This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 31996F0443
96/443/JHA: Joint Action of 15 July 1996 adopted by the Council on the basis of Article K.3 of the Treaty on European Union, concerning action to combat racism and xenophobia
Wspólne działanie z dnia 15 lipca 1996 r. przyjęte przez Radę na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczące działania w celu zwalczania rasizmu i ksenofobii
Wspólne działanie z dnia 15 lipca 1996 r. przyjęte przez Radę na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczące działania w celu zwalczania rasizmu i ksenofobii
Dz.U. L 185 z 24.7.1996, p. 5–7
(ES, DA, DE, EL, EN, FR, IT, NL, PT, FI, SV) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(CS, ET, LV, LT, HU, MT, PL, SK, SL, BG, RO)
In force
Dziennik Urzędowy L 185 , 24/07/1996 P. 0005 - 0007
Wspólne działanie z dnia 15 lipca 1996 r. przyjęte przez Radę na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczące działania w celu zwalczania rasizmu i ksenofobii (96/443/WSiSW) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając art. K.3 ust. 2 lit. b) Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając inicjatywę Królestwa Hiszpanii, a także mając na uwadze, co następuje: Państwa Członkowskie uważają przyjęcie reguł związanych z działaniem na rzecz zwalczania rasizmu i ksenofobii za przedmiot wspólnego zainteresowania, w szczególności zgodnie z jego art. K.1 ust. 7 Traktatu; uwzględnić należy wnioski w sprawie rasizmu i ksenofobii przyjęte przez Radę Europejską na Korfu w dniach 24 i 25 czerwca 1994 r., w Essen w dniach 9 i 10 grudnia 1994 r., w Cannes w dniach 26 i 27 czerwca 1995 r. oraz w Madrycie w dniach 15 i 16 grudnia 1995 r.; Komisja Konsultacyjna ds. Rasizmu i Ksenofobii utworzona przez Radę Europejską na Korfu przyjęła zalecenia; mimo wysiłków dokonanych w ciągu ostatnich lat przez Państwa Członkowskie, wciąż wzrasta ilość przestępstw spowodowanych rasizmem i ksenofobią; zwracając uwagę na różnice pomiędzy niektórymi systemami prawa karnego dotyczące kary za określone rodzaje zachowań rasistowskich i ksenofobicznych, stanowiące przeszkodę dla międzynarodowej współpracy sądowej; uznając, że współpraca międzynarodowa wszystkich państw, w tym także tych, które na poziomie krajowym nie są dotknięte problemem rasizmu i ksenofobii, jest konieczna dla zapobiegania wykorzystywaniu przez popełniających takie przestępstwa faktu, że działania rasistowskie i ksenofobiczne są sklasyfikowane w sposób różny w poszczególnych krajach, poprzez przenoszenie się z jednego kraju do drugiego w celu ucieczki przed sądową procedurą karną lub uniknięcia odbycia kary i tym samym prowadzenia w sposób bezkarny swojej działalności; podkreślając, że prawo do wolności słowa oznacza także obowiązki, w tym gdy chodzi o poszanowanie praw innych, jak zostało to określone w art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych Narodów Zjednoczonych z dnia 19 grudnia 1966 r.; zdecydowana, przy zachowaniu swej wspólnej tradycji humanitarnej, zagwarantować, by wykonywane były postanowienia art. 10 i 11 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r.; pragnąc rozwijać prace rozpoczęte w ramach tytułu VI Traktatu w ciągu roku 1994 dotyczące karnych aspektów walki z rasizmem i ksenofobią, PRZYJĘŁA NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE: TYTUŁ I A. W interesie zwalczania rasizmu i ksenofobii każde Państwo Członkowskie zobowiązuje się, zgodnie z procedurą ustanowioną w tytule II, do zapewnienia skutecznej współpracy sądowej w odniesieniu do przestępstw polegających na następujących rodzajach zachowań, i, jeżeli jest to konieczne dla potrzeb tej