(1)

W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania chorobom zwierząt przenoszącym się lub przenoszonym na zwierzęta lub na ludzi oraz przepisy dotyczące zwalczania takich chorób, w tym zasady kategoryzacji chorób umieszczonych w wykazie, które stanowią przedmiot zainteresowania na poziomie Unii. Art. 5 wspomnianego rozporządzenia stanowi, że przepisy dotyczące zapobiegania chorobom oraz ich zwalczania, dostosowane do poszczególnych chorób, stosuje się do chorób umieszczonych w wykazie wymienionych w tym artykule oraz w załączniku II do tego rozporządzenia. Ponieważ choroby umieszczone w wykazie wymagają różnych rodzajów środków zarządzania, art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/429 przewiduje zasady dotyczące zapobiegania chorobom i ich zwalczania, które uwzględniają potencjalną wagę wpływu tych różnych rodzajów chorób umieszczonych w wykazie na zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt, na gospodarkę, społeczeństwo i środowisko.

(2)

W szczególności art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/429 odnosi się w ust. 1 lit. a)–e) tego artykułu do różnych rodzajów chorób umieszczonych w wykazie z uwzględnieniem potencjalnych zagrożeń w przypadku tych chorób umieszczonych w wykazie. Ponadto art. 9 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia stanowi, że choroby umieszczone w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a), b) i c) tego rozporządzenia, również uznaje się za choroby umieszczone w wykazie podlegające przepisom art. 9 ust. 1 lit. d), jeżeli ryzyko stwarzane przez daną chorobę może być skutecznie i proporcjonalnie ograniczone środkami dotyczącymi przemieszczania zwierząt i produktów. Rozróżnienie między poszczególnymi kategoriami chorób umieszczonych w wykazie należy uwzględnić na potrzeby przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wewnątrzunijnego przemieszczania produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt wodnych innych niż żywe zwierzęta wodne.

(3)

W części IV tytuł II rozdziały 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dostosowane do poszczególnych chorób, które mają zastosowanie do chorób kategorii D oraz gatunków umieszczonych w wykazie podatnych na te choroby, a także ustanowiono przepisy dotyczące nowo występujących chorób. W przepisach tych określono również wymagania w zakresie zdrowia zwierząt dotyczące przemieszczania w obrębie terytorium Unii zwierząt wodnych, w tym zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt wodnych w celu opanowania rozprzestrzeniania się w Unii chorób umieszczonych w wykazie i nowo występujących chorób oraz zwalczania tych chorób.

(4)

W części IV tytuł II rozdziały 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 uprawniono również Komisję do przyjęcia przepisów mających na celu uzupełnienie niektórych innych niż istotne elementów tego rozporządzenia w drodze aktów delegowanych. Należy zatem przyjąć takie przepisy uzupełniające, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie nowych ram legislacyjnych dotyczących zwalczania chorób zwierząt i zapobiegania im, które to ramy zostały ustanowione wspomnianym rozporządzeniem. Ponieważ przepisy te są w dużym stopniu wzajemnie powiązane, mając na względzie prostotę i przejrzystość, a także aby ułatwić stosowanie przepisów, należy je ustanowić w jednym akcie prawnym, a nie w szeregu odrębnych aktów prawnych zawierających liczne odniesienia i niosących ryzyko powielania.

(5)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/1882 (2) choroby umieszczone w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429, zaliczono do kategorii A, B, C, D oraz E. Przewidziano w nim także, że przepisy dotyczące zapobiegania chorobom i ich zwalczania w odniesieniu do chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429, mają zastosowanie do kategorii chorób umieszczonych w wykazie w odniesieniu do umieszczonych w wykazie gatunków i grup gatunków, o których mowa w tabeli zawartej w tym rozporządzeniu wykonawczym. W tabeli tej wymieniono między innymi gatunki i grupy gatunków zwierząt wodnych i gatunki wektory chorób zwierząt wodnych.

