Środa, 23 maja 2012 r.
PROJEKT ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie szczegółowych przepisów regulujących wykonywanie przez Parlament Europejski uprawnień śledczych i zastępujący decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji

PARLAMENT EUROPEJSKI,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego artykuł 226,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom państw członkowskich,

uwzględniając zgodę Rady (1),

uwzględniając zgodę Komisji (2),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, że:

(1)

Traktat z Lizbony stworzył warunki do odnowienia i wzmocnienia równowagi instytucjonalnej w Unii Europejskiej, co pozwoli jej instytucjom na bardziej skuteczne, otwarte i demokratyczne funkcjonowanie. W związku z tym wzmocniono i poszerzono funkcje Parlamentu Europejskiego w zakresie kontroli politycznej. Dlatego zgodnie z praktyką parlamentarną państw członkowskich oraz z wymogami określonymi w Traktacie o Unii Europejskiej, w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (zwanymi dalej „traktatami”), należy wzmocnić komisje śledcze Parlamentu Europejskiego oraz nadać im konkretny, autentyczny i jasno określony zakres uprawnień, który bardziej odpowiada ich randze politycznej oraz kompetencjom, a jednocześnie zapewnia poszanowanie zasady proporcjonalności zgodnie z art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Uprawnienia komisji śledczych, stanowiących wyjątkowy instrument kontroli politycznej, powinny pozostać bez uszczerbku dla zakresu odpowiedzialności innych instytucji.

(2)	W dniu 19 kwietnia 1995 r. Parlament Europejski, Rada i Komisja przyjęły decyzję 95/167/WE, EURATOM, EWWiS (3) określającą szczegółowe zasady wykonywania przez Parlament Europejski uprawnień śledczych. Decyzja ta nawiązywała do możliwości zmiany przepisów w świetle zdobywanych doświadczeń.

(3)	Mając na uwadze nową równowagę instytucjonalną utworzoną na mocy Traktatu z Lizbony, a także doświadczenia zdobyte przez komisje śledcze Parlamentu Europejskiego w trakcie prowadzonych przez nie prac, decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS należy uchylić i zastąpić nowym rozporządzeniem.

(4)

Zgodnie z zasadą użyteczności uznaną w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (4) uprawnienia, które są niezbędne do realizacji zadań wynikających z uprawnień śledczych, należy powierzać Parlamentowi Europejskiemu oraz jego komisjom śledczym. W tym celu istotne jest również, aby instytucje i organy Unii oraz państwa członkowskie podjęły wszelkie kroki dla ułatwienia wykonywania tych zadań.

(5)

Nie powinno się powoływać komisji śledczej w przypadku, gdy podnoszone fakty rozpatrywane są przez sąd, a także, gdy sprawa jest nadal przedmiotem postępowania sądowego. Jednakże, by uniknąć konfliktu pomiędzy postępowaniem natury politycznej a postępowaniem natury sądowej, Parlament Europejski powinien mieć możliwość zbadania, czy konieczne jest zawieszenie postępowania prowadzonego przez komisję śledczą w przypadku, gdy już po jej powołaniu wszczęto postępowanie sądowe mające związek z podnoszonymi faktami.

(6)

Ze względu na zasadę otwartości, dobrego sprawowania władzy oraz demokratycznej odpowiedzialności postępowania komisji śledczych, a w szczególności przesłuchania, powinny mieć charakter jawny. Z drugiej strony, należy także brać pod uwagę możliwość prowadzenia postępowań niejawnych oraz przyjmowania odpowiednich zasad dotyczących poufności celem zapewnienia skuteczności postępowania, ochrony żywotnych interesów państw członkowskich, ochrony prywatności i godności danej osoby, w szczególności zgodnie z przepisami Unii Europejskiej w sprawie ochrony danych osobowych albo ochrony interesów handlowych osoby fizycznej lub prawnej.

(7)

Uprawnienia śledcze, jako ważny element parlamentarnych uprawnień nadzorczych, mają na celu określenie sposobu, w jaki istniejący system prawny został wdrożony w przeszłości. Tak więc istotne jest, aby komisja śledcza mogła polegać na konkretnych dowodach zebranych w trakcie postępowania. W tym celu komisja śledcza powinna mieć możliwość przesłuchiwania pracowników instytucji unijnych i członków rządów państw członkowskich, uzyskiwania materiału dowodowego od urzędników i innych pracowników instytucji Unii lub państw członkowskich, uzyskiwania materiału dowodowego od wszelkich innych osób zamieszkujących w Unii, żądania sprawozdań biegłych, występowania o dokumenty i prowadzenia kontroli na miejscu.

