30.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 316/204

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0725 – C8–0013/2015),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1927/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0031/2015),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 1309/2013 (4) odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament Europejski i Radę co do ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, zwiększenia skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzenia, rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz finansowania środków zachęcających do rozpoczęcia własnej działalności;

D.

mając na uwadze, że Belgia złożyła wniosek EGF/2013/007 BE/Hainaut steel w sprawie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniem 708 pracowników w dwóch przedsiębiorstwach spowodowanym zamknięciem przedsiębiorstwa Duferco oraz zmniejszeniem liczby pracowników w przedsiębiorstwie NLMK, które to przedsiębiorstwa prowadzą działalność w dziale 24 według klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja metali”) i znajdują się w La Louvière w prowincji Hainaut; mając na uwadze, że zwolnienia te miały miejsce w okresie referencyjnym od 22 stycznia 2013 r. do 22 października 2013 r. i są powiązane ze spadkiem udziału Unii w rynku produkcji stali;

E.

mając na uwadze, że wkład finansowy z EFG, którego dotyczy wniosek, opiewa na kwotę 981 956 EUR (50 % całkowitego budżetu);

F.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.

zauważa, że warunki wymienione w art. 2 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione, i w związku z tym zgadza się z Komisją, iż Belgia ma prawo do wkładu finansowego na mocy tego rozporządzenia;

2.

odnotowuje, że w dniu 27 września 2013 r. władze belgijskie złożyły wniosek o wkład finansowy z EFG, nie przekraczając terminu na poinformowanie, a także zauważa, że Komisja udostępniła swoją ocenę dnia 9 grudnia 2014 r.;

3.

wyraża zaniepokojenie czasem trwania procedury od daty pierwszych zwolnień do oceny wniosku; przypomina, że celem EFG jest jak najszybsze zaoferowanie pomocy zwolnionym pracownikom; podkreśla, że wniosek o wsparcie z EFG przedstawiono dnia 27 września 2013 r., ale Komisja Budżetowa przeprowadziła głosowanie w jego sprawie prawie półtora roku później;

4.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze belgijskie postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 1 czerwca 2013 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

5.

jest zdania, że zwolnienia pracowników przedsiębiorstw Duferco i NLMK mają związek z poważnymi zmianami strukturalnymi w handlu światowym spowodowanymi globalizacją, z uwagi na to, że w sektorze produkcji stali pojawiły się poważne problemy gospodarcze, a w szczególności nastąpił gwałtowny spadek udziału UE w rynku; ponadto w wyniku kryzysu gospodarczego i relatywnego wzrostu kosztów produkcji zmiany w strukturze handlu zostały dodatkowo spotęgowane przez inne czynniki, takie jak spadek popytu na stal w przemyśle motoryzacyjnym i budowlanym;

6.

zauważa, że według danych, na które powołują się władze belgijskie (5), w latach 2006–2011 wielkość produkcji stali surowej w UE-27 zmalała z 206,9 mln ton do 177,7 mln ton (-14,1 %; -3,0 % rocznego wzrostu) (6), podczas gdy produkcja na poziomie światowym wzrosła z 1 249,0 mln ton do 1 518,3 mln ton (+21,6; +4,0 rocznego wzrostu); rozumie, że doprowadziło to do spadku udziału UE-27 w rynku produkcji stali surowej, mierzonego wielkością produkcji, z 16,6 % w 2006 r. do 11,7 % w 2011 r. (-29,4 %; -6,7 % rocznego wzrostu), oraz dla porównania wskazuje na wzrost udziału Chin w rynku z 33,7 % do 45,0 % w tym samym okresie;

7.

zauważa, że jest to piąty wniosek w sektorze stali, z czego trzy dotyczyły globalizacji, a jeden światowego kryzysu finansowego i gospodarczego; zwraca uwagę na potrzebę zastosowania skutecznego i skoordynowanego podejścia na szczeblu Unii, aby zwalczać bezrobocie w sektorze stali;

8.

zauważa, że przewiduje się, iż zwolnienia w przedsiębiorstwach Duferco i NLMK będą miały negatywny wpływ na prowincję Hainaut, gdzie wcześniej wydobywano węgiel i produkowano stal oraz gdzie zatrudnienie w dużej mierze zależy od tradycyjnego przemysłu ciężkiego i sektora publicznego, a także gdzie w 2012 r. stopa bezrobocia wyniosła 17,7 % (w porównaniu do średniej dla regionu Walonia wynoszącej 15,8 % i średniej krajowej wynoszącej 11,2 %) (7), przy czym stopa bezrobocia osób w wieku od 18 do 25 lat wzrosła do 39 %; podkreśla, że dodatkowym utrudnieniem przy poszukiwaniu pracy jest niski poziom kwalifikacji osób poszukujących zatrudnienia (51 % takich osób nie posiada wykształcenia średniego II stopnia w porównaniu z 47 % w Walonii);

9.

zauważa, że – w związku z sytuacją gospodarczą oraz z liczbą zwolnień w sektorze metalurgicznym w regionie – pracownicy Duferco i NLMK będą musieli się przekwalifikować, aby znaleźć pracę w innych zawodach i sektorach w tym regionie;

10.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje następujące środki skierowane do 701 zwolnionych pracowników (pogrupowane według kategorii): (1) indywidualna pomoc w poszukiwaniu pracy, zarządzanie sprawami oraz ogólne usługi informacyjne, (2) szkolenia i przekwalifikowanie oraz (3) promowanie przedsiębiorczości;

11.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że różni partnerzy społeczni i różne organizacje były zaangażowane w ogólną koordynację i wdrażanie środków, w tym: związki zawodowe (FGTB, CSC), FOREM (publiczna agencja ds. zatrudnienia i szkolenia w Walonii), sektorowe ośrodki szkolenia zawodowego i technicznego działające w Walonii, Agencja Europejskiego Funduszu Społecznego Wspólnoty Francuskiej Belgii i rząd Walonii; docenia ponadto, że związki zawodowe są bezpośrednio zaangażowane w zarządzanie specjalnie utworzonymi w obu przedsiębiorstwach dwiema jednostkami ds. przeniesienia pracowników;

12.

z zadowoleniem przyjmuje aktywne instrumenty rynku pracy zaproponowane w celu zwiększenia szans zwolnionych pracowników na zatrudnienie; przypomina, że dodatków nie wymieniono wśród zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG;

13.

przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej oraz do potencjału regionu;

14.

zauważa, że proponowane działania kierowane są również do grupy kierowników z odnośnych przedsiębiorstw;

15.

wyraża zadowolenie, że na poszczególnych etapach wdrażania środków EFG i dostępu do nich stosowana była i nadal stosowana będzie zasada równości kobiet i mężczyzn oraz zasada niedyskryminacji;

16.

podkreśla, że w ramach pomocy z EFG można współfinansować jedynie aktywne instrumenty rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

17.

zauważa, że działania, które są obowiązkowe zgodnie z procedurą zwolnień grupowych w Belgii i które są wprowadzane w ramach standardowych działań jednostek ds. przeniesienia pracowników (np. pomoc w zakresie zwolnień monitorowanych, szkolenia, pomoc w poszukiwaniu pracy i doradztwo zawodowe itd.), nie zostały uwzględnione w niniejszym wniosku w sprawie wkładu z EFG; zwraca uwagę, że ponad połowa całkowitych przewidywanych środków ma być przeznaczona na usługi dotyczące przeniesienia pracowników, a mianowicie wsparcie, doradztwo i środki integracyjne;

18.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.