(6)

Przepisy i środki zmniejszające ryzyko ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny uzupełniać wymagania w zakresie zdrowia zwierząt ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2016/429 w odniesieniu do przemieszczania w obrębie terytorium Unii zwierząt wodnych, w tym zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt akwakultury, w celu zapewnienia, aby towary te nie stwarzały istotnego ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierząt wodnych, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/429 i które następnie zdefiniowano w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/1882 jako choroby kategorii D, które w stosownych przypadkach obejmują choroby kategorii A, kategorii B i kategorii C. Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/689 (3) ustanawia przepisy dotyczące obowiązkowych i nieobowiązkowych programów likwidacji konkretnych chorób umieszczonych w wykazie. Jeżeli chodzi o choroby kategorii B i C, niektóre państwa członkowskie objęto programami likwidacji choroby mającymi na celu likwidację chorób umieszczonych w wykazie lub wykazanie, że są posiadają one status obszaru wolnego od chorób umieszczonych w wykazie. Biorąc pod uwagę te programy, należy przewidzieć, by przemieszczanie zwierząt wodnych oraz produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt akwakultury innych niż żywe zwierzęta akwakultury należących do gatunków umieszczonych w wykazie w odniesieniu do stosownej choroby kategorii B lub C było możliwe wyłącznie wówczas, gdy takie przemieszczanie nie stanowi zagrożenia dla skutecznej realizacji tych programów likwidacji choroby ani dla statusu obszaru wolnego od choroby w odniesieniu do tych chorób umieszczonych w wykazie, jeśli status taki został osiągnięty.

(7)

Ponadto jeżeli chodzi o choroby kategorii C, podmioty prowadzące zakłady, które nie są objęte nieobowiązkowym programem likwidacji choroby, mogą realizować dobrowolny program nadzoru dotyczący konkretnej choroby kategorii C zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689. Choć takie zakłady nie zostaną uznane za wolne od choroby, będą miały tę przewagę, że będą przyjmowały jedynie zwierzęta akwakultury należące do gatunków umieszczonych w wykazie podatnych na odpowiednią chorobę kategorii C, co nie zagraża powodzeniu programu nadzoru.

(8)

W związku z tym w rozporządzeniu należy określić przepisy uzupełniające dotyczące przemieszczania zwierząt wodnych oraz pozyskanych z nich produktów pochodzenia zwierzęcego, których wymaga się do zapewnienia powodzenia takich programów likwidacji i nadzoru w tych państwach członkowskich, strefach lub kompartmentach, w których są one realizowane, a także w tych państwach członkowskich, strefach i kompartmentach, które osiągnęły status obszaru wolnego od choroby.

(9)

W art. 192 rozporządzenia (UE) 2016/429 ustanowiono środki zapobiegania chorobom w odniesieniu do transportu zwierząt wodnych i uprawniono Komisję do ustanawiania przepisów uzupełniających w zakresie oczyszczania i dezynfekcji środków transportu zwierząt wodnych, wymiany wody, odprowadzania wody oraz środków bioasekuracji w celu zmniejszenia możliwego ryzyka wynikającego z transportu tych zwierząt wodnych w obrębie terytorium Unii. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w zakresie transportu zwierząt wodnych, w tym statkiem do transportu żywych ryb.

(10)

Rozporządzenie (UE) 2016/429 stanowi, że przesyłkom zawierającym zwierzęta wodne należące do gatunków umieszczonych w wykazie wprowadzanym na obszar o statusie obszaru wolnego od choroby lub obszar objęty programem likwidacji choroby musi towarzyszyć świadectwo zdrowia zwierząt, z wyjątkiem niektórych bardzo ograniczonych okoliczności. Ponieważ niektóre przesyłki są transportowane w celach handlowych w mieszanych partiach, którym mogłyby towarzyszyć różne świadectwa zdrowia zwierząt, niezwykle istotne jest zapewnienie, aby każda przesyłka była rozładowywana w planowym punkcie przeznaczenia. Etykietowanie przesyłek w taki sposób, aby etykieta wyraźnie łączyła przesyłkę zawierającą zwierzęta wodne z odpowiednim świadectwem zdrowia zwierząt, stanowi niezbędny etap zmniejszający ryzyko prowadzący do identyfikowalności oraz do zapewnienia, aby na te obszary docierały jedynie te przesyłki, które mają zostać wysłane do obszarów wolnych od choroby, posiadające właściwe świadectwa. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące etykietowania takich przesyłek.

