a)

Czy art. 3 pkt 9 dyrektywy 2016/681 w związku z załącznikiem II do tej dyrektywy w zakresie, w jakim regulują, iż pojęcie „poważnej przestępczości” w rozumieniu dyrektywy 2016/681 oznacza przestępstwa wymienione w załączniku II do tej dyrektywy, które na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego podlegają karze pozbawienia wolności lub środkowi zabezpieczającemu polegającemu na pozbawieniu wolności o maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat, jest z uwzględnieniem wymogów wystarczającej określoności i proporcjonalności zgodny z art. 7 i 8 karty?

b)

Czy podlegające przekazywaniu dane dotyczące przelotu pasażera (zwane dalej „danymi PNR”) w zakresie, w jakim dotyczą imienia i nazwiska (imion i nazwisk) (art. 8 ust. 1 zdanie pierwsze w związku z pkt 4 załącznika I do dyrektywy 2016/681), programów lojalnościowych (art. 8 ust. 1 zdanie pierwsze w związku z pkt 8 załącznika I do dyrektywy 2016/681) oraz wpisów uwag ogólnych w wolnym polu tekstowym (art. 8 ust. 1 zdanie pierwsze w związku z pkt 12 załącznika I do dyrektywy 2016/681), są na tyle wystarczająco określone, żeby usprawiedliwić ingerencję w prawa przewidziane w art. 7 i 8 karty praw podstawowych?

c)

Czy zgodne z art. 7 i 8 karty praw podstawowych oraz celem dyrektywy 2016/681 jest to, że poza danymi dotyczącymi pasażerów zbierane są także dane podmiotów trzecich, np. biur podróży/agencji turystycznych (pkt 9 załącznika I do dyrektywy 2016/681), opiekunów osób małoletnich (pkt 12 załącznika I do dyrektywy 2016/681) i innych podróżnych wymienionych w PNR (pkt 17 załącznika I do dyrektywy 2016/681)?

d)

Czy dyrektywa 2016/681 w zakresie, w jakim zgodnie z jej przepisami przekazywane, przetwarzane i zatrzymywane są dane PNR pasażerów małoletnich, jest zgodna z art. 7, 8 i 24 karty praw podstawowych?

e)

Czy art. 8 ust. 2 dyrektywy 2016/681 w związku z pkt 18 załącznika I do dyrektywy 2016/681, zgodnie z którym dane API podlegają przekazaniu przez przewoźnika lotniczego do JIP w państwie członkowskim także wtedy, gdy są identyczne z danymi PNR, jest, przy uwzględnieniu zasady minimalizacji danych, zgodny z art. 8 i 52 karty praw podstawowych?

f)

Czy art. 6 ust. 4 dyrektywy 2016/681 jako podstawa prawna dla określenia kryteriów, według których porównywane są dane (tzw. wzorów), stanowi wystarczającą podstawę prawną przewidzianą ustawą w rozumieniu art. 8 ust. 2 i art. 52 karty praw podstawowych oraz art. 16 ust. 2 TFUE?

g)

Czy art. 12 dyrektywy 2016/681 ogranicza ingerencję w art. 7 i 8 karty praw podstawowych do tego, co jest absolutnie konieczne, skoro przekazywane dane są przechowywane przez JIP w państwach członkowskich przez pięć lat?

h)

Czy depersonalizacja na podstawie art. 12 ust. 2 dyrektywy 2016/681 prowadzi do zmniejszenia ilości danych osobowych do poziomu wymaganego na podstawie art. 8 i 52 karty praw podstawowych, skoro w jej przypadku chodzi o nic innego, jak tylko o możliwą do odwrócenia w każdym czasie pseudonimizację?

i)

Czy art. 7, 8 i 47 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że wymagają one, by pasażerowie, których dane zostały ponownie ujawnione w trakcie przetwarzania danych PNR (art. 12 ust. 3 dyrektywy 2016/681), zostali o tym poinformowani i w ten sposób uzyskali możliwość poddania ujawnienia danych kontroli sądowej?