This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CN0238
Case C-238/17: Request for a preliminary ruling from the Vilniaus miesto apylinkės teismas (Lithuania) lodged on 9 May 2017 — ‘Renerga’ UAB v ‘Energijos skirstymo operatorius’ AB, ‘Lietuvos energijos gamyba’ AB
Sprawa C-238/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (Litwa) w dniu 9 maja 2017 r. – „Renerga” UAB/„Energijos skirstymo operatorius”, AB „Lietuvos energijos gamyba” AB
Sprawa C-238/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (Litwa) w dniu 9 maja 2017 r. – „Renerga” UAB/„Energijos skirstymo operatorius”, AB „Lietuvos energijos gamyba” AB
Dz.U. C 231 z 17.7.2017, p. 18–19
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
17.7.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 231/18 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vilniaus miesto apylinkės teismas (Litwa) w dniu 9 maja 2017 r. – „Renerga” UAB/„Energijos skirstymo operatorius”, AB „Lietuvos energijos gamyba” AB
(Sprawa C-238/17)
(2017/C 231/23)
Język postępowania: litewski
Sąd odsyłający
Vilniaus miesto apylinkės teismas
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca:„Renerga” UAB
Strona pozwana:„Energijos skirstymo operatorius”, AB „Lietuvos energijos gamyba” AB
Pytania prejudycjalne
1. |
Czy przewidziany w art. 36 lit. f) dyrektywy 2009/72/WE (1) cel organu regulacyjnego wykonującego zadania regulacyjne określone w dyrektywie 2009/72/WE, jakim jest „zapewnianie, aby operatorzy systemu i użytkownicy systemu otrzymywali stosowne zachęty, zarówno krótko-, jak i długoterminowe, w celu zwiększenia wydajności w zakresie działania sieci oraz rozwijania integracji rynkowej” należy rozumieć i interpretować, jako zakazujący nieprzyznawania bądź ograniczania zachęt (odmowa zapłaty rekompensaty z tytułu świadczenia usług użyteczności publicznej)? |
2. |
Zważywszy, że art. 3 ust. 2 dyrektywy 2009/72 przewiduje, iż obowiązki [użyteczności publicznej] muszą być jasno określone, przejrzyste, niedyskryminacyjne, weryfikowalne […], a art. 3 ust. 6 tej dyrektywy stanowi, że przyznawanie […] rekompensat finansowych […] odbywa się […] w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny, należy wyjaśnić następujące kwestie:
|
3. |
Czy na podstawie art. 3 ust. 15 dyrektywy 2009/72 nakładającego na państwa członkowskie obowiązek powiadamiania Komisji Europejskiej co dwa lata o wszelkich zmianach środków przyjętych w celu spełniania obowiązku usługi powszechnej i obowiązku użyteczności publicznej, państwo członkowskie, które przyjęło w prawie krajowym przepisy ustanawiające podstawy, zasady i mechanizm ograniczania rekompensat należnych na rzecz podmiotów świadczących usługi użyteczności publicznej, jest zobowiązane do powiadomienia Komisji Europejskiej o takich nowych przepisach? |
4. |
Czy przyjęcie przez państwo członkowskie w prawie krajowym przepisów określających podstawy, zasady i mechanizm ograniczania rekompensat należnych na rzecz podmiotów świadczących usługi użyteczności publicznej sprzeciwia się celom wdrażania dyrektywy 2009/72 oraz zasadom ogólnym prawa UE (zasadzie pewności prawa, uzasadnionych oczekiwań, proporcjonalności, przejrzystości i niedyskryminacji)? |
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. 2009, L 211, s. 55).