(11)

Art. 197 rozporządzenia (UE) 2016/429 stanowi, że jeżeli zwierzęta akwakultury należące do gatunków umieszczonych w wykazie w odniesieniu do chorób kategorii B i C są przeznaczone do państw członkowskich, stref lub kompartmentów wolnych od tych chorób umieszczonych w wykazie lub na obszary podlegające programowi likwidacji takich chorób umieszczonych w wykazie, zwierzęta te muszą pochodzić z obszarów o statusie obszaru wolnego od choroby. W niektórych sytuacjach zagrożenia dla zdrowia zwierząt nie uzasadniają jednak takich ograniczeń. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem przewidywać odstępstwo od takich ograniczeń ustanowionych w art. 197 rozporządzenia (UE) 2016/429, przy jednoczesnym zapewnieniu niezbędnych środków zmniejszających ryzyko w celu zapewnienia, aby takie przemieszczanie zwierząt akwakultury nie stanowiło zagrożenia dla statusu zdrowia zwierząt ani realizowanych programów likwidacji choroby.

(12)

Konieczne jest również ustanowienie przepisów uzupełniających przewidujących odstępstwa w odniesieniu do żywych zwierząt wodnych należących do gatunków umieszczonych w wykazie, które są przeznaczone do spożycia przez ludzi, jeżeli są one przemieszczane do państwa członkowskiego, strefy lub kompartmentu wolnych od choroby lub do państwa członkowskiego, strefy lub kompartmentu objętych programem likwidacji choroby i nie pochodzą z państwa członkowskiego, strefy lub kompartmentu wolnych od choroby. W takich przypadkach te zwierzęta wodne mogą należeć do gatunków wymienionych jako gatunki wektory w czwartej kolumnie tabeli zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/1882, ale nie miały kontaktu z gatunkami umieszczonymi w wykazie podatnymi na odnośną chorobę umieszczoną w wykazie wymienioną w trzeciej kolumnie tej tabeli i w związku z tym nie są uznawane za wektory. Ponadto przedmiotowe zwierzęta wodne mogą być przeznaczone na ubój oraz do przetworzenia w zakładzie zajmującym się żywnością pochodzącą od i ze zwierząt wodnych objętych zwalczaniem chorób, po uzyskaniu od właściwego organu uprzedniego zezwolenia na opuszczenie obszaru objętego środkami zwalczania chorób dotyczącymi choroby umieszczonej w wykazie lub nowo występującej choroby. Rozporządzenie powinno stanowić, że dodatkowe środki zmniejszające ryzyko dotyczące pakowania i etykietowania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) mają być stosowane do mięczaków i skorupiaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi, tym samym zapewniając, aby takie zwierzęta wodne mogły być przemieszczane do obszaru o statusie obszaru wolnego od choroby lub obszaru objętego programem likwidacji choroby, nie powodując ryzyka rozprzestrzenienia się odnośnej choroby umieszczonej w wykazie lub nowo występującej choroby.

(13)

Należy również ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące przemieszczania zwierząt akwakultury należących do gatunków umieszczonych w wykazie do odizolowanych zakładów akwakultury. Należy zezwolić na przemieszczanie do zakładów odizolowanych zwierząt akwakultury należących do gatunków wektorów wymienionych w czwartej kolumnie tabeli zawartej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/1882, które nie miały kontaktu z podatnymi gatunkami wymienionymi w trzeciej kolumnie tej tabeli, jak również zwierząt akwakultury, które poddano kwarantannie w zakładzie zatwierdzonym zgodnie z art. 15 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/691 (5) lub w innym zakładzie odizolowanym, w tym w zakładzie przeznaczenia. Ponieważ wymiana zwierząt akwakultury między zakładami odizolowanymi podlega mniejszej liczbie wymagań w zakresie przemieszczania niż w przypadku innych rodzajów zakładów akwakultury, istotne jest, aby w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono przepisy szczegółowe i odstępstwa w celu zapewnienia, aby takie przemieszczenia, w których uczestniczą zakłady odizolowane, nie stwarzały ryzyka rozprzestrzeniania się chorób umieszczonych w wykazie lub nowo występujących chorób.