(8)	Postępowania powinny być prowadzone przy pełnym poszanowaniu praw człowieka oraz podstawowych wolności, a w szczególności zasady bezstronności oraz prawa zaangażowanych osób do wyrażania swoich poglądów na temat dotyczących ich faktów.

(9)	Komisje śledcze powinny w pełni przestrzegać praw osób wezwanych przez nie do złożenia zeznań, zgodnie z europejską konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej.

(10)

Postępowania powinny również uwzględniać zasadę, według której wnioski śledztwa winny opierać się jedynie na elementach posiadających wartość dowodową. W tym celu komisja śledcza powinna w szczególności mieć dostęp do wszystkich odnośnych dokumentów znajdujących się w posiadaniu instytucji lub organów Unii, państw członkowskich albo - jeżeli dokument uznany jest za istotny dla powodzenia postępowania - każdej innej osoby fizycznej lub prawnej.

(11)

Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy, a także ze zobowiązaniem do wnoszenia wkładu w przestrzeganie porządku prawnego Unii, instytucje i organy unijne lub państwa członkowskie powinny wyznaczyć urzędników lub innych pracowników, których upoważnią do stawienia się przed komisją śledczą, gdy zostaną do tego przez nią wezwane. Ponadto komisja śledcza powinna mieć możliwość przesłuchiwania członków Komisji odpowiedzialnych za sprawę będącą przedmiotem postępowania, jeżeli ich zeznania zostaną uznane za istotne i niezbędne do dogłębnego zbadania sprawy.

(12)

Jednakże, w celu zapewnienia, aby wnioski komisji śledczej opierały się na elementach o wartości dowodowej, powinna ona także mieć prawo zażądania przesłuchania każdej osoby mieszkającej w Unii w charakterze świadka, który powinien być zobowiązany do udzielania odpowiedzi w sposób wyczerpujący i uczciwy, wykazując dobrą wolę. Ponadto jeżeli urzędnicy i inni pracownicy Unii nie są upoważnieni, zgodnie z art. 17 i 19 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ustanowionego w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (5), oraz art.11 Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej ustanowionych w tym samym rozporządzeniu, do zastosowania się do wezwania komisji, do stawienia się przed nią oraz do osobistego składania oświadczeń i zeznań, urzędnik lub organ odpowiedzialny za odmowę udzielenia upoważnienia powinien stawić się przed komisją i wyjaśnić przyczyny takiej odmowy.

(13)

Ratyfikując Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej państwa członkowskie wyraziły także zgodę na powierzenie Parlamentowi Europejskiemu prawa do badania zarzutów domniemanego naruszenia lub niewłaściwego administrowania w stosowaniu prawa Unii. W konsekwencji powinny one dołożyć starań, aby ich władze krajowe, zgodnie z przepisami prawa krajowego, udzieliły komisji śledczej niezbędnej pomocy w wypełnianiu jej zadań.

(14)

Celem wzmocnienia kontroli demokratycznej na szczeblu unijnym, przepisy niniejszego rozporządzenia zapewniają komisjom śledczym rozszerzone uprawnienia. W celu nadania tym przepisom mocy prawnej, zwiększenia skuteczności dochodzeń oraz dostosowania ich do krajowej praktyki parlamentarnej, niniejsze rozporządzenie powinno przewidywać możliwość nakładania skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar w ściśle określonych przypadkach. To państwa członkowskie powinny zapewniać, aby niektóre naruszenia podlegały odpowiednim sankcjom zgodnie z ich prawem krajowym oraz aby odpowiednie postępowania były wszczynane przeciwko sprawcom tych naruszeń.

(15)	Niniejsze rozporządzenie powinno respektować doktrynę podziału władz, zgodnie z którą aby zapobiec nadużywaniu władzy, władza ustawodawcza (parlament), wykonawcza (rząd) i sądownicza (sądy) powinny być rozdzielne.

