9.4.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/1

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zawiera w części II tytuł I rozdział III przepisy dotyczące systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, które z dniem 1 stycznia 2016 r. uchylają i zastępują przejściowy system praw do sadzenia, określony w części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (3). W tym rozdziale ustanawia się przepisy dotyczące czasu trwania, zarządzania i kontroli systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli oraz upoważnia się Komisję do przyjmowania aktów delegowanych w odniesieniu do zarządzania systemem. Przejściowy system praw do sadzenia, określony w części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, nadal stosuje się do dnia 31 grudnia 2015 r. zgodnie z art. 230 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(2)

W art. 62 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia się ogólny wymóg, aby państwa członkowskie przyznawały zezwolenie na nasadzenie winorośli po złożeniu wniosku przez producentów zamierzających nasadzać lub powtórnie nasadzać winorośl. Jednakże ust. 4 tego artykułu przewiduje, że niektóre obszary są wyłączone z systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, a zatem z tego ogólnego wymogu. Konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących warunków stosowania tego zwolnienia. Obszary przeznaczone do celów doświadczalnych lub na szkółki szczepów powinny być wykorzystywane jedynie do określonych celów, aby zapobiec obchodzeniu nowego systemu, a produkty sektora wina uzyskane z takich obszarów nie powinny być wprowadzane do obrotu, chyba że państwa członkowskie uważają, że nie istnieje zagrożenie wystąpienia zakłóceń na rynku. Obecnie prowadzonym uprawom doświadczalnym winorośli i szkółkom szczepów należy zezwolić na kontynuację działalności, z zastrzeżeniem obowiązujących zasad w celu zapewnienia sprawnego przejścia od systemu praw do sadzenia do nowego systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli. Obszary, z których wino lub produkty sektora wina przeznaczone są wyłącznie do spożycia w gospodarstwie domowym plantatora winorośli, powinny korzystać z takiego zwolnienia, ponieważ, pod pewnymi warunkami, nie przyczyniają się one do zakłóceń na rynku. Z tego samego powodu takie zwolnienie należy również rozszerzyć na organizacje nieprowadzące działalności handlowej, na tych samych warunkach. Obszary określone przez producenta, który utracił pewien obszar uprawy winorośli w związku z obowiązkowym zakupem, prowadzonym w interesie publicznym na mocy prawa krajowego, powinny również korzystać z możliwości zwolnienia ze względu na fakt, że utrata gruntów pod uprawę winorośli w takich przypadkach jest niezależna od woli producenta. Należy jednak określić warunek w odniesieniu do maksymalnej powierzchni nowego obszaru, tak aby uniknąć naruszenia ogólnych celów systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli.

(3)

W art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia i określono kryteria kwalifikowalności i pierwszeństwa, które mogą stosować państwa członkowskie. Należy ustanowić szczególne warunki związane z niektórymi kryteriami kwalifikowalności i pierwszeństwa w celu zapewnienia równych szans w ich wdrażaniu oraz w celu uniknięcia obchodzenia systemu zezwoleń przez producentów, którym przyznano zezwolenia. Poza tym należy dodać trzy nowe kryteria: nowe kryterium kwalifikowalności dotyczące przywłaszczenia renomy chronionych oznaczeń geograficznych; nowe kryterium pierwszeństwa preferujące producentów, którzy przestrzegają przepisów w ramach systemu i którzy nie porzucili winnic w swoich gospodarstwach; oraz nowe kryterium pierwszeństwa preferujące organizacje nienastawione na zysk i służące celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą. Nowe kryterium kwalifikowalności stanowi odpowiedź na potrzebę ochrony renomy konkretnych oznaczeń geograficznych, w podobny sposób jak renomy konkretnych nazw pochodzenia, zapewniając, by nie były one zagrożone nowymi nasadzeniami. Pierwsze nowe kryterium pierwszeństwa preferuje niektórych wnioskodawców w oparciu o ich historię działalności wykazującą przestrzeganie przez nich przepisów w ramach systemu zezwoleń oraz że nie występują oni o zezwolenia na nowe nasadzenia, mając jednocześnie obszary uprawy winorośli wyłączone z produkcji, które mogłyby otrzymać zezwolenie na nasadzenie. Drugie nowe kryterium pierwszeństwa ma na celu preferowanie organizacji nienastawionych na zysk i służących celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą, w celu propagowania społecznego użytkowania terenów, które w przeciwnym razie mogłyby być wyłączone z produkcji.

(4)

Biorąc pod uwagę art. 118 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz w celu uwzględnienia naturalnych i społeczno-gospodarczych różnic i różnych strategii wzrostu wśród podmiotów gospodarczych w tych różnych obszarach na określonym terytorium, państwa członkowskie powinny stosować kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa — o których mowa w art. 64 ust. 1 oraz 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, jak również nowe kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa, które zostaną dodane niniejszym rozporządzeniem, w różny sposób na szczeblu regionalnym w odniesieniu do szczególnych obszarów kwalifikujących się do objęcia chronioną nazwą pochodzenia, w odniesieniu do szczególnych obszarów kwalifikujących się do objęcia chronionym oznaczeniem geograficznym lub w odniesieniu do obszarów bez oznaczenia geograficznego. Takie różnice w stosowaniu tych kryteriów w różnych obszarach danego terytorium powinny zawsze opierać się na różnicach między tymi obszarami.