(14)

Dzikie zwierzęta wodne stanowią istotny zasób, który należy chronić. Zgodnie z powyższym w art. 199 rozporządzenia (UE) 2016/429 zezwolono państwom członkowskim na ustanowienie wymagania, zgodnie z którym do środowiska naturalnego można uwalniać wyłącznie zwierzęta wodne z obszarów wolnych od choroby, nawet jeżeli wody, do których są one uwalniane, nie posiadają statusu obszaru wolnego od choroby. Ponadto w art. 205 ust. 2 tego rozporządzenia uprawniono Komisję do przyjęcia aktów delegowanych ustanawiających przepisy uzupełniające dotyczące przemieszczania zwierząt wodnych do celów wędkarstwa sportowego, w tym na przynęty dla ryb. W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące procedury, zgodnie z którą umożliwiona zostanie skuteczna realizacja tej możliwości przez państwa członkowskie. Ponieważ rozporządzenie (UE) 2016/429 nie wymaga certyfikacji zdrowia zwierząt w odniesieniu do przemieszczeń zwierząt wodnych na obszary, które nie są wolne od choroby, niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić takie przepisy w celu zapewnienia, aby właściwe organy w obu państwach członkowskich były w stanie śledzić przemieszczanie takich przesyłek.

(15)

Żywe przynęty dla ryb zarażone chorobą umieszczoną w wykazie lub nowo występującą chorobą zwierząt wodnych stwarzają istotne ryzyko choroby dla dzikich zwierząt wodnych i w związku z tym potencjalnie również dla zwierząt akwakultury. Aby zatem uwzględnić to ryzyko, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć, aby żywe przynęty dla ryb musiały pochodzić wyłącznie z obszaru o statusie obszaru wolnego od choroby, jeżeli mają być wykorzystywane w państwie członkowskim, strefie lub kompartmencie o statusie obszaru wolnego od choroby lub w państwach członkowskich, w których wprowadzono środki, o których mowa w art. 199 rozporządzenia (UE) 2016/429.

(16)

W art. 208 i 209 rozporządzenia (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące rodzaju przemieszczania zwierząt wodnych, które muszą posiadać świadectwo. Doświadczenie zdobyte przy stosowaniu przepisów ustanowionych w dyrektywie Rady 2006/88/WE (6) wskazuje jednak, że istnieją pewne bardzo ograniczone i szczególne okoliczności, w których – za zgodą Komisji i odpowiednich państw członkowskich – można zastosować odstępstwo od stosowania przepisów określonych w art. 208 i 209 rozporządzenia (UE) 2016/429 w odniesieniu do chorób kategorii C. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy określić warunki, zgodnie z którymi nie powinno się wymagać, aby świadectwo zdrowia zwierząt towarzyszyło przesyłkom zwierząt wodnych należących do gatunków umieszczonych w wykazie, jeżeli są one przeznaczone do państw członkowskich wolnych od choroby.

(17)

Podmioty sporządzają deklaracje zgodnie z art. 218 rozporządzenia (UE) 2016/429 w odniesieniu do przesyłek, które mają być przemieszczane między państwami członkowskimi, ale do których nie ma zastosowania wymaganie, aby towarzyszyło im świadectwo zdrowia zwierząt. Istotne jest ustanowienie przepisów dotyczących informacji, które takie deklaracje powinny zawierać, w celu zapewnienia identyfikowalności przesyłek i wspierania bezpiecznego handlu. Deklaracje posiadają wartość dodaną w odniesieniu do przemieszczania zwierząt akwakultury między zakładami akwakultury, które realizują programy nadzoru choroby lub chorób kategorii C. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem stanowić, że deklaracje zawierają niezbędne informacje potwierdzające, że zakład akwakultury pochodzenia uczestniczy w programie nadzoru i że nie ma podejrzenia ani potwierdzenia występowania w zakładzie akwakultury tej choroby lub tych chorób kategorii C.