(16)	Niniejsze rozporządzenie respektuje prawa podstawowe i zasady uznane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Sekcja 1

Przedmiot oraz ogólne zasady dotyczące powoływania komisji śledczych

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe zasady wykonywania przez Parlament Europejski, w ramach swych zadań i z zastrzeżeniem kompetencji przyznanych na mocy traktatów innym instytucjom lub organom, prawa do badania zarzutów naruszenia lub niewłaściwego administrowania w wykonaniu prawa Unii przez instytucję lub organ Unii, przez organ administracji publicznej państwa członkowskiego lub jakąkolwiek osobę uprawnioną na mocy prawa unijnego do wykonywania tego prawa.

2.   Przepisy dotyczące wewnętrznej organizacji komisji śledczych znajdują się w Regulaminie Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 2

Powoływanie komisji śledczych i czas trwania ich mandatu

1.   Z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych w traktatach, Parlament Europejski może powoływać tymczasowe komisje śledcze.

2.   Parlament Europejski może powoływać komisje śledcze na wniosek jednej czwartej swoich członków.

3.   Decyzja o powołaniu komisji śledczej określa jej mandat, obejmujący w szczególności:

(a)	przedmiot oraz cel postępowania, odwołując się do stosownych przepisów prawa Unii;

(b)	skład komisji oparty na zrównoważonej reprezentacji sił politycznych;

(c)	termin złożenia sprawozdania komisji, który nie przekracza 12 miesięcy od daty pierwszego posiedzenia komisji i może zostać przedłużony uzasadnioną decyzją Parlamentu Europejskiego dwukrotnie o okres nie dłuższy niż trzy miesiące;

Artykuł 3

Zakończenie działalności komisji śledczej

Komisja śledcza kończy działalność:

(a)	wraz z przedłożeniem sprawozdania lub

(b)	po upływie terminu przewidzianego na złożenie sprawozdania oraz

(c)	w każdym przypadku, wraz z upływem kadencji Parlamentu.

Artykuł 4

Ponowne dochodzenie

Komisja śledcza nie może zostać utworzona ani jej prace nie mogą zostać wznowione w odniesieniu do spraw, które były już przedmiotem postępowania komisji śledczej, przed upływem co najmniej 12 miesięcy od zakończenia działalności wcześniejszej komisji śledczej zgodnie z art. 3 lit. a) lub b), jeżeli nie pojawiły się nowe okoliczności. Komisję śledczą można utworzyć w każdym przypadku, jeżeli pojawiły się nowe, poważne okoliczności, co do których przypuszcza się, że zmienią istotne wnioski przyjęte w sprawozdaniu.

Sekcja 2

Ogólne zasady proceduralne

Artykuł 5

Niezgodności

1.   Komisja śledcza nie może prowadzić dochodzenia w sprawie podnoszonych faktów, które rozpatruje sąd, dopóki sprawa jest przedmiotem postępowania sądowego.

2.   Jeżeli po utworzeniu komisji śledczej wszczęto postępowanie sądowe związane z podnoszonymi faktami, Parlament Europejski decyduje, czy konieczne jest zawieszenie postępowania komisji na czas prowadzenia tego postępowania sądowego zgodnie z art. 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Okresu zawieszenia nie zalicza się do okresu, o którym mowa w art. 2 ust. 3 lit. c).

3.   W terminie dwóch miesięcy od powołania komisji śledczej albo od powiadomienia Komisji o zarzucie naruszenia przez państwo członkowskie prawa unijnego, zgłoszonym przed komisją śledczą, Komisja może powiadomić Parlament Europejski, że sprawa, którą ma rozpatrywać komisja śledcza, jest przedmiotem unijnej procedury poprzedzającej wniesienie skargi. W takim przypadku komisja śledcza podejmuje wszelkie niezbędne kroki, by w pełni umożliwić Komisji wykonywanie uprawnień przyznanych jej na mocy traktatów.

Artykuł 6

Publiczny charakter prac

1.   Działania komisji śledczej, a w szczególności prowadzone przez nią przesłuchania, odbywają się publicznie.

2.   W wyjątkowych sytuacjach działania odbywają się przy drzwiach zamkniętych na wniosek jednej czwartej członków komisji śledczej lub instytucji, organu Unii lub zainteresowanych władz krajowych. Jeżeli osoba przedstawiająca dowód lub biegły żądają wysłuchania przy drzwiach zamkniętych, komisja śledcza rozpatruje ten wniosek i jego uzasadnienie przy drzwiach zamkniętych.

