Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62011TN0218

    Sprawa T-218/11: Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2011 r. — Dagher przeciwko Radzie

    Dz.U. C 179 z 18.6.2011, p. 19–20 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    18.6.2011   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 179/19


    Skarga wniesiona w dniu 21 kwietnia 2011 r. — Dagher przeciwko Radzie

    (Sprawa T-218/11)

    2011/C 179/33

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: Habib Roland Dagher (Abidżan, Wybrzeże Kości Słoniowej) (przedstawiciele: adwokaci J.Y. Dupeux i F. Dressen)

    Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 85/2011 z dnia 31 stycznia 2011 r. w zakresie, w jakim akt ten jej dotyczy;

    stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/71/WPZiB z dnia 31 stycznia 2011 r. w zakresie, w jakim akt ten jej dotyczy;

    zasądzenie od Rady kwoty 40 000 EUR tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania za krzywdę i inne szkody poniesione przez stronę skarżącą;

    obciążenie Rady wszystkimi kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut podzielony na trzy części i dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

    W ramach części pierwszej strona skarżąca powołuje się na brak kontradyktoryjności postępowania prowadzonego przez Radę ze względu na to, że strona pozwana nie przedstawiła tak szybko, jak było to możliwe po opublikowaniu zaskarżonych aktów, informacji pozwalających stronie skarżącej zrozumieć powody podjętych wobec niej środków, a następnie rozpatrzyła odmownie późniejsze żądania udzielenia informacji stronie skarżącej, co ją pozbawiło prawa skorzystania ze środków zaskarżenia o charakterze administracyjnym w celu uzyskania uchylenia aktów;

    W ramach drugiej części strona skarżąca podnosi brak uzasadnienia, gdyż motywy podane w środkach ograniczających podjętych wobec strony skarżącej są nieścisłe i sformułowane lakonicznie, co nie pozwala stronie skarżącej na poznanie treści zarzutów uzasadniających rozpatrywane sankcje;

    W ramach części trzeciej strona skarżąca powołuje się na naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej.


    Top