(18)

W celu zapewnienia zgodności z przepisami dotyczącymi certyfikacji zdrowia zwierząt określonymi w art. 216 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 wymaga się, aby przed podpisaniem świadectwa zdrowia zwierząt urzędowy lekarz weterynarii przeprowadził w zakładzie akwakultury pochodzenia kontrole dokumentacji i kontrolę kliniczną oraz w stosownych przypadkach badania kliniczne. Kontrole te mają na celu upewnienie się, że nie istnieją żadne dowody sugerujące, że w zakładzie akwakultury występuje choroba umieszczona w wykazie lub nowo występująca choroba, oraz ułatwienie bezpiecznego handlu. W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące tych kontroli.

(19)

W przypadku niektórych kategorii zwierząt akwakultury, takich jak jaja i mięczaki, objawy kliniczne choroby są mniej oczywiste. W związku z tym wymaganie, że kontrole kliniczne takich kategorii zwierząt akwakultury powinny odbywać się przed każdym przemieszczaniem z zakładu akwakultury, stanowi niewłaściwe wykorzystanie zasobów. Z tego powodu w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć odstępstwo od wymogu przeprowadzania kontroli klinicznych jaj i mięczaków za każdym razem, gdy mają one otrzymać świadectwo, o ile przeprowadzone zostaną określone kontrole w odniesieniu do dokumentacji, daty poprzedniej kontroli klinicznej zwierząt akwakultury utrzymywanych w zakładzie akwakultury oraz szczegółowych informacji na temat przemieszczania do zakładu.

(20)

Doświadczenie nabyte przy stosowaniu dyrektywy 2006/88/WE wskazuje, że w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić również pewne inne odstępstwa od wymagania, aby w okresie 72 godzin przed terminem wysyłki przeprowadzano kontrolę kliniczną. Odstępstwa te mają na celu zapewnienie właściwemu organowi elastyczności przy przeprowadzaniu kontroli klinicznej w okresie 7 dni przed terminem wysyłki w pewnych ograniczonych okolicznościach, w których prawdopodobieństwo pojawienia się choroby lub ryzyko rozprzestrzenienia się choroby umieszczonej w wykazie lub nowo występującej choroby szacuje się jako niskie.

(21)

W art. 219 i 220 rozporządzenia (UE) 2016/429 określono obowiązki podmiotów innych niż przewoźnicy oraz właściwych organów w państwach członkowskich w zakresie powiadamiania o przemieszczaniu zwierząt wodnych między państwami członkowskimi. W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące informacji, które podmioty powinny przekazać z wyprzedzeniem właściwemu organowi przed każdym takim przemieszczeniem, jak również informacji, które właściwy organ w państwie członkowskim pochodzenia powinien zgłosić właściwemu organowi państwa członkowskiego przeznaczenia. To powiadamianie z wyprzedzeniem o przemieszczaniu między państwami członkowskimi powinno mieć zastosowanie zarówno do zwierząt akwakultury, jak i do dzikich zwierząt wodnych.

(22)

W przypadku przemieszczania zwierząt akwakultury należących do gatunków umieszczonych w wykazie między zakładem w jednym państwie członkowskim, który uczestniczy w programie nadzoru określonej choroby kategorii C, a zakładem w innym państwie członkowskim, który uczestniczy w programie nadzoru tej samej choroby kategorii C, istotne jest ustanowienie przepisów dotyczących informacji, które należy zgłosić z wyprzedzeniem, w celu zapewnienia, aby zakład przeznaczenia otrzymał zwierzęta akwakultury o właściwym statusie zdrowotnym. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem ustanowić przepisy dotyczące informacji, które podmiot prowadzący zakład pochodzenia powinien zgłosić właściwemu organowi w państwie członkowskim pochodzenia, jak również informacji, które ten właściwy organ powinien zgłosić właściwemu organowi w państwie członkowskim przeznaczenia.