Informacje poufne, o których mowa w art. 8, rozpatruje się przy drzwiach zamkniętych.

Artykuł 7

Osoby wymienione w trakcie dochodzenia

Komisja śledcza informuje każdą osobę wymienioną w trakcie dochodzenia, której interesom ten fakt może wyrządzić szkodę. Wysłucha ona taką osobę na jej życzenie.

Artykuł 8

Poufność

1.   Informacje uzyskane przez komisję śledczą wykorzystywane są wyłącznie w celu wykonywania przez nią jej obowiązków. Nie mogą one być ujawniane, jeżeli zawierają materiał o charakterze poufnym. Parlament Europejski korzysta z informacji poufnych oraz chroni dostępu do nich zgodnie z przepisami wewnętrznymi regulującymi „informacje niejawne UE” i nieoznaczone klauzulą tajności „inne informacje poufne”.

2.   Ust. 1 ma zastosowanie odpowiednio do informacji, których ujawnienie:.

(a)	naruszyłoby prywatność lub godność danej osoby, szczególnie jeżeli chodzi o prawodawstwo Unii Europejskiej dotyczące ochrony danych osobowych;

(b)	naruszyłoby interesy handlowe osoby fizycznej lub prawnej, w tym własności intelektualnej, lub

(c)	przyniosłoby poważną szkodę interesom Unii czy też jednego lub większej liczby państw członkowskich.

3.   Członkowie komisji śledczej i wszelkie inne osoby, które z uwagi na swoje obowiązki poznały fakty, uzyskały informacje, wiedzę, zapoznały się z dokumentami lub przedmiotami, których nie należy ujawniać zgodnie z przepisami przyjętymi przez państwo członkowskie lub instytucję Unii, mają obowiązek nie ujawniać ich jakiejkolwiek osobie nieupoważnionej ani nie podawać do wiadomości publicznej, nawet gdy przestali już wykonywać swoje obowiązki w komisji.

Artykuł 9

Współpraca

Instytucje i organy Unii oraz krajowe organy państw członkowskich, działając zgodnie z przepisami prawa unijnego i krajowego, wspierają komisję śledczą w wykonywaniu jej zadań zgodnie z zasadą lojalnej współpracy.

Artykuł 10

Komunikaty

Wszelkie komunikaty kierowane do władz krajowych państw członkowskich w celu wykonania niniejszego rozporządzenia są przekazywane za pośrednictwem stałych przedstawicielstw tych państw przy Unii.

Artykuł 11

Wyniki dochodzeń

1.   Końcowe ssprawozdanie komisji śledczej przekładane jest Parlamentowi Europejskiemu.

2.   Końcowe sprawozdanie komisji śledczej może zawierać wnioski mniejszości jeżeli uzyskały one poparcie co najmniej jednej czwartej członków komisji.

3.   Parlament Europejski może przekazać instytucjom lub organom Unii lub państwom członkowskim, celem przekazania właściwym władzom, wszelkie zalecenia przyjęte na podstawie sprawozdania końcowego.

Sekcja 3

Postępowanie

Artykuł 12

Prowadzenie postępowania

1.   W celu przeprowadzania postępowań, w ramach swego mandatu i zgodnie z art. 14 - 18, komisja śledcza może:

—	przesłuchiwać pracowników instytucji Unii Europejskiej oraz członków rządów państw członkowskich;

—	uzyskiwać materiał dowodowy od urzędników i innych pracowników Unii lub państw członkowskich;

—	uzyskiwać materiał dowodowy od wszelkich innych osób zamieszkałych na terenie Unii;

—	żądać sprawozdań ekspertów;

—	żądać dokumentów;

—	prowadzić inspekcje na miejscu.

2.   Komisja śledcza może zwrócić się do krajowych władz o udzielenie pomocy w trakcie prowadzenia postępowania.

3.   W przypadku gdy domniemane naruszenie lub niewłaściwe administrowanie przy wykonywaniu prawa Unii wiąże się z odpowiedzialnością ze strony jednostki lub organu państwa członkowskiego, komisja śledcza może poprosić parlament danego państwa członkowskiego o współpracę w dochodzeniu.

W tym celu Parlament Europejski może zawierać umowy międzyparlamentarne z parlamentami państw członkowskich.

