów i nie może ich pominąć, nawet częściowo.