—

stwierdzenie nieważności rozliczenia wynagrodzenia skarżącego z czerwca 2021 r. oraz pisma służby ds. zasobów ludzkich Komisji z dnia 14 czerwca 2021 r. informującego go, że począwszy od 2021 r., w następstwie Brexitu, nie będzie już otrzymywał ryczałtu z tytułu zwrotu kosztów podróży do miejsca pochodzenia;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 grudnia 2021 r. oddalającej zażalenie z dnia 1 września 2021 r. w zakresie, w jakim uznaje się ją za zawierającą dodatkowe uzasadnienie zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący teleologicznego i użytecznego stosowania regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”), naruszenia prawa przez administrację, naruszenia art. 7 ust. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego oraz naruszenia regulaminu pracowniczego przez ogólne przepisy wykonawcze dotyczące miejsca pochodzenia.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i nieuzasadnionej dyskryminacji, zarzutu niezgodności z prawem i niezastosowania zasady całkowitego wycofania zwrotu w przypadku utraty obywatelstwa.

3.

Zarzut trzeci, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczący z jednej strony zastosowania zgodnie z obiecaną przez Unię Europejską elastycznością w zakresie szerokiej wykładni regulaminu pracowniczego w odniesieniu do obywateli brytyjskich, spójnego z innymi przepisami wewnętrznymi, a z drugiej strony naruszenia zasady odszkodowania dla członka personelu za przebywanie za granicą.