Artykuł 13

Inspekcje na miejscu

Komisja śledcza może prowadzić inspekcje na miejscu. W stosownych przypadkach są one prowadzone we współpracy z władzami krajowymi zgodnie z przepisami prawa krajowego.

Artykuł 14

Wnioski o dokumenty

1.   Na wniosek komisji śledczej instytucje i organy Unii Europejskiej udostępniają komisji wszelkie odpowiednie dokumenty znajdujące się w ich posiadaniu.

2.   Na wniosek komisji śledczej organy państw członkowskich udostępniają jej zgodnie z przepisami prawa krajowego wszelkie odpowiednie dokumenty znajdujące się w ich posiadaniu, zgodnie z przepisami określonymi w art. 346 ust. 1 lit. a) i b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

3.   Komisja śledcza może zwrócić się do każdej zainteresowanej osoby prawnej lub fizycznej o udostępnienie dokumentów, jakie uzna ona za istotne dla pomyślnego przeprowadzenia postępowania. Bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z prawa Unii i prawa krajowego osoby te stosują się do wniosku komisji. Mogą one powoływać się na prawa, które przysługiwałyby im na mocy prawa krajowego w przypadku zajęcia mienia przez krajowe organy ścigania.

4.   Wnioski o dokumenty określają podstawę prawną i cel wniosku oraz określają, jakie dokumenty są wymagane oraz terminy ich dostarczenia. Informują one również o ewentualnych konsekwencjach bezpodstawnej odmowy dostarczenia tych dokumentów.

Artykuł 15

Świadkowie

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia, „osoba” oznacza osobę fizyczną, która składa zeznania na przesłuchaniu komisji śledczej zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

Komisja śledcza może wezwać każdą osobę zamieszkałą na terenie Unii do poddania się przesłuchaniu przed tą komisją, jeżeli jest to niezbędne w celu wykonania jej zadań.

Każde wezwanie zawiera nazwisko, imiona i adres danej osoby oraz dokładnie określa, na jaki temat i z jakich powodów komisja śledcza chce przesłuchać tę osobę. Komisja śledcza przekazuje je właściwemu organowi krajowemu państwa członkowskiego, w którym zamieszkuje dana osoba zgodnie z art. 10. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy i odnośnymi przepisami prawnymi, właściwy organ krajowy wzywa daną osobę do stawienia się przed komisją śledczą..

2.   Osoby te odpowiadają na pytania stawiane im przez członków komisji śledczej w sposób wyczerpujący i uczciwy, wykazując dobrą wolę. Mogą one powoływać się na prawo do odmowy składania zeznań, które przysługiwałoby im w przypadku wezwania na przesłuchanie przez parlamentarną komisję śledczą lub podobny organ w państwie członkowskim zamieszkania lub, w przypadku braku takiej komisji lub organu, w państwie członkowskim, w którym odbywa się przesłuchanie..

Osoby te informuje się z wyprzedzeniem o ich prawach i obowiązkach, a także o ewentualnych konsekwencjach bezpodstawnej odmowy stawiennictwa na przesłuchanie, składania fałszywych zeznań i przekupywania osób.

Artykuł 16

Składanie zeznań przez pracowników instytucji unijnych oraz członków rządów państw członkowskich

Komisja śledcza może zwrócić się do instytucji unijnych, z wyjątkiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, lub do rządów państw członkowskich o wyznaczenie jednego lub kilku swoich członków do udziału w postępowaniu, jeżeli oświadczenia tych osób uznane zostaną za kluczowe i niezbędne do dogłębnej oceny przedmiotu postępowania.

Na wniosek złożony zgodnie z poprzednim akapitem Komisja może wyznaczyć jednego lub kilku członków Komisji odpowiedzialnych za przedmiot postępowania do stawienia się przed komisją śledczą.

Artykuł 17

Urzędnicy i inni pracownicy Unii oraz państw członkowskich

1.   Komisja śledcza może zwrócić się do instytucji lub organów Unii o wyznaczenie jednego lub większej liczby urzędników lub innych pracowników, którzy wezmą udział w jej pracach.

Instytucje lub organy Unii wyznaczą urzędników lub innych pracowników, których upoważnią do występowania przed komisją śledczą.

