Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62020TN0058

    Sprawa T-58/20: Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2020 r. – NetCologne / Komisja

    Dz.U. C 95 z 23.3.2020, p. 41–41 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    23.3.2020   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 95/41


    Skarga wniesiona w dniu 3 lutego 2020 r. – NetCologne / Komisja

    (Sprawa T-58/20)

    (2020/C 95/50)

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Strona skarżąca: NetCologne Gesellschaft für Telekommunikation mbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Geppert, P. Schmitz i J. Schulze zur Wiesche)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności decyzji C(2019) 5187 final z dnia 18 lipca 2019 r., w której Komisja stwierdziła zgodność koncentracji w sprawie M.8864 – Vodafone/Certain Liberty Global Assets ze wspólnym rynkiem i porozumieniem EOG;

    obciążenie Komisji kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

    1.

    Zarzut pierwszy: Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie, uchybiła swojemu obowiązkowi uzasadnienia i obowiązkowi staranności, zaprzeczając znacznemu zakłóceniu skutecznej konkurencji na „rynku detalicznych dostaw transmisji sygnału telewizyjnego do klientów mieszkających w wielopiętrowych budynkach mieszkalnych” ze względu na:

    założenie, że strony koncentracji nie są bezpośrednimi konkurentami,

    założenie, że strony koncentracji nie są potencjalnymi konkurentami, i

    negatywne skutki, jakie koncentracja będzie mieć dla konkurentów.

    2.

    Zarzut drugi: Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie, uchybiła swojemu obowiązkowi uzasadnienia i obowiązkowi staranności, zaprzeczając znacznemu zakłóceniu skutecznej konkurencji na „rynku detalicznych dostaw transmisji sygnału telewizyjnego do klientów mieszkających w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych” ze względu na założenie, że strony koncentracji nie są ani potencjalnymi, ani bezpośrednimi konkurentami.

    3.

    Zarzut trzeci: Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie i naruszyła art. 2 i 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) przy definiowaniu rynku i ocenie wpływu ofert „multiple play”, w szczególności ofert telefonii stacjonarnej w połączeniu z usługami telefonii komórkowej („ofert FMC”), na konkurencję.

    4.

    Zarzut czwarty: Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie, naruszyła art. 2 i 8 rozporządzenia nr 139/2004, uchybiła swojemu obowiązkowi uzasadnienia i obowiązkowi staranności przy ocenie i przyjęciu zobowiązania do hurtowego dostępu szerokopasmowego przez sieci przewodowe.


    (1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. 2004, L 24, s. 1).


    Top