Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014TN0810

    Sprawa T-810/14: Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2014 r. – Republika Portugalska/Komisja Europejska

    Dz.U. C 65 z 23.2.2015, p. 40–40 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    23.2.2015   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 65/40


    Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2014 r. – Republika Portugalska/Komisja Europejska

    (Sprawa T-810/14)

    (2015/C 065/55)

    Język postępowania: portugalski

    Strony

    Strona skarżąca: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Inez Fernandes, J. Arsénio de Oliveira i S. Nunes de Almeida, pełnomocnicy)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności decyzji nakazującej zapłatę wydanej przez Sekretarza Generalnego Komisji Europejskiej zawartej w piśmie 2014D/14507 z dnia 6 października 2014 r. i

    obciążenie Komisji kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

    1.

    Zarzut pierwszy dotyczący uzurpacji kompetencji z zakresu sfery sądownictwa Unii Europejskiej przez Komisję, co stanowi wadę w postaci braku właściwości.

    2.

    Zarzut drugi dotyczący naruszenia traktatów lub jakiegokolwiek przepisu prawnego dotyczącego ich stosowania, ponieważ decyzja opiera się na sztucznym rozdziale skutków wyroku Trybunału Sprawiedliwości wydanego w sprawie C-292/11.

    3.

    Zarzut trzeci dotyczący naruszenia powagi rzeczy osądzonej, ponieważ akt obarczony jest wadą w postaci naruszenia traktatów lub jakiegokolwiek przepisu prawnego dotyczącego jego stosowania.

    4.

    Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasad pewności prawa, stabilności stosunków prawnych i uzasadnionych oczekiwań, uznanych przez prawo Unii Europejskiej.

    5.

    Zarzut piąty dotyczący naruszenia zakazu podwójnego karania, który zakazuje uzyskania za pomocą nowego indywidualnego aktu prawnego tego, czego nie udało się uzyskać wcześniej za pomocą wcześniejszych orzeczeń sądowych o stwierdzeniu nieważności.

    6.

    Szósty zarzut dotyczący naruszenia podziału władzy pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi, co stanowi wadę w postaci braku właściwości, ponieważ Komisja zmierzała do pozbawienia państw członkowskich uprawnienia do określenia rozsądnego terminu vacatio legis.


    Top