19.2.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/44

(1)

Dyrektywa 92/66/EWG określa unijne środki zwalczania mające zastosowanie w przypadku wystąpienia ognisk rzekomego pomoru drobiu wśród drobiu lub gołębi pocztowych i innych ptaków trzymanych w niewoli. Zgodnie z dyrektywą państwo członkowskie dopilnowuje, aby w momencie urzędowego potwierdzenia diagnozy rzekomego pomoru drobiu właściwy organ wyznaczył wokół zakażonego gospodarstwa obszar zapowietrzony, w promieniu minimum trzech kilometrów, położony wewnątrz obszaru zagrożonego o promieniu co najmniej dziesięciu kilometrów.

(2)

Środki mające zastosowanie w obszarze zapowietrzonym obejmują zakaz wywożenia drobiu i jaj wylęgowych z terenu gospodarstw, na których są one trzymane, chyba że właściwy organ wyda warunkowe zezwolenie na transport.

(3)

Właściwy organ może w szczególności udzielić zezwolenia na transport jednodniowych piskląt i młodych niosek wyłącznie do gospodarstwa znajdującego się w obszarze zagrożonym, o ile na terenie tego gospodarstwa nie ma innego drobiu. Państwo członkowskie, w przypadku którego transport piskląt i niosek do gospodarstwa położonego w obszarze zagrożonym nie jest możliwy, otrzyma jednak zezwolenie zgodnie z procedurą ustaloną w dyrektywie 92/66/EWG na transport wyżej wspomnianych piskląt i niosek do gospodarstwa położonego poza obszarem zagrożonym.

(4)

W dniu 3 stycznia 2011 r. Francja stwierdziła pojawienie się ogniska rzekomego pomoru drobiu wśród gołębi ras mięsnych w gospodarstwie w gminie Langoat, w departamencie Côtes d’Armor. W dniu 30 grudnia 2010 r. ustanowiono już obszar zapowietrzony oraz obszar zagrożony wokół wspomnianego gospodarstwa.

(5)

W dniu 4 stycznia 2011 r. Francja poinformowała Komisję o stwierdzeniu wystąpienia ogniska choroby i przyjętych środkach zwalczania, w tym o zakazie przenoszenia i transportu drobiu poza wskazany obszar zapowietrzony i obszar zagrożony zgodnie z dyrektywą 92/66/EWG.

(6)

Ustanowiony przez władze francuskie obszar zapowietrzony obejmuje gospodarstwa produkujące znaczną liczbę jednodniowych piskląt i młodych niosek, a gospodarstwa zlokalizowane w obszarze zagrożonym nie mają wystarczających zdolności, aby przyjąć te pisklęta i nioski. Francja poinformowała zatem Komisję, że transport jednodniowych piskląt i młodych niosek do gospodarstw położonych w obszarze zagrożonym nie jest możliwy.

(7)

W konsekwencji Francja zwróciła się o udzielenie jej zezwolenia na transport piskląt i niosek do gospodarstw położonych poza obszarem zagrożonym. Jednodniowe pisklęta i młode nioski pochodzące z gospodarstw położonych w obszarze zapowietrzonym pozostaną na terytorium Francji.

(8)

Należy udzielić zezwolenia, o które wnioskowała Francja, pod warunkiem że podejmie ona ścisłe środki zwalczania i środki zapobiegawcze zgodnie z dyrektywą 92/66/EWG, gwarantujące, że nie wystąpi ryzyko rozprzestrzenienia się rzekomego pomoru drobiu.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

właściwy organ odpowiedzialny za gospodarstwo pochodzenia informuje właściwy organ odpowiedzialny za gospodarstwo docelowe o wysyłce jednodniowych piskląt i młodych niosek przynajmniej z 24-godzinnym wyprzedzeniem;

b)

przed odjazdem pojazdy służące do transportu jednodniowych piskląt lub młodych niosek zostają zapieczętowane przez właściwy organ;

c)

w trakcie procedury opieczętowania, o której mowa w lit. b), właściwy organ zapisuje numer rejestracyjny pojazdu oraz liczbę przewożonych jednodniowych piskląt lub młodych niosek;

d)

po dotarciu transportu do gospodarstwa docelowego właściwy organ:

e)

każdy pojazd przewożący jednodniowe pisklęta lub młode nioski natychmiast po wyładowaniu zostaje poddany czyszczeniu i dezynfekcji pod urzędową kontrolą oraz zgodnie z instrukcjami właściwego organu;

f)

gospodarstwo docelowe pozostaje pod urzędową kontrolą przez minimum 21 dni.