5.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 83/13

1)

Czy sprzeczne z art. 45 TFUE w wykładni przyjętej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie C-461/11 (1) są takie przepisy dotyczące jurysdykcji jak przepisy duńskie, których celem jest zapewnienie, że sąd rozpoznający sprawę dotyczącą umorzenia zobowiązań dysponuje wiedzą, którą może uwzględnić dokonując oceny konkretnych warunków społecznych i ekonomicznych, w jakich żyją oraz, w jego ocenie, będą żyć w przyszłości dłużnik i jego rodzina, oraz że ocena ta zostanie dokonana według uprzednio ustalonych kryteriów, pozwalających na określenie, co należy uznać za możliwy do zaakceptowania skromny poziom życia w ramach rozwiązania obejmującego umorzenie zobowiązań?

2)

Czy art. 45 TFUE należy interpretować w ten sposób, że wywiera on skutek bezpośredni także pomiędzy podmiotami prywatnymi w sytuacji takiej, jak ta rozpatrywana w niniejszej sprawie, czego skutkiem prywatni wierzyciele musieliby zaakceptować obniżenie wysokości lub całkowitą utratę kwot należnych im od dłużnika, który przeniósł się do innego kraju?