(5)

W celu reagowania na przypadki obchodzenia systemu nieprzewidziane w niniejszym akcie, państwa członkowskie powinny przyjąć środki zapobiegające obchodzeniu kryteriów kwalifikowalności lub kryteriów pierwszeństwa przez ubiegających się o zezwolenia, w przypadku gdyby ich działania nie były objęte szczegółowymi przepisami przeciwdziałającymi obchodzeniu określonymi w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli chodzi o konkretne kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa.

(6)

Artykuł 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje możliwość współistnienia winorośli, do której wykarczowania zobowiązał się producent, z nowo nasadzoną winoroślą. W celu zapobieżenia nieprawidłowościom państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania odpowiednich środków w celu zapewnienia, by zobowiązanie do wykarczowania zostało spełnione, w tym wymogu wnoszenia zabezpieczenia towarzyszącego przyznaniu zezwolenia na przewidywane ponowne nasadzenie. Ponadto konieczne jest wskazanie, że w przypadku gdy karczowanie nie zostało przeprowadzone w czteroletnim terminie określonym w tym przepisie, winorośl nasadzoną w danym obszarze należy uznać za nieuprawnioną.

(7)

Artykuł 66 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zezwala państwom członkowskim na ograniczenie ponownego nasadzenia na obszarach kwalifikujących się do produkcji win objętych chronionymi nazwami pochodzenia lub chronionymi oznaczeniami geograficznymi, zgodnie z zaleceniami uznanych i reprezentatywnych organizacji zawodowych. Przyczyny takich decyzji o ograniczeniu powinny być zdefiniowane w celu wyjaśnienia ich zakresu, gwarantując jednocześnie, że system jest spójny i że jest niemożliwy do obejścia. W szczególności należy zapewnić, by automatyczność w przyznawaniu zezwoleń na ponowne nasadzenia, ustanowiona w art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nie utrudniała państwom członkowskim ograniczania udzielania zezwoleń dla konkretnych obszarów zgodnie z art. 63 ust. 2 lit. b) oraz art. 63 ust. 3. Należy jednak wyjaśnić, że niektóre szczególne przypadki nie mogą być uznawane za próbę obejścia systemu.

(8)

Artykuł 64 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przewiduje kary administracyjne w przypadkach niezgodności w odniesieniu do kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań lub innych obowiązków wynikających ze stosowania sektorowego prawodawstwa rolnego. W celu zapewnienia odstraszającego skutku państwa członkowskie powinny móc stopniować te kary, w zależności od wartości handlowej win wytwarzanych w odnośnych winnicach. Zgodnie z art. 71 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 należy ustanowić kary administracyjne w odniesieniu do nasadzeń bez zezwolenia, w celu zapewnienia odstraszającego skutku. Minimalna wysokość tych kar powinna odpowiadać średniemu rocznemu dochodowi z hektara obszaru uprawy winorośli na poziomie Unii, mierzonemu jako marża brutto na hektar obszaru uprawy winorośli. Należy stopniować kary, począwszy od tej wartości minimalnej, w zależności od tego, jak długo trwało nieprzestrzeganie przepisów. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość stosowania wyższych kar minimalnych wobec producentów na danym obszarze, w przypadku gdy minimalne wartości ustalone na szczeblu unijnym kształtują się poniżej szacowanego średniego rocznego dochodu z hektara danego obszaru. Takie zwiększenie minimalnej wartości kary powinno być proporcjonalne do szacunkowego średniego rocznego dochodu z hektara w odniesieniu do obszaru, na którym znajduje się niedozwolona uprawa winorośli,

a)

uzyskać zezwolenie zgodnie z art. 64 lub art. 68 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do danego obszaru, tak aby winogrona produkowane na tym obszarze oraz produkty sektora wina otrzymane z tych winogron mogły być wprowadzone do obrotu; lub

b)

wykarczować taki obszar na własny koszt zgodnie z art. 71 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

a)

obszar taki nie przekracza 0,1 ha;

b)

dany plantator winorośli nie zajmuje się komercyjną produkcją wina ani komercyjną produkcją innych produktów sektora wina.

a)

dany teren, który ma być ponownie nasadzony, znajduje się w tym samym obszarze chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, co obszar wykarczowany, a ponowne nasadzenie winoroślą jest zgodne z tą samą specyfikacją chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego co obszar wykarczowany;

b)

celem ponownego nasadzenia jest produkcja win nieposiadających oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że wnioskodawca podejmuje takie same zobowiązania, jak te ustanowione w pkt 2 części A i B załącznika I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do nowych nasadzeń.

a)

6 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia w terminie czterech miesięcy od dnia, w którym został powiadomiony o nieprawidłowości, zgodnie z art. 71 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

b)

12 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia podczas pierwszego roku następującego po upływie terminu czterech miesięcy;

c)

20 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia po pierwszym roku następującym po upływie terminu czterech miesięcy.