25.7.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 172/1

—

cel strategiczny postawiony Unii Europejskiej podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23-24 marca 2000 r. i potwierdzony podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Sztokholmie w dniach 23-24 marca 2001 r., by UE „stała się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną gospodarką na świecie opartą na wiedzy, zdolną do utrzymania trwałego wzrostu gospodarczego, z większą liczbą lepszych miejsc pracy oraz o większej spójności społecznej”;

—

upoważnienie Rady ds. Edukacji przez Radę Europejską podczas posiedzenia w Lizbonie do podjęcia ogólnej refleksji nad konkretnymi przyszłymi celami systemów edukacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem wspólnych trosk i priorytetów, a zarazem z poszanowaniem różnorodności tych systemów w poszczególnych krajach  (1);

—

rezolucję Rady z dnia 14 lutego 2002 r. w sprawie wspierania różnorodności językowej i nauki języków obcych (2), w której podkreślono między innymi, że:

i w której zachęcono państwa członkowskie do ustanowienia systemów potwierdzania kompetencji w zakresie znajomości języków obcych na podstawie europejskiego systemu opisu kształcenia językowego, opracowanego przez Radę Europy;

—

konkluzje z posiedzenia Rady Europejskiej w Barcelonie w dniach 15-16 marca 2002 r. (3), w których:

—

konkluzje Rady z maja 2005 r. dotyczące nowych wskaźników w dziedzinie edukacji i szkoleń (5);

—

komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowany „Europejski wskaźnik kompetencji językowych” (6);

—

projekt zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kluczowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie (7), określającego umiejętność komunikacji w języku obcym jako kluczową;

—

komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów zatytułowany „Nowa strategia ramowa w sprawie wielojęzyczności” (8),

—

umiejętność posługiwania się językami obcymi nie tylko sprzyja wzajemnemu zrozumieniu między narodami, lecz także jest podstawowym warunkiem mobilności siły roboczej i przyczynia się do wzrostu konkurencyjności gospodarki Unii Europejskiej;

—

okresowe monitorowanie wyników i postępów przez użycie wskaźników i kryteriów odniesienia stanowi zasadniczą część procesu lizbońskiego i pozwala wskazać wzory, które mogą posłużyć jako strategiczne wytyczne w zakresie zarówno krótko-, jak i długoterminowych środków wchodzących w skład programu prac „Edukacja i szkolenia 2010”;

—

potrzebne są środki zaradcze wobec obecnego braku rzetelnych danych porównawczych o wynikach nauczania i uczenia się języków obcych;

—

środki takie muszą opierać się na uzyskiwaniu danych przy użyciu obiektywnych testów umiejętności językowych, opracowanych i przeprowadzanych w sposób zapewniający rzetelność, dokładność i wiarygodność tych danych;

—

dane takie mogą ułatwić określanie i rozpowszechnianie wzorów w dziedzinie polityki nauczania języków i metod nauczania języków poprzez intensyfikację wymiany informacji i doświadczeń;

—

państwa członkowskie potrzebują jaśniejszego obrazu ustaleń praktycznych i finansowych, które będą musiały poczynić w celu wdrożenia europejskiego wskaźnika kompetencji językowych;

—

wskaźnik powinien zostać opracowany z pełnym poszanowaniem odpowiedzialności państw członkowskich za organizację własnych systemów edukacji i w sposób nienakładający nieuzasadnionych obciążeń administracyjnych lub finansowych na zainteresowane organizacje i instytucje;

—

metoda gromadzenia danych powinna uwzględniać wcześniejsze prace w tej dziedzinie na szczeblu międzynarodowym, szczeblu Unii i państw członkowskich, i powinna ona zostać opracowana i wprowadzona w sposób racjonalny pod względem kosztów;

—

europejski wskaźnik kompetencji językowych (EILC) powinien zostać wprowadzony jak najszybciej według następujących kryteriów:

—

utworzenia, przy najbliższej okazji, komitetu konsultacyjnego („komitetu konsultacyjnego ds. EILC”) złożonego z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich i jednego przedstawiciela Rady Europy; komitet będzie miał za zadanie doradzać Komisji w kwestiach technicznych, takich jak:

—

powierzenia temu komitetowi, w celu wsparcia państw członkowskich w określaniu skutków organizacyjnych i skutków w zakresie zasobów, wstępnego zadania przygotowania harmonogramu prac oraz bardziej szczegółowego opisu tworzenia i przeprowadzenia testów, w tym:

—

przedstawienia Radzie przed końcem 2006 r. pisemnego sprawozdania na temat postępów prac, a także w stosownych przypadkach, na temat wszelkich pozostałych kwestii;

—

do podjęcia wszelkich działań koniecznych do poczynienia postępów w tworzeniu EILC.