—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, szczególnie: z 17 grudnia 2020 r. w sprawie Iranu, w szczególności sprawy laureatki Nagrody im. Sacharowa w 2012 r. Nasrin Sotude (1), z 19 września 2019 r. w sprawie Iranu, w szczególności sytuacji obrońców praw kobiet i uwięzionych obywateli UE o podwójnym obywatelstwie (2), z 13 grudnia 2018 r. sprawie Iranu, w szczególności sprawy Nasrin Sotude (3) i z 31 maja 2018 r. w sprawie sytuacji osób posiadających podwójne – unijne i irańskie – obywatelstwo, uwięzionych w Iranie (4),

—

uwzględniając oświadczenia w sprawie Iranu, mianowicie oświadczenie z 18 marca 2021 r. wydane przez Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z wnioskiem o natychmiastowe uwolnienie dr. Ahmadrezy Dżalalego i oświadczenie z 25 listopada 2020 r., w którym wezwano Iran do wstrzymania egzekucji, a także opinię grupy roboczej ds. arbitralnych zatrzymań wydaną 24 listopada 2017 r. w sprawie Ahmadrezy Dżalalego (Islamska Republika Iranu),

—

uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu z 26 października 2020 r., w którym wzywa się do pociągnięcia do odpowiedzialności za gwałtowne tłumienie protestów, oraz jego sprawozdanie z 21 lipca 2020 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu,

—

uwzględniając piąty dialog wysokiego szczebla między UE a Iranem z 9 grudnia 2020 r.,

—

uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci, w sprawie tortur oraz innego okrutnego traktowania, w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim oraz w sprawie obrońców praw człowieka,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Iran jest stroną, oraz gwarancje przeciwko torturom i arbitralnym zatrzymaniom przewidziane w konstytucji Iranu,

—

uwzględniając wybory prezydenckie, które odbyły się w Iranie 18 czerwca 2021 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając art. 144 ust. 5 oraz art. 132 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że 24 kwietnia 2016 r. irańskie siły bezpieczeństwa aresztowały obywatela Szwecji i Iranu dr. Ahmadrezę Dżalalego, który specjalizuje się w ratownictwie medycznym i jest naukowcem na belgijskim Wolnym Uniwersytecie w Brukseli (Vrije Universiteit Brussel) i włoskim Uniwersytecie Piemontu Wschodniego (Università del Piemonte Orientale); mając na uwadze, że w październiku 2017 r. wydano na niego wyrok śmierci pod fałszywym zarzutem szpiegostwa, po rażąco nierzetelnym procesie, na podstawie zeznań wymuszonych torturami; mając na uwadze, że 17 czerwca 2018 r. irański Sąd Najwyższy podtrzymał wyrok; mając na uwadze, że w liście napisanym w więzieniu Evin w Teheranie oświadczył, że został uwięziony podczas podróży do Iranu za odmowę szpiegostwa w instytucjach europejskich; mając na uwadze, że 24 listopada 2020 r. prokuratura poinformowała go, że wkrótce zostanie stracony, następnie przetrzymywano go w izolatce przez ponad 100 dni do kwietnia 2021 r., po czym przeniesiono go do jednego ze skrzydeł ogólnych budynku więzienia; mając na uwadze, że odmówiono mu wizyt i rozmów telefonicznych z rodziną w Szwecji; mając na uwadze, że po jego przeniesieniu do ogólnego skrzydła wyroku śmierci nie złagodzono; mając na uwadze, że w ciągu ostatnich siedmiu miesięcy miał on tylko nieregularny kontakt ze swoim adwokatem, a wcześniej w ogóle nie miał takiego kontaktu;

B.

mając na uwadze, że w listopadzie 2017 r. Grupa Robocza ONZ ds. Arbitralnych Zatrzymań stwierdziła, że uwięzienie dr. Ahmadrezy Dżalalego – z naruszeniem art. 3, 5, 8, 9, 10 i 11 Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz art. 7, 9, 10 i 14 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych – jest arbitralne, i wezwała do jego uwolnienia;

C.

mając na uwadze, że po miesiącach długotrwałego przetrzymywania w izolacji stan zdrowia dr. Ahmadrezy Dżalalego jest krytyczny; mając na uwadze, że od 2016 r. jest on pozbawiony dostępu do opieki medycznej poza więzieniem i jest przetrzymywany w pomieszczeniu ze stale włączonym jaskrawym światłem; mając na uwadze, że od tamtego czasu jego stan fizyczny i psychiczny poważnie się pogorszył, co objawia się m.in. brakiem snu, drastyczną utratą wagi i trudnościami w mówieniu;

D.

mając na uwadze, że Iran celowo więzi obywateli innych państw, aby szantażować ich rządy; mając na uwadze, że w Iranie przetrzymywanych jest co najmniej kilkanaścioro obywateli UE; mając na uwadze, że francusko-irańska naukowczyni Fariba Adelkhah, dyrektor badań naukowych na Uniwersytecie Nauk Politycznych w Paryżu, jest arbitralnie przetrzymywana od czerwca 2019 r., najpierw w więzieniu Evin, a od października 2020 r. w areszcie domowym; mając na uwadze, że francuski fotograf Benjamin Brière jest arbitralnie przetrzymywany w więzieniu w Meszhedzie od 26 maja 2020 r. oraz że 30 maja 2021 r. postawiono mu zarzut szpiegostwa; mając na uwadze, że obywatelka Niemiec i Iranu Nahid Taghavi od października 2020 r. jest arbitralnie przetrzymywana w więzieniu Evin pod wątpliwymi zarzutami dotyczącymi bezpieczeństwa narodowego; mając na uwadze, że Iran nie uznaje podwójnego obywatelstwa, ograniczając w ten sposób dostęp przedstawicieli zagranicznych ambasad do osób posiadających podwójne obywatelstwo;

E.

mając na uwadze, że Iran arbitralnie przetrzymuje w fatalnych warunkach również własnych obywateli; mając na uwadze, że sądy często odmawiają oskarżonym prawa do rzetelnego procesu sądowego oraz ograniczają doradztwo prawne i wizyty przedstawicieli organów konsularnych, ONZ i organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że wyroki często opierają się na nieuzasadnionych zarzutach; mając na uwadze, że irański system sądownictwa i irańscy sędziowie nie spełniają wymogu niezawisłości i standardów międzynarodowych; mając na uwadze, że władze Iranu nie zbadały zarzutów dotyczących tortur i innych poważnych naruszeń praw więźniów; mając na uwadze, że prześladowania sądowe są wykorzystywane do uciszania obrońców praw człowieka;

F.

mając na uwadze, że Iran wykonuje największą na świecie liczbę egzekucji w przeliczeniu na liczbę mieszkańców;

G.

mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie stale prowadzą rozmowy dyplomatyczne mające poprawić stosunki z Iranem, co umożliwiło przyjęcie 18 października 2015 r. wspólnego wszechstronnego planu działania; mając na uwadze, że UE jest nadal zaangażowana w poprawę stosunków pod pewnymi warunkami; mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka to zasadniczy element dalszego rozwoju tych stosunków;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.