(23)

Ponieważ powiadamianie o przemieszczaniu między państwami członkowskimi stanowi istotny etap zapewniania identyfikowalności zwierząt wodnych i produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt akwakultury innych niż żywe zwierzęta akwakultury oraz wspierania bezpiecznego handlu, w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące wymagań w zakresie powiadamiania z wyprzedzeniem, w tym szczegółowe informacje, które podmioty powinny dostarczyć, jak również procedury nadzwyczajne w przypadku takich powiadomień. W art. 219 ust. 2, art. 220 ust. 2, art. 221 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/429 oraz w art. 46 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1715 (7) opisano informacje, które mają być przekazywane przez podmioty i właściwe organy w odniesieniu do takich powiadomień i procedur nadzwyczajnych, które właściwy organ ma wprowadzić w przypadku przerw w dostawie prądu lub innych zakłóceń w systemie TRACES.

(24)

W art. 222 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/429 przewidziano przyjęcie przez Komisję aktów delegowanych dotyczących obowiązków podmiotów w zakresie przemieszczania produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt wodnych innych niż żywe zwierzęta wodne, w tym środków zmniejszających ryzyko, które należy stosować do takich produktów w miejscu pochodzenia i przeznaczenia. Art. 222 ust. 4 tego rozporządzenia stanowi, że przepisy określone w tym artykule nie mają zastosowania do produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub z dzikich zwierząt wodnych zebranych lub złowionych w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi. W związku z tym przepisy uzupełniające ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie wyłącznie do produktów pochodzenia zwierzęcego pozyskanych od lub ze zwierząt akwakultury i powinny określać środki, które należy wprowadzić w przypadku, gdy określone produkty pochodzenia zwierzęcego pozyskane od lub ze zwierząt akwakultury należących do gatunków umieszczonych w wykazie innych niż żywe zwierzęta akwakultury są wprowadzane na obszar o statusie obszaru wolnego od choroby w celu dalszego przetwarzania lub jeśli właściwy organ zezwolił, aby opuściły zakład lub strefę objęte środkami nadzwyczajnymi lub ograniczeniami przemieszczania. Przepisy uzupełniające powinny określać również wymagania w zakresie certyfikacji zdrowia zwierząt i powiadamiania, które powinny mieć zastosowanie do takiego przemieszczania, aby zapewnić identyfikowalność takich produktów.

(25)

Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do przemieszczania żywych zwierząt wodnych powinny odnosić się do gatunków wymienionych w trzeciej i czwartej kolumnie tabeli zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/1882, przy pewnych odstępstwach w odniesieniu do gatunków wektorów wymienionych w czwartej kolumnie. Jednak z uwagi na niższy poziom ryzyka związany z produktami pochodzenia zwierzęcego pochodzącymi od lub ze zwierząt akwakultury innych niż żywe zwierzęta akwakultury przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do przemieszczania takich produktów powinny mieć zastosowanie wyłącznie do gatunków podatnych wymienionych w trzeciej kolumnie tabeli w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/1882 i nie powinny mieć zastosowania do gatunków wektorów wymienionych w czwartej kolumnie tej samej tabeli.

(26)

W określonych okolicznościach wymagane jest, aby produktom pochodzenia zwierzęcego pozyskanym od lub ze zwierząt akwakultury innych niż żywe zwierzęta akwakultury towarzyszyło świadectwo zdrowia zwierząt zgodnie z art. 223 rozporządzenia (UE) 2016/429. W niniejszym rozporządzeniu należy określić szczegółowe informacje na temat treści takich świadectw zdrowia zwierząt.

(27)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 21 kwietnia 2021 r. zgodnie z datą rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2016/429,