5.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 42/5

1)

Czy krajowy organ decyzyjny – rozpatrując, w kontekście ewentualnego przekazania do Zjednoczonego Królestwa osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013 (1), kwestie związane z klauzulą uznaniową przewidzianą w art. 17 lub jakiekolwiek inne kwestie związane z ochroną praw podstawowych w Zjednoczonym Królestwie – winien pominąć zaistniałe w tym czasie okoliczności ze względu na proponowane wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej?

2)

Czy pojęcie „państwa członkowskiego dokonującego ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego” zawarte w rozporządzeniu 604/2013 obejmuje kompetencje państwa członkowskiego wykonującego uprawnienia uznane lub przyznane w art. 17 tego rozporządzenia?

3)

Czy kompetencje państwa członkowskiego przewidziane w art. 6 rozporządzenia 604/2013 obejmują uprawnienia uznane lub przyznane w art. 17 rozporządzenia?

4)

Czy pojęcie skutecznego środka zaskarżenia odnosi się do decyzji wydanej w pierwszej instancji na podstawie art. 17 rozporządzenia 604/2013, skutkiem czego od decyzji takiej powinno przysługiwać odwołanie lub równoważny środek zaskarżenia, czy też przepisy krajowe regulujące tryb odwoławczy od decyzji wydanej w pierwszej instancji na podstawie rozporządzenia winny być interpretowane jako obejmujące odwołanie od decyzji wydanej na podstawie art. 17?

5)

Czy art. 20 ust. 3 rozporządzenia 604/2013 wywołuje taki skutek, że w razie braku dowodów obalających domniemanie, iż rozpatrzenie statusu małoletniego wraz ze statusem rodzica leży w najlepszym interesie dziecka, krajowy organ decyzyjny nie ma obowiązku uwzględnienia takiego najlepszego interesu dziecka jako kwestii odrębnej od kwestii rodziców lub jako bądź punktu wyjścia do rozważenia, czy przekazanie w ogóle powinno nastąpić?