EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017TN0750

Sprawa T-750/17: Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2017 r. – Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych / Komisja

Dz.U. C 22 z 22.1.2018, p. 51–53 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

22.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 22/51


Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2017 r. – Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych / Komisja

(Sprawa T-750/17)

(2018/C 022/68)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych (Warszawa, Polska) (przedstawiciel: P. Hoffman, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 29 sierpnia 2017 r. w sprawie odmowy dostępu do uwag Komisji Europejskiej oraz szczegółowej opinii Republiki Malty wydanej w ramach procedury powiadamiania 2016/398/PL dotyczącej zmiany polskiej ustawy o grach hazardowych;

obciążenie Komisji jej własnymi kosztami postępowania oraz koszami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący przeinaczenia okoliczności faktycznych oraz naruszenia art. 296 TFUE

Skarżąca podnosi, że decyzja jest oparta na szeregu stwierdzeń niezgodnych ze stanem faktycznym, w tym twierdzeń, że zgłoszony środek stanowił odpowiedź na wystosowane przez Komisję wezwanie do usunięcia uchybienia oraz miał na celu wykazanie kroków podjętych przez Polskę w celu naprawienia naruszenia będącego przedmiotem owego wezwania, tzn. niektórych warunków uzyskania zezwoleń na świadczenie usług w zakresie gier hazardowych w Polsce, mimo iż w rzeczywistości rzeczone warunki zostały przez Polskę uchylone ponad dwa lata temu i mimo iż zgłoszony środek nie ma nic wspólnego z wystosowanym przez Komisję wezwaniem do usunięcia uchybienia.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia motywów 3, 7 i 9 oraz art. 5 ust. 4 dyrektywy 2015/1535 (1), a także art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 (2)

Skarżąca podnosi, że w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-331/15 P, Francja/Schlyter (3), poprzez zastosowanie ogólnego domniemania i brak wykazania, iż ujawnienie wnioskowanych dokumentów szczególnie i faktycznie zagrażałoby postępowaniu w sprawie uchybienia zobowiązaniom, Komisja naruszyła zasadę przejrzystości nierozerwalnie związaną z dyrektywą 2015/1535.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 296 TFUE

Skarżąca podnosi, że ze względu na czas trwania postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom i zarzucane powstrzymanie się od faktycznego działania w jego ramach w rozsądnym czasie Komisja nie może opierać swojej odmowy na potrzebie ochrony celu tego postępowania.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 296 TFUE i przeinaczenia okoliczności faktycznych

Skarżąca podnosi, że wnioskowane dokumenty nie są objęte żadnym ogólnym domniemaniem. Argument Komisji, że istnieje „nierozerwalne powiązanie” pomiędzy procedurą powiadomienia a postępowaniem w sprawie uchybienia zobowiązaniom jest niezgodny ze stanem faktycznym i zbyt nieprecyzyjny. W każdym razie nie może wykazać, że dokumenty są objęte ogólnym domniemaniem, w oparciu wyłącznie o ich obecność w aktach postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom. Właściwym kryterium dla stwierdzenia, czy dokument znajduje się w tych aktach jest pytanie, czy Komisja weszła w jego posiadanie w ramach planowanego lub toczącego się postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom, tzn. czy przedstawiła, otrzymała, zamówiła etc. ten dokument w ramach takiego postępowania lub w celu jego wszczęcia. Skarżąca podnosi, że owo kryterium nie zostało w niniejszym wypadku spełnione.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 296 TFUE

Sama okoliczność, że Komisja zamierza wziąć pod uwagę szczegółową opinię Malty i wykorzystać ją w dialogu z Polską w ramach toczącego się postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom, nie może uzasadnić odmowy jej ujawnienia.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001

Skarżąca podnosi, że ze względu na czas trwania postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom oraz treść, charakter i kontekst wnioskowanych dokumentów, ich ujawnienie w żaden sposób nie może zagrozić ochronie tego postępowania, obalając w ten sposób ogólne domniemanie odmowy ujawnienia.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 296 TFUE

Skarżąca podnosi, że w każdym wypadku Komisja powinna była ujawnić dokumenty częściowo, tzn. po usunięciu odniesień do kwestii dotyczących usług w zakresie gier hazardowych przez sieć Internet, które są przedmiotem postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom.

8.

Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 oraz art. 296 TFUE

Skarżąca podnosi, że istnieje nadrzędny interes publiczny w poznaniu reakcji Komisji na zgłoszony środek, który narusza podstawowe swobody i prawa Unii. Komisja nie wyjaśniła, dlaczego jej zdaniem interes ten ma mniejsze znaczenie niż interes w odmowie ujawnienia.


(1)  Dyrektywa (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2015, L 241, s. 1).

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

(3)  Wyrok z dnia 7 września 2017 r., Francja/Schlyter (C-331/15 P, EU: C:2017:639).


Top