EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0030
Case T-30/10: Action brought on 29 January 2010 — Reagens v Commission
Sprawa T-30/10: Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2010 r. — Reagens przeciwko Komisji
Sprawa T-30/10: Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2010 r. — Reagens przeciwko Komisji
Dz.U. C 80 z 27.3.2010, p. 39–40
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
27.3.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 80/39 |
Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2010 r. — Reagens przeciwko Komisji
(Sprawa T-30/10)
2010/C 80/64
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Reagens SpA (San Giorgio di Piano, Włochy) (przedstawiciele B. O'Connor, L. Toffoletti, D. Gullo i E. De Giorgi, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009)8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. (sprawa COMP/38.589 — stabilizatory termiczne) w odniesieniu do stabilizatorów cynowych w całości bądź w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej; |
— |
stwierdzenie, że skutkiem obowiązywania terminów określonych w art. 25 rozporządzenia nr 1/2003 jest wyłączenie możliwości nałożenia grzywny na skarżącą; |
— |
w drugiej kolejności stwierdzenie, że Komisja popełniła błąd, wymierzając wobec skarżącej grzywnę w wysokości 10 791 000 EUR, a w razie konieczności dostosowanie kwoty grzywny do odpowiedniego poziomu, przy uwzględnieniu ograniczonego charakteru ewentualnego naruszenia przez skarżącą art. 101 TFUE po 1996 r.; |
— |
wszczęcie dochodzenia dotyczącego kwestii zastosowania pkt 35 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien w odniesieniu do Chemson i Baerlocher, a także w odniesieniu do wszystkich uwag przedstawionych przez adresatów decyzji dotyczących stabilizatorów cynowych po doręczeniu pisma w sprawie przedstawienia zarzutów; |
— |
obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi w swej skardze o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009)8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. w zakresie, w jakim w decyzji tej skarżą obciążono odpowiedzialnością za popełnienie naruszenia art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/38.589 — stabilizatory termiczne) i nałożono na nią grzywnę.
W uzasadnieniu swych twierdzeń skarżąca podnosi następujące zarzuty:
|
Po pierwsze skarżąca twierdzi, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do stabilizatorów cynowych, polegający na uznaniu, że skarżąca uczestniczyła w naruszeniu art. 81 WE (obecnie art. 101 TFUI) po okresie przypadającym na lata 1996–1997. |
|
Po drugie skarżąca utrzymuje, że Komisja popełniła oczywisty błąd dotyczący zastosowania art. 25 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1) w okolicznościach faktycznych istniejących na rynku stabilizatorów cynowych, a w szczególności uznając, że zachowane zostały terminy określone w tym artykule. Według skarżącej brak udowodnienia naruszenia w odniesieniu okresu po 1996–1997 r. oznacza, że decyzja o nałożeniu na skarżącą grzywny wydana została po upływie okresu przedawnienia, w świetle zawartych w tym artykule uregulowań przewidujących pięcioletni lub dziesięcioletni okres przedawnienia. |
|
Po trzecie skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji i uzasadnione oczekiwania skarżącej co do tego, że instytucja ta będzie prowadzić dochodzenie najlepiej, jak będzie w stanie, w rygorystyczny i staranny sposób i że nie pominie dowodów istnienia konkurencji. Skarżąca twierdzi nadto, iż Komisja naruszyła jej prawo do obrony przez to, że nie zbadała w odpowiedni sposób dowodów przedstawionych przez skarżącą w odpowiedzi na pismo w sprawie przedstawienia zarzutów, a także podczas przesłuchania stron, ani też nie umożliwiła skarżącej ponownego wglądu do nieobjętych klauzulą poufności akt dochodzenia. |
|
Po czwarte skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła zasadę nakazującą traktowanie wszystkich przedsiębiorstw jako równych wobec prawa, poprzez błędne zastosowanie wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien (2). Skarżąca podnosi dalej, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, gdyż grzywna nałożona na skarżącą była nieproporcjonalna w stosunku do grzywien nałożonych na wszystkich innych adresatów decyzji w sprawie stabilizatorów cynowych, a w szczególności na spółkę Baerlocher. |
|
Po piąte skarżąca zarzuca Komisji zakłócenie Konkurencji na wspólnym rynku, stanowiące naruszenie art. 101 TFUI i wynikające z błędnego zastosowania przez tę instytucję wytycznych w sprawie grzywien. |
|
Skarżąca twierdzi wreszcie, że Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji, przez to, że nie przeprowadziła dochodzenia starannie i terminowo, a także prawo skarżącej do obrony przez to, że nie kontynuowała dochodzenia w okresie, w którym do Sądu składano wnioski o objęcie dokumentów ochroną ze względu na poufność informacji wymienianych między adwokatem a klientem w sprawie Akzo (3). |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1)
(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. C 210, s. 2)
(3) Wyrok Sądu z dnia 17 września 2007 r. w sprawach połączonych T-125/03 i T-253/03 Akzo Nobel Chemicals i Akcros Chemicals przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-3523