2.   Komisja śledcza może wezwać konkretnego urzędnika lub innego pracownika Unii do złożenia zeznań w kwestii powiązanej z jego obowiązkami służbowymi, jeżeli uzna, że przesłuchanie tej osoby jest niezbędne do umożliwienia jej realizacji swego zadania. W przypadku, gdy zainteresowany urzędnik lub inny pracownik nie posiada pozwolenia, na mocy art. 17 i 19 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz art. 11 Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej na stawienie się, na wezwanie komisji, do udziału w przesłuchaniu oraz na osobiste przedstawienie oświadczeń i złożenie zeznań, pracownik lub urzędnik, bądź organ odpowiedzialny za odmowę pozwolenia, stawia się przed komisją śledczą i przedstawia przyczyny odmowy.

3.   Komisja śledcza może wystąpić z wnioskiem do państw członkowskich o wyznaczenie jednego lub większej liczby urzędników do wzięcia udziału w jej pracach.

4.   Dane państwo członkowskie wyznacza urzędników, którym udziela pozwolenia na stawienie się przed komisją śledczą, zgodnie z prawem tego państwa członkowskiego.

Urzędnicy ci wypowiadają się w imieniu oraz zgodnie z instrukcjami ich rządu. Są oni nadal związani obowiązkami wynikającym z prawa, któremu podlegają.

W przypadku, gdy taki urzędnik nie posiada pozwolenia na składanie zeznań przed komisją śledczą, przedstawiciel upoważniony do podejmowania zobowiązań w imieniu rządu danego państwa członkowskiego stawia się przed komisją śledczą i przedstawia powody takiej sytuacji.

Artykuł 18

Biegli

1.   Komisja śledcza może zwrócić się do jednego lub większej liczby biegłych o sporządzenie sprawozdań. W swej decyzji określa zadania biegłych oraz termin sporządzenia przez nich sprawozdania.

2.   Biegli mogą wydawać opinie jedynie w kwestiach, z którymi się do nich zwrócono.

3.   Na wniosek biegłego komisja śledcza może wystąpić zażądać przesłuchania każdej osoby zamieszkałej na terenie Unii zgodnie z art. 15 - 17.

4.   Po sporządzeniu sprawozdania komisja śledcza może przesłuchać biegłego.

Artykuł 19

Kary

1.   Każda odmowa realizacji zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia lub niezastosowanie się do nich podlega zaprotokołowaniu.

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego może ogłosić treść zaprotokołowanych punktów w całości lub części i zarządzić publikację ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Państwa członkowskie zapewniają, aby na podstawie ich prawa krajowego następujące naruszenia niniejszego rozporządzenia podlegały właściwym karom:

—	bezpodstawna odmowa przedstawienia wymaganych dokumentów;

—	bezpodstawna odmowa poddania się przez dane osoby wnioskowi o przesłuchanie;

—	składanie fałszywych zeznań oraz

—	przekupywanie osób.

Kary te są skuteczne, proporcjonalne i mają działanie prewencyjne oraz odpowiadają karom za porównywalne naruszenia stosowanym w związku z pracami komisji śledczych w parlamentach krajowych.

3.   W przypadku, gdy wobec danej osoby istnieje uzasadnione podejrzenie o popełnienie któregokolwiek z naruszeń wymienionych w ust. 2 państwo członkowskie, w którym ta osoba zamieszkuje, wszczyna przeciw niej właściwe postępowanie na podstawie prawa krajowego.

Artykuł 20

Koszty

Koszty podróży i diety dzienne członków lub urzędników i innych pracowników organów i instytucji Unii pokrywają te organy i instytucje. Koszty podróży i diety innych osób przesłuchiwanych przez komisję śledczą zwraca Parlament Europejski zgodnie z pułapami ustalonymi z myślą o przesłuchiwaniu ekspertów.

Sekcja 4

Przepisy końcowe

Artykuł 21

Uchylenie

Niniejszym uchyla się decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS.

Artykuł 22

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia …. (6).

---

(1)  Dz.U. …

(2)  Dz.U. …

(3)  Dz.U. L 78 z 6.4.1995, s. 1.

(4)  Wyrok w połączonych sprawach281, 283 do 285 oraz 287/85 Republika Federalna Niemiec, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów, Królestwo Danii oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Komisji [1987] Zb. Orz. nr 3203, ust. 28.

(5)  Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.

(6)  Dz.U: proszę wstawić datę: dwanaście miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.