EUR-Lex Adgang til EU-lovgivningen
Dette dokument er et uddrag fra EUR-Lex
Dokument 62016CN0526
Case C-526/16: Action brought on 12 October 2016 — European Commission v Republic of Poland
Sprawa C-526/16: Skarga wniesiona w dniu 12 października 2016 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej
Sprawa C-526/16: Skarga wniesiona w dniu 12 października 2016 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej
Dz.U. C 14 z 16.1.2017, s. 21–22
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
16.1.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 14/21 |
Skarga wniesiona w dniu 12 października 2016 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej
(Sprawa C-526/16)
(2017/C 014/27)
Język postępowania: polski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: M. Owsiany-Hornung, C. Zadra, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania strony skarżącej
|
— |
Stwierdzenie, że poprzez wyłączenie z procedury sprawdzenia konieczności sporządzenia oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięć polegających na poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż kopalin wykonanych metodą odwiertów o głębokości do 5 000 m, z wyjątkiem wierceń zlokalizowanych w strefach ujęć wody, na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych oraz na obszarach objętych formami ochrony przyrody, w postaci parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów „Natura 2000” i otulinach tychże obszarów objętych formami ochrony przyrody, gdzie procedurze sprawdzenia konieczności sporządzenia oceny oddziaływania na środowisko podlegają otwory wiertnicze o głębokości od 1 000 m, w wyniku ustanowienia progu dla wierceń zlokalizowanych poza strefami ujęć wody, obszarami ochronnymi zbiorników wód śródlądowych oraz obszarami objętymi wymienionymi formami ochrony przyrody i otulinami tychże obszarów, warunkującego tę procedurę, który nie uwzględnia wszystkich istotnych kryteriów selekcji wymienionych w załączniku III do dyrektywy 2011/92 w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (1), Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 2 i ust. 3 w połączeniu z załącznikami II i III do tejże dyrektywy; |
|
— |
obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Komisja zarzuca Rzeczypospolitej Polskiej naruszenie art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 2 i ust. 3 dyrektywy 2011/92 w połączeniu z załącznikami II i III do tejże dyrektywy.
Art. 2 ust. 1 dyrektywy 2011/92 nakłada na państwa członkowskie obowiązek, aby „zapewnić podleganie przedsięwzięć mogących powodować znaczące skutki w środowisku, między innymi z powodu ich charakteru, rozmiarów lub lokalizacji, wymogowi uzyskania zezwolenia na inwestycję i oceny w odniesieniu do ich skutków, przed udzieleniem zezwolenia”.
W myśl art. 4 ust. 2 dyrektywy 2011/92, państwa członkowskie określają za pomocą badania indywidualnego bądź ustalonych przez siebie progów lub kryteriów (tzn. w ramach „screeningu”), czy przedsięwzięcia objęte załącznikiem II do tej samej dyrektywy powinny zostać poddane ocenie skutków, jakie wywierają na środowisko naturalne.
Według art. 4 ust. 3 dyrektywy 2011/92, przy ustalaniu kryteriów lub progów „screeningu”, „uwzględnia się odpowiednie kryteria selekcji wymienione w załączniku III”.
Odwierty w celu rozpoznawania i poszukiwania złóż kopalin, są objęte załącznikiem II do dyrektywy 2011/92, gdyż kwalifikują się jako „głębokie wiercenia” w rozumieniu pkt 2 lit. d) tegoż załącznika.
Są to przedsięwzięcia, które nie mogą zostać uznane, na podstawie globalnej oceny, jako niewywierające znacznych skutków na środowisko.
Zdaniem Komisji, państwa członkowskie są zobowiązane do objęcia tych przedsięwzięć „screeningiem” przy zastosowaniu istotnych kryteriów zawartych w załączniku III do dyrektywy 2011/92.
Jednakże krajowe akty prawne transponujące do polskiego porządku prawnego dyrektywę 2011/92 wyłączają z procedury „screeningu” przedsięwzięcia polegające na poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż kopalin wykonanych metodą odwiertów o głębokości do 5 000 m (z wyjątkiem wierceń zlokalizowanych na tzw. „terenach wrażliwych”, tzn. w strefach ujęć wody, na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych oraz na obszarach objętych formami ochrony przyrody, w postaci parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów „Natura 2000” i otulinach tychże obszarów objętych formami ochrony przyrody, gdzie procedurze „screeningu” podlegają otwory wiertnicze o głębokości od 1 000 m).
Skutkuje to w istocie wykluczeniem znakomitej większości odwiertów w celu rozpoznania lub poszukiwania złóż kopalin zlokalizowanych poza „terenami wrażliwymi” z procedury „screeningu”.
Takie wykluczenie, bez wzięcia pod uwagę wszystkich istotnych kryteriów zawartych w załączniku III do dyrektywy 2011/92 jest według Komisji niezgodne z art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 2 i ust. 3 dyrektywy 2011/92 w połączeniu z załącznikami II i III do tejże dyrektywy.