współpracy, podjęcia kroków dla zapewnienia, by takie zachowania były objęte sankcją karną lub, w braku takich rozwiązań i do czasu ustanowienia koniecznych przepisów, do odstąpienia od zasady dwukrotnego karania w odniesieniu do takich zachowań: a) publiczne podburzanie do dyskryminacji, przemocy lub nienawiści rasowej w odniesieniu do grup osób lub członków takich grup określonych ze względu na kolor skóry, rasę, wyznawaną religię albo pochodzenie narodowe lub etniczne; b) publiczne akceptowanie, z powodów rasowych lub ksenofobicznych, przestępstw przeciwko ludzkości i łamania praw człowieka; c) publiczna negacja przestępstw określonych w art. 6 Karty Międzynarodowego Trybunału Wojskowego dołączonej do Porozumienia Londyńskiego z dnia 8 kwietnia 1945 r., na tyle, na ile obejmują one zachowania pogardliwe i poniżające w stosunku do grup osób określanych przez odniesienie do koloru skóry, rasy, wyznawanej religii lub pochodzenia narodowego lub etnicznego; d) publiczne rozpowszechnianie lub dystrybuowanie opracowań, obrazów i innych materiałów będących wyrazem rasizmu i ksenofobii; e) uczestnictwo w działalności grup, organizacji lub stowarzyszeń, dotyczącej dyskryminacji, przemocy lub nienawiści rasowej, etnicznej lub religijnej. B. W przypadku dochodzeń lub postępowań sądowych prowadzonych w sprawach przestępstw polegających na rodzajach zachowań wyszczególnionych w ust. A każde Państwo Członkowskie, zgodnie z tytułem II, doskonali współpracę sądową w następujących obszarach i podejmuje właściwe środki dla: a) zajmowania i konfiskowania opracowań, obrazów i innych materiałów zawierających treści rasistowskie i ksenofobiczne, przeznaczonych do ich publicznego rozpowszechniania, jeżeli takie materiały są prezentowane publicznie na terytorium Państwa Członkowskiego; b) uznawania, że rodzaje zachowań wyszczególnionych w ust. A nie powinny być traktowane jako przestępstwa polityczne uzasadniające odrzucenie wniosków o wzajemne udzielanie pomocy prawnej; c) dostarczanie innemu Państwu Członkowskiemu informacji pozwalających mu na wszczęcie, zgodnie z jego prawem, postępowania prawnego lub postępowania sądowego w celu dokonania konfiskaty w przypadkach, gdy okazuje się, że opracowania, obrazy lub inne materiały zawierające treści rasistowskie i ksenofobiczne są przechowywane w Państwie Członkowskim w celach dystrybuowania lub rozpowszechniania w innym Państwie Członkowskim; d) ustanawianie punktów kontaktowych w Państwach Członkowskich odpowiedzialnych za gromadzenie i wymianę wszelkich informacji, jakie mogłyby być użyteczne w prowadzeniu dochodzeń i postępowań sądowych w sprawach przestępstw polegających na rodzajach zachowań wymienionych w ust. A. C. Żaden z przepisów niniejszego wspólnego działania nie może być interpretowany jako naruszający zobowiązania, jakim Państwa Członkowskie mogą podlegać w ramach funkcjonowania instrumentów międzynarodowych wymienionych poniżej. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie niniejsze wspólne działanie w sposób spójny z takimi zobowiązaniami i, czyniąc to, odwołują się do definicji i zasad zawartych w nastepujących instrumentach: - Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolnościach z dnia 4 listopada 1950 r., - Konwencja dotycząca Statusu Uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmieniona Protokołem Nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r., - Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Ludobójstwa z dnia 9 grudnia 1948 r., - Międzynarodowa Konwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Rasowej z dnia 7 marca 1966 r., - Konwencja Genewska z dnia 12 sierpnia 1949 r. i protokoły I i II z dnia 12 grudnia 1977 r. do tej Konwencji, - Rezolucje 827(93) i 955(94) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, - Rezolucja Rady z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie ochrony świadków w walce przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej [1], w przypadkach karnych postępowań sądowych w sprawach dotyczących rodzajów zachowań wymienionych w ust. A, jeżeli świadkowie zostali wezwani w innym Państwie Członkowskim. TYTUŁ II Każde Państwo Członkowskie przekazuje odpowiednie propozycje dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego wspólnego działania do rozważenia ich przez właściwe organy w celu ich przyjęcia. Do końca czerwca 1998 r. Rada dokona oceny wykonywania przez Państwa Członkowskie zobowiązań wynikających dla nich z niniejszego wspólnego działania, uwzględniając załączone do niego deklaracje. Niniejsze wspólne działanie i załączone deklaracje, które zostały zatwierdzone przez Radę i które są bez uszczerbku dla stosowania niniejszego wspólnego działania przez Państwa Członkowskie inne niż te, których te deklaracje dotyczą, zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym. Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 1996 r. W imieniu Rady D. Spring Przewodniczący [1] Dz.U. C 327 z 7.12.1995, str. 5. -------------------------------------------------- ZAŁĄCZNIK DEKLARACJE OKREŚLONE W TYTULE II 1. Deklaracja delegacji greckiej dotycząca tytułu I.B lit. b): "Grecja interpretuje tytuł I.B lit. b) w świetle tych postanowień swojej Konstytucji, które zabraniają podejmowania jakichkolwiek działań przeciwko osobom prześladowanym z powodów politycznych." 2. Deklaracja delegacji francuskiej dotycząca tytułu I.C tiret piąte: "Francja podkreśla, że nie można się wobec niej powoływać na postanowienia Protokołu dodatkowego I z dnia 8 czerwca 1977 r. do Konwencji Genewskiej z roku 1949, ponieważ Francja nie ratyfikowała ani nie podpisała tego instrumentu, i że nie może on być przyjęty jako przełożenie międzynarodowego prawa zwyczajowego stosowanego podczas konfliktów zbrojnych." 3. Deklaracja delegacji Zjednoczonego Królestwa dotycząca tytułu I: "Delegacja Zjednoczonego Królestwa deklaruje, że, do celów stosowania wspólnego działania przez Zjednoczone Królestwo i uwzględniając przepisy i zasady ogólne prawa karnego Zjednoczonego Królestwa, Zjednoczone Królestwo będzie stosowało postanowienia tytułu I ust. A lit. a)–e) i odniesienia do nich, gdy przedmiotowe zachowanie polega na grożeniu, jest obraźliwe lub obelżywe i towarzyszy mu zamiar pobudzania nienawiści rasowej, bądź może to powodować. Obejmowałoby to, zgodnie z tytułem I.B i tytułem II, umożliwienie odpowiednim organom Zjednoczonego Królestwa dokonywania w tym kontekście rewizji i konfiskaty opracowań, obrazów i innych materiałów znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie, które są przeznaczone do rozpowszechniania w innym Państwie Członkowskim i które mogą tam wzbudzać nienawiść rasową. Jeżeli w związku ze stosowaniem niniejszej deklaracji wynikną jakieś problemy, Zjednoczone Królestwo skonsultuje się z zainteresowanym Państwem Członkowskim w celu przezwyciężenia powstałych problemów." 4. Deklaracja delegacji duńskiej dotycząca tytułu I: "Delegacja duńska deklaruje, że do celów stosowania wspólnego działania przez Danię i uwzględniając przepisy i zasady ogólne duńskiego prawa karnego, Dania będzie stosowała postanowienia tytułu I ust. A lit. a)–e) i odniesienia do nich tylko w przypadku, gdy przedmiotowe zachowanie polega na grożeniu, jest obraźliwe lub poniżające." --------------------------------------------------