15.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 59/31

—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności powództwa skarżących;

—

w konsekwencji, nakazanie Unii Europejskiej naprawienia szkody poniesionej przez skarżące w wysokości, jaką Sąd określi na podstawie zasady słuszności;

—

nakazanie wyznaczenia eksperta w celu ustalenia całkowitego zakresu szkody poniesionej przez skarżące;

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

1.

Pierwszy zarzut dotyczący niezgodności z prawem aktów przyjętych przez Radę w zakresie, w jakim instytucja ta uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi ostrożności i staranności poprzez oparcie swych decyzji o umieszczeniu skarżących w wykazach dotyczących sankcji na niejasnych i nieprecyzyjnych powodach, pomimo orzecznictwa, które nakazuje jej szczegółowe uzasadnienie przyjmowanych przez nią decyzji, oraz poprzez nieprzestrzeganie obowiązku wysłuchania przed wydaniem decyzji o pozostawieniu skarżących we wspomnianych wykazach. Ponadto przyjęte względem skarżących środki ograniczające mają charakter nieproporcjonalny i naruszają ich prawo do reputacji i prawo własności.

2.

Drugi zarzut dotyczący krzywdy, jakiej doznały skarżące, ponieważ umieszczenie ich w wykazach dotyczących sankcji narusza ich reputację.

3.

Trzeci zarzut dotyczący szkody poniesionej przez skarżące ze względu na umieszczenie ich w wykazach osób i podmiotów, których dotyczą środki ograniczające, ponieważ w rezultacie utraciły one wielu kontrahentów oraz wiele źródeł dochodów.

4.

Czwarty zarzut, podniesiony tytułem żądania ewentualnego, dotyczący odpowiedzialności niezależnej od winy, jaką ponosi Unia Europejska za szkody wyrządzone skarżącym w związku z umieszczeniem ich w wykazach osób i podmiotów, których dotyczą sankcje